...Ο εχθρός λαός Η περί δημοκρατίας

...Αυτά τά μάτια, ίσως, νά έχουν δεί τούς γερμανούς σέ αυτήν τήν πόλη, ίσως τόν εμφύλιο σπαραγμό, ίσως τήν επταετή νύκτα, ίσως, μετά από όλα αυτά, νά έχουν σχηματίσει εικόνα γιά τόν κόσμο καί τήν ζωή, ίσως νά έχουν δεί παιδιά καί εγγόνια νά μεγαλώνουν δίπλα τους, ίσως έχουν κάνει όνειρα γιά ένα καλύτερο μέλλον γιά αυτά...Μά ετούτη τήν στιγμή φαίνονται, τόσο, ανήμπορα νά δούν καί νά μεταφέρουν τήν εικόνα πού λαμβάνουν στόν εγκέφαλο τού κατόχου τους, φαίνονται τόσο απορημένα, τόσο καταβεβλημένα, τόσο πληγωμένα...

Άραγε αυτά τά μάτια νά δακρύζουν από τά χημικά καί τήν βία πού ασκείται γιά νά μήν ενοχληθή, ή όποια, συνείδηση έχει απομείνει στούς αντιπροσώπους πού ό κάτοχος τους ψήφισε νά τόν εκπροσωπούν??

Ή μήπως από τήν συνειδητοποίηση, τού ότι, εμπρός τους ξετυλίγεται ή πλήρης ανατροπή, τής βεβαιότητας, τού ότι ό καθημερινός αγώνας τού κατόχου τους, πού έγινε, γιά ένα καλύτερο αύριο, γιά ένα καλύτερο κόσμο, γιά ένα κόσμο, στόν οποίο ή δημοκρατία θά έχει εδραιωθεί καί όλοι θά απολαμβάνουν εξ' ίσου τήν ελευθερία τού λόγου, τήν ισότητα στίς ευκαιρίες, τήν συνύπαρξη μεταξύ τών, ατομικών, διαφορετικοτήτων πήγε χαμένος??

Ή δημοκρατία, βλέπεις αναγνώστη μου, από τήν πρώτη στιγμή πού πρωτοδιατυπώθηκε καί εφαρμόστηκε, μέ τίς όποιες αδυναμίες της, πρίν από 2600 έτη, έχει μεταλλαχθεί άπειρες φορές ακολουθώντας, όμως, πορεία αντιστρόφως ανάλογη από αυτήν, πού θά πρόδιδε, ή προοδευτικότης της ώς ιδέας καί ώς πολιτεύματος. Κατέληξε, μέσα από συνεχείς ερμηνείες της, σέ αρχή τών ολίγων.

Αυτά τά μάτια φαίνονται νά συνειδητοποιούν πλέον, μέ φρίκη, ότι κάθε φορά, πού τούς δίνοταν τό δικαίωμα, δέν ψήφιζαν, γιά ένα καλύτερο μέλλον, αλλά, συναλλασόμενα, εκχωρούσαν κάθε φορά καί μιά παραπάνω αρμοδιότητα στούς ολίγους.

Αυτά τά μάτια φαίνονται νά συνειδητοποιούν πλέον, μέ φρίκη, ότι νόμιζαν πώς, τόσα χρόνια, ζούσαν σωστά εμπνεόμενα καί αντιγράφοντα, τήν ληστρική συμπεριφορά, από τούς ολίγους.

Αυτά τά μάτια φαίνονται νά συνειδητοποιούν, πλέον,μέ φρίκη, ότι όσα έμαθαν καί μετέδωσαν μέ τήν σειρά τους στά παιδιά τους, ώς αξίες, όπως οί έννοιες δημοκρατία,πατρίδα, ελευθερία, ιστορία, δικαιώματα τίθενται υπό επαναδιαπραγμάτευση καί μάλιστα από μηδενική βάση.

Αυτά τά μάτια φαίνονται νά συνειδητοποιούν, πλέον, μέ φρίκη, ότι σέ αυτήν τήν ηλικία τούς στερείται, τό θεμέλιο αγαθό τής ανθρώπινης ύπαρξης, τό δικαίωμα τής αξιοπρέπειας.

Αυτά τά μάτια φαίνονται νά συνειδητοποιούν πλέον, μέ φρίκη, ότι είναι ό εχθρός! 'Ο εχθρός λαός τών αδιστάκτων ολίγων.

Νοιώθω τήν ανάγκη σέ αυτά τά μάτια, όσα λάθη καί άν έχουν διαπράξει, όσο "κοντά" καί άν εβλεπαν, ώς ελαχίστη παρηγοριά, νά χαρίσω τά λόγια τού κυρίου Καμπανέλη

"...όποιος φοβάται φωνή νά ακούη από τόν λαό

σέ έρημο τόπο ζεί καί βασιλεύει

κάστρο φυλάει ερημικό καί έχει τόν φόβο φυλακτό..."

Μέ τήν ελπίδα ότι οί νεώτερες γενιές έχουν παραδειγματισθεί από τά λάθη μας καί δέν πρόκειται νά τά επαναλάβουν, μήπως καί μπορέσουν νά φτιάξουν καί νά προλάβουν νά ζήσουν σέ ένα κόσμο καλύτερο από αυτό τό έκτρωμα πού παραδίνουμε φεύγοντας...

.