Τετάρτη 20 Αυγούστου 2008

...ΜΙΚΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟ

...Ο ήλιος καυτός σού κόβει τήν ανάσα..λαχανιάζεις γεράκο μου..όλα τά υγρά τού σώματος σου παλεύουν νά βγούν από τό σώμα σου...όλο τό αίμα σου προσπαθεί νά βγεί από τούς κροτάφους σου..όμως βήμα τό βήμα αφήνεσαι στά υπολέιματα μιάς απίστευτης τελειότητας καί αρμονίας..μέσα στά αυτιά σου, πού ηχούν τά τύμπανα τής εξάντλησης, ακούς τό τοπίο νά..απαγγέλει Ρίτσο,ΝΑΙ!!..δέν υπάρχει θεός μονάχα φώς...ένα φώς απέριτο, καθαρό, ένα φώς πού τονίζει,μαγικά, τήν λεπτομέρεια πώς ότι βλέπεις, ότι σέ περιτριγυρίζει,είναι εδώ καί 2.500 χρόνια παρόν...ένα φώς πού δέν σού αφήνει κανένα περιθώριο νά μήν καταλάβεις τήν μικρότητα σου,σέ σχέση μέ ότι σέ περιβάλλει...Δελφοί...ένα ακόμα μέρος,ανάμεσα στά αμέτρητα,αυτής τής γής όπου διαβάζοντας επιγραφές τίς οποίες κατανοείς,αντλώντας λέξεις από τόν πάτο τού μυαλού σου σάν από κάποια μητρική παρακαταθήκη,βλέποντας αυτά τά σπασμένα μάρμαρα,αυτήν τήν μοναδική συμμετρία,νοιώθεις ότι ό χρόνος τελικά σταματάει καί χωρίς φίλμ...νοιώθεις ότι έρχεσαι καί φεύγεις γεμάτος ερωτήσεις πού ποτέ δέν έγιναν, γεμάτος απορίες πού δέν θά λυθούν ποτέ καί εκεί είναι πού συνειδητοποιείς λίγο λίγο,ότι παρά τά βιβλία πού έχεις διαβάσει,παρά τά πανεπιστημία πού έχεις περάσει, φεύγεις αγράμματος,αδαής καί απαίδευτος,πολύ λίγος γιά νά εξηγήσεις πώς τελικά,γίνεται, τό γενετικό υλικό νά ψευτίζει μέ τήν πάροδο τών χρόνων,τί αλλάζει μέσα στά χρόνια καί οί νεότεροι υποβιβάζονται σέ άλλες κατηγορίες,μένοντας μέ εκείνο τό "..διηγώντας τα νά κλαίς.."..
Φεύγεις μέ ένα κενό πού φροντίζεις, η καί φροντίζουν, νά τό σκεπάζεις κάθε μέρα μέ μπάζα όπως, σπίτια, αμάξια, διακοπές, ανέσεις καί όλα εκείνα τά μικρά βουλωματάκια πού τελικά τό μόνο πού δέν κάνουν είναι νά κλείσουν τήν τρύπα, αυτήν στό μυαλό, πού από όσο βλέπεις γύρω σου τά σπασμένα μάρμαρα νοιώθεις ότι, εκείνοι, τό κατάφερναν μιά χαρά...
...Ο ήλιος καυτός σού κόβει τήν ανάσα..λαχανιάζεις γεράκο μου..αφού τό ξέρεις κατά βάθος ότι θά φύγεις καί εσύ τελίκά αγράμματος..άσε τά μάτια σου νά ρουφήξουν όσο πιό πολύ φώς γίνεται, άσε τό μυαλό νά μεταφράζει, άσε τόν χρόνο νά περάσει μαθαίνοντας από όλα αυτά πού στέκουν εκεί 2.500 χρόνια, άσε τα νά σού μάθουν ότι η μικρότητα σου έχει έρθει σχολείο, ότι έχεις πάρα πολλά ακόμα νά μάθεις, πρίν αρχίσεις νά θεωρείς τήν ύπαρξη σου κορυφαία στήν πυραμίδα τής ζωής. Άσε τα νά σού μάθουν ότι ήρθες γιά νά συμβάλλεις στήν εξέλιξη καί όχι νά κομπάζεις μέ τίς τσέπες γεμάτες τάλληρα μικρέ καί γελοίε ανθρωπάκο...Άσε τα νά σού μάθουν ότι τελικά η ποιότητα είναι αυτό πού λείπει από τήν σκυφτή ζωή σου καί όχι η ποσότητα..
...Ξεκουράζεσαι στήν απόλυτη ησυχία τής βεράντας γεράκο μου γαλήνεψες μέ όλα αυτά πού είδες, τώρα πού είσαι μόνος μέ τό σύμπαν, κάνεις ειρήνη μέ ότι βασανίζει τό μυαλό σου καί τό μόνο πού μπορείς είναι νά ελπίζεις, ελπίδα...τί συναίσθημα καί αυτό, ότι κάποιο πρωί μπορεί αυτά τά σπασμένα μάρμαρα νά μιλήσουν έτσι καί σέ κάποιον διπλανό σου καί σέ κάποιον άλλο καί σέ κάποιον άλλο μέχρι πού νά έρθει ένα πρωί πού όλοι νά ξυπνήσουν πιό πλούσιοι σέ μυαλό καί όχι σέ τάλληρα...

Τετάρτη 13 Αυγούστου 2008

ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΛΑΘΟΣ

.....Μιά απαίσια μυρουδιά καμμένου καί κάποιοι πολύ ενοχλητικοί θόρυβοι κατάφεραν νά ξυπνήσουν τό ΠΑΝ(ΑΠ'ΟΛΑ) σηκώνεται λοιπόν μέ ένα κεφάλι καζάνι από σχεδόν δέκα εκατομύρια χρόνια ύπνο...
"Ποιός άθλιος μού χάλασε τόν ύπνο?" αναρωτήθηκε..Βγαίνει στό μπαλκόνι καί τί νά δεί? Όλο τό σύμπαν ανάστατο γεμάτο καπνούς από φωτιές πού έρχονταν από τήν γή...παρατηρώντας μέ προσοχή λοιπόν βλέπει τό τελευταίο δημιούργημα του,τόν άνθρωπο, νά αλληλοσκοτώνεται.Βλέπει μαχαίρια,ακόντια,βέλη νά εκτοξεύονται πρός κάθε κατεύθυνση καί αίμα νά ναβλύζει καί τρελαίνεται!! "Τί πήγε στραβά τελικά?" αναρωτιέται μεγαλόφωνα..Τά μικρά σκοτεινά καί μοιραία πραγματάκια στήν άκρη τού μυαλού του έτοιμα από καιρό τού απαντούν έν χορώ ότι ίσως νά υπερέβαλλε λίγο κατά τήν δημιουργία τού όντος."Ώς πρός τί?" έρχεται η επόμενη ερώτηση τού ΠΑΝ(ΑΠ'ΟΛΑ)."Εεε νά αφεντικό μήπως έβαλες ,λίγο, παραπάνω ανάγκη επιβεβαίωσης η μήπως απλά τό παραέκανες έξυπνο?" η ερώτηση ώς απάντηση στό θέμα προβληματίζει τό ΠΑΝ(ΑΠ'ΟΛΑ),κάθεται λοιπόν καί σκέφτεται πού έκανε τήν υπερβολή...Όμως όσο καί νά προβληματίζεται δέν καταλήγει κάπου.Καπνίζει πακέτα επί πακέτων καί πρός τό τέλος τού δευτέρου ημιχρόνου καταλήγει στό συμπέρασμα ότι έχει υπερβάλει όντως στόν εξοπλισμό τού κεφαλιού τού όντος σέ σχέση μέ άλλα ζώα.Πώς όμως θά τού έδινε νά καταλάβει ότι τό υπόλοιπο προιόν είναι δεύτερο καί λίγο σέ σχέση μέ τό μυαλό? Ότι απλά τό έφτιαξε γιά νά είναι μέσα στήν δημιουργία παρέα μέ όλα τά άλλα όντα γιά πάντα καί όχι γιά λίγο? Ότι τελικά η λειτουργία τού μυαλού είναι πιό μαγική από αυτήν τού στομαχιού ή τού κατά φύλλον οργάνου? Ή απόφαση του, ΠΑΝ(ΑΠ'ΟΛΑ), νά επιστρατευτούν τά φυσικά φαινόμενα είναι η πρώτη ειδοποίηση, στό όν, ότι δέν είναι μόνο στό σύμπαν αλλά υπάρχουν καί πιό ανώτερες δυνάμεις.
Ρίχνει λοιπόν κεραυνούς, καταιγίδες, χαλάζια, καί ότι άλλο είχε πρόχειρο στήν αποθήκη μέ τά θαύματα, όμως κανένα αποτέλεσμα τό όν κατάφερνε παρά τίς απώλειες του νά επιβιώνει. Τό ΠΑΝ(ΑΠ'ΟΛΑ) άρχισε νά εκνευρίζεται οπότε κάνει τήν απόφαση νά δουλέψει υπόγεια...κατά τήν ταπεινή άποψη τού γράφοντος κάπου εκεί ξεκινά τό δεύτερο λάθος...Στά πλαίσια τής υπόγειας επιχείρησης λοιπόν τό ΠΑΝ(ΑΠ'ΟΛΑ) μολύνει τό όν μέ τό μικρόβιο τού φόβου σέ όλες τίς μορφές του.Μιά μορφή αυτού τού μικροβίου,ίσως η χειρότερη, είναι αυτή τού "φόβου τού τέλους"...κάνει τό όν ιδιαίτερα ευάλωτο καί απερίσκεπτο μέ αποτέλεσμα νά μήν λειτουργεί τό περίσευμα τού μυαλού πού έχει σέ σχέση μέ τά ζώα καί οι αντιδράσεις του είναι εντελώς ίδιες μέ τίς δικές τους,δηλαδή πανικός, απομόνωση από τό σύνολο ,πρόταξη τού εγώ, χαλάρωση καί αποχαύνωση. Όντως τό μικρόβιο δούλεψε αμέσως καί αποτελεσματικά τό όν άρχισε νά κατατρύχεται από κάθε λογής έξαρση τού μικροβίου καί συμαζεύτηκε στίς, απολύτως απαραίτητες, καταστροφές τής φύσης καί τού είδους του. Τό ΠΑΝ(ΑΠ'ΟΛΑ) ακολουθώντας τήν νομοτέλεια τού λάθους ,ικανοποιημένο από τό αποτέλεσμα, καί κάπως κουρασμένο τήν ξαναπέφτει γιά τόν γνωστό, πλέον, υπνάκο του.Εδώ ακριβώς συνίσταται καί η σύνθεση τού δεύτερου λαθους,τό όν μέσα από τίς φοβίες του καί χωρίς επιτήρηση οδηγείται γιά ακόμα μιά φορά σέ ακραίες καταστάσεις.Χαρακτηριστικά,καί όχι περιοριστικά, νά αναφέρουμε τήν ανάδειξη μιά συγκεκριμένης κάστας, όντων, αυτής τών αποκλειστικών αντιπροσώπων ενός νέου εμπορεύματος πού άκουγε στό όνομα "θρησκεία" τό οποίο,εμπόρευμα,κατά πώς διαφήμιζαν οί έμποροι κάλυπτε απόλυτα τό κενό τού "φόβου τού τέλους" υποσχόμενο, κατά τήν μάρκα του, τά πάντα,γιατί βλέπεις αναγνώστη μου ποτέ τό μονοπώλιο δέν υπήρξε αποτελεσματικό πολλώ δέ μάλλον διαχρονικό, έτσι λοιπόν έριξαν στην αγορά διάφορες μάρκες τού εμπορεύματος χριστιανισμός, βουδισμός,μωαμεθανισμός,ιουδαισμός,ινδουισμός κ.λ.π. σέ διάφορες τιμές καί μέ διαφορετικούς τρόπους πληρωμής άλλες μάρκες τίς πλήρώνεις έν ζωή, άλλες μετά θάνατον καί πάει λέγοντας. Τά όντα λοιπόν, υπό τό κράτος τού τρόμου τής αρρώστειας, καί πιστεύοντας ότι έχουν βρεί τό φάρμακο ενάντια στό μικρόβιο άρχισαν πάλι νά κατρακυλάνε σέ νέα λάθη όλο καί πιό επικίνδυνα χωρίς, πλέον, κανένα φόβο γιατί βλέπεις κάποιες "καλές" μάρκες έδιναν καί τό φοβερό πλεονέκτημα τής "άφεσης" τής "συγχώρεσης"...Σέ ένα από αυτά τά ελεεινά λάθη ξύπνησε καί τό ΠΑΝ(ΑΠ'ΟΛΑ) ακούγοντας κάτι φωνές γιά κάποιον Σαλαδίνο καί κάποιον Ριχάρδο,ακούγοντας πάλι κλαγκή όπλων,κραυγές πόνου καί όλα αυτά πού χαρακτηρίζουν τήν μικρόνοια καί τήν ηλιθιότητα τού όντος.Τό ΠΑΝ(ΑΠ'ΟΛΑ) δέν μπόρεσε νά διακρίνει εάν αυτήν τήν φορά τό όν ενεργούσε υπό τό κράτος τού τού φόβου η τήν καθοδήγηση τών ντήλερς τής άφεσης..."Πώ πώ αδελφέ μου αυτοί δέν παίρουν χαμπάρι μέ τίποτα.." φώναξε "τέτοια αστοχία υλικού πρώτη φορά στά χρονικά.."Συγκαλεί λοιπόν έκτακτο συμβούλιο μέ τά μικρά κάι σκοτεινά πραγματάκια,τίς σκέψεις ντέ..,όπου καί διαπιστώνεται επίσημα τό δεύτερο λάθος,ότι δηλαδή τό μικρόβιο τού φόβου, καί ειδικά τού επιδεχόμενου οδήγησης,δέν είναι τό φάρμακο γιά τήν διόρθωση τής ηλίθιας συμπεριφοράς τού όντος...Ικανοποιημένος μέ τά συμπεράσματα τής ολομέλειας κάνει κάτι ιδιαίτερα πρωτότυπο...τήν πέφτει γιά ένα υπνάκο,ενώ ήδη κάτω άρχιζε νά δείχνει τά πρώτα δείγματα του τό τρίτο λάθος.....
"LE ETATE CE MOI" φώναζε κάποιος φανταιζί ντυμένος κυριούλης ονόματι λουδοβίκος