"Θά τά πούμε σέ είκοσι φεγγάρια χλωμό πρόσωπο..." είπε ό Δύο Αρκούδες στόν Τζάκ Σμίθ καί τράβηξε κατά τά βουνά όπου τόν περίμενε ή οικογένεια του καί ή απεραντωσύνη τού, ανεξερεύνητου ακόμα, αμερικανικού βορρά. Εκεί στά βραχώδη όρη ό Δύο Αρκούδες, πού ανήκε στήν φυλή τών Iroqua, είχε όλη τήν άνεση νά ζή όπως ήθελε, αντιγράφοντας απλώς τήν φύση, χωρίς νά χρειάζεται, πρόσθετους, κανόνες ή νόμους γιά νά καταφέρνη νά ζή, μαζί, μέ τούς ομοφύλους του. Παρά τήν έλλειψη σχολείων, δασκάλων, θεών καί αντιπροσώπων τους καί γενικώτερα τήν, παντελή απουσία, οιασδήποτε μορφής επιβολής, τρόπων καί κανόνων, ή φυλή του είχε κατακτήσει τήν αλήθεια τού σύμπαντος μέσω τού σεβασμού τών άλλων υπάρξεων καί κατά συνέπεια τήν ελευθερία της από τά δεσμά τού πιό σκοτεινού συναισθήματος τών ανθρώπων τού φόβου. Ό μόνος κανόνας πού οδηγούσε τήν φυλή του ήταν αυτός: "...Ξέρουμε τουλάχιστον αυτό. Η γή δεν ανήκει στον άνθρωπο, ο άνθρωπος ανήκει στη γή. Κι ακόμα πως εμείς δεν δημιουργήσαμε τον ιστό της ζωής αλλά αποτελούμε μόνο μια ίνα μέσα σε αυτόν. Αν προκαλέσουμε κάποια καταστροφή στον ιστό οι συνέπειες θα έρθουν και σε μάς τους ίδιους".
Ό Τζάκ Σμίθ όμως, παρά τήν μακραίωνη ιστορία τής φυλής του, αντί νά διδαχθή από τά λάθη καί τίς παραλείψεις τόσων γενεών, ή νά παραδειγματισθή από τήν φυλή τού Δύο Αρκούδες είχε καταφέρει νά συμβιώνη μέ τούς ομοφύλους του βάσει τού κανόνα: "...Ό θεός έπλασε τούς ανθρώπους καί ό sammuel j. kolt(εφευρέτης τού εξάσφαιρου) τούς έκανε ίσους". Όμως, δέν ήταν όλοι καλοί στόν χειρισμό τού προϊόντος τού κυρίου kolt, καί τό αποτέλεσμα ήταν κάποιοι νά είναι πιό "ίσοι" από τούς άλλους. Οί λιγώτερο "ίσοι", λοιπόν, παρακινούμενοι από τό συναίσθημα τού φόβου καί επειδή κάπως έπρεπε νά τηρείται ή ισότης, έκαναν μιά σημαντικώτατη εκχώρηση, τού δικαιώματος τους, στήν ισότητα . Όρισαν έναν από αυτούς, ώς σερίφη, καί τού εξεχώρησαν τό δικαίωμα νά σκοτώνη καί νά ασκή βία, νόμιμα καί χωρίς συνέπειες, είς όποιον παραβιάζει τήν "ισορροπία τού τρόμου" μέσα είς τήν οποίαν επέλεξαν νά ζούν. Αυτή ή εκχώρησις έκ μέρους τής φυλής, τού Τζάκ Σμίθ, είχε ώς αποτέλεσμα τήν αναγνώρισιν τής νομιμοποιήσεως τής εξουσίας καθώς καί τής επιβολής τής βίας, από αυτήν, ώς μοναδικού, μέσου διατήρησεως τής ειρηνικής συμβίωσεως. Ό σερίφης εδύνατο νά επιβάλλη τήν ισχύ του, επί οποίου επιθυμούσε, μέ άλλοθι αυτήν τήν ειρηνικήν συμβίωσιν. Βέβαια ό σερίφης, τίς πιό πολλές φορές, δέν ενεργούσε αυτοβούλως αλλά κατά τάς επιταγάς τού πιό "ίσου" εμπόρου, ό οποίος διακρίνοντας τήν ευκαιρία, εκμεταλεύθηκε τήν νομιμοποίηση τής βίας καί άρχισε νά γίνεται ό ίδιος ρυθμιστής τών νόμων, κατά τά συμφέροντα του. Αυτή ή, σχετικά εύκολη, επιτυχία τόν ώθησε νά γίνεται όλο καί πιό αχόρταγος. Σκληραίνοντας περισότερο τούς νόμους, άρχισε νά εξασκή πλέον τρομοκρατία επί τών "λιγότερο ίσων" υπολοίπων. Ή μόνη πρόοδος έκτοτε, αφού έχουμε διανύσει διακόσια χρόνια, είναι ότι τό προϊόν τού κυρίου kolt, εξελίχθη είς τόν υπερθετικόν βαθμόν, Χιροσίμα, Ναγκασάκι, διευρύνοντας τήν έννοιαν τού φόβου καθώς καί τό γεγονός ότι ό έμπορος έμαθε νά χειρίζεται καί αξιοποίησε τό συναίσθημα, τού φόβου, είς τό έπακρον διά νά διασφαλίση, περαιτέρω, τήν εξουσίαν του επί τών υπολοίπων.Διά νά υπάρξη μιά επίφασις δημοκρατικότητος καί νά διασκεδασθή ό φόβος τών υπολοίπων, επινόησε καί επέβαλλε, μέ τήν ανοχήν καί τήν, δολίως αποκτηθείσα, στήριξιν τών πολλών ένα δαιδαλώδες σύστημα προστηθέντων αχυρανθρώπων καί συστημάτων διακυβέρνησης, ούτως ώστε ό οιοσδήποτε αντιδρών, εάν δέν παραιτείτο τών δικαιωμάτων του διά τής γραφειοκρατίας, νά αποθαρύνεται διά τής νόμιμης βίας.
Έτσι σήμερα έχουμε νομοθετικήν εξουσίαν, δικαστικήν εξουσίαν, πρεσβείες τού κάθε είδους θεού, αστυνομίαν καί μέσα μαζικής ενημερώσεως. Οί, μέν πρώτες, νομιμοποιούνται νά θεσμοθετούν, νά εμπεδώνουν στίς συνειδήσεις τόν φόβο καί νά επιβάλλουν τούς κανόνες συμβίωσης, πάντοτε κατά τά συμφέροντα τους. Τά δέ δεύτερα διά νά διαδίδουν τόν λόγον τής εκάστοτε εξουσίας. Οί οικογένειες, τά σχολεία, οί στρατοί καί οί πάσης φύσεως αντιπρόσωποι θεού έχοντας πλέον ενσωματωθεί είς τό οπλοστάσιον τής εξουσίας, μαθαίνουν τούς ανθρώπους, μεγαλώνοντας, νά φοβούνται τά πάντα.
Ό άνθρωπος, μέσω αυτής τής διαπαιδαγώγησης, γίνεται έρμαιο τού, αναιτίου, συναισθήματος τού φόβου καί άρα υποχείριον εύκολα διαχειριζόμενον από τήν εξουσία. Εξηγούμαι από τήν στιγμήν πού γεννάται, ό άνθρωπος, ή μόνη σταθερά πού τού δίδεται είναι ότι θά πεθάνη, πράγμα πού είναι καί ή υπέρτατη μορφή τού φόβου, είναι αυτό τό κενό λογικής, ή κερκόπορτα τού νού από όπου εισβάλλουν όλοι οί στρατοί τής, κάθε μορφής, εξουσίας, αναίτιον, λοιπόν, συναίσθημα ό φόβος διότι έχοντας μίαν τόσο απόλυτη καί καταλυτική διαβεβαίωση διά τό μέλλον του, έχει όλον τόν καιρό, ζώντας νά εκμεταλευθή τόν χρόνον του, νά κατανοήση τήν εφημερότητα καί τήν ασημαντότητα του, σέ σχέση, μέ τό όλον τού σύμπαντος πού τόν περιβάλλει καί νά μπορέση, έτσι, νά ζήση ψύχραιμα, νά δημιουργήση χωρίς τήν ανάγκη τού, ελεεινού αυτού, συναισθήματος καί τών συνεπακολούθων καταστάσεων του.
Βλέπουμε, λοιπόν, αναγνώστη μου δύο διαφορετικές θεωρήσεις τού ιδίου θέματος, αυτού τής συμβίωσης τών ανθρώπων. Από τήν μία έχουμε τόν Δύο Αρκούδες ό οποίος έχει κάνει ειρήνη μέ τόν φόβο του καί ζεί σέ πλήρη αρμονία μέ τούς συνανθρώπους του. Από τήν άλλη έχουμε τόν Τζάκ Σμίθ, ό οποίος είναι ένα πλάσμα άβουλο, έρμαιο τού φόβου του καί πλήρως υποταγμένου στίς ορέξεις τής εξουσίας, πού ό ίδιος νομιμοποίησε νά τόν δυναστεύη. Ή κοινή "άφοβη" λογική υπαγορεύει ότι ό τρόπος ζωής τού Δύο Αρκούδες είναι σαφέστατα καλύτερος. Δυστυχώς, όμως, ή εφεύρεσις τού κυρίου kolt καί τό υπεράριθμον τής φυλής τού Τζάκ Σμίθ κατίσχυσαν τής φυλής καί τής φιλοσοφίας τού.
Έτσι μετά από τόσα χρόνια ή φυλή μας έχοντας, πλέον, κατακτήσει τόν υπερεαλιστικόν τίτλον τής "προοδευτικότητος" συνεχίζει τό καταστροφικό της έργο επί τού πλανήτη πού τήν φιλοξενεί καί λεονταρίζει διά νά αποκρύψει, τό γεγονός, ότι κατατρύχεται από τόν φόβο καί είναι παραδομένη άνευ όρων είς τήν βασιλεία τών ουρανών καί τών εμπόρων...
Ό Τζάκ Σμίθ όμως, παρά τήν μακραίωνη ιστορία τής φυλής του, αντί νά διδαχθή από τά λάθη καί τίς παραλείψεις τόσων γενεών, ή νά παραδειγματισθή από τήν φυλή τού Δύο Αρκούδες είχε καταφέρει νά συμβιώνη μέ τούς ομοφύλους του βάσει τού κανόνα: "...Ό θεός έπλασε τούς ανθρώπους καί ό sammuel j. kolt(εφευρέτης τού εξάσφαιρου) τούς έκανε ίσους". Όμως, δέν ήταν όλοι καλοί στόν χειρισμό τού προϊόντος τού κυρίου kolt, καί τό αποτέλεσμα ήταν κάποιοι νά είναι πιό "ίσοι" από τούς άλλους. Οί λιγώτερο "ίσοι", λοιπόν, παρακινούμενοι από τό συναίσθημα τού φόβου καί επειδή κάπως έπρεπε νά τηρείται ή ισότης, έκαναν μιά σημαντικώτατη εκχώρηση, τού δικαιώματος τους, στήν ισότητα . Όρισαν έναν από αυτούς, ώς σερίφη, καί τού εξεχώρησαν τό δικαίωμα νά σκοτώνη καί νά ασκή βία, νόμιμα καί χωρίς συνέπειες, είς όποιον παραβιάζει τήν "ισορροπία τού τρόμου" μέσα είς τήν οποίαν επέλεξαν νά ζούν. Αυτή ή εκχώρησις έκ μέρους τής φυλής, τού Τζάκ Σμίθ, είχε ώς αποτέλεσμα τήν αναγνώρισιν τής νομιμοποιήσεως τής εξουσίας καθώς καί τής επιβολής τής βίας, από αυτήν, ώς μοναδικού, μέσου διατήρησεως τής ειρηνικής συμβίωσεως. Ό σερίφης εδύνατο νά επιβάλλη τήν ισχύ του, επί οποίου επιθυμούσε, μέ άλλοθι αυτήν τήν ειρηνικήν συμβίωσιν. Βέβαια ό σερίφης, τίς πιό πολλές φορές, δέν ενεργούσε αυτοβούλως αλλά κατά τάς επιταγάς τού πιό "ίσου" εμπόρου, ό οποίος διακρίνοντας τήν ευκαιρία, εκμεταλεύθηκε τήν νομιμοποίηση τής βίας καί άρχισε νά γίνεται ό ίδιος ρυθμιστής τών νόμων, κατά τά συμφέροντα του. Αυτή ή, σχετικά εύκολη, επιτυχία τόν ώθησε νά γίνεται όλο καί πιό αχόρταγος. Σκληραίνοντας περισότερο τούς νόμους, άρχισε νά εξασκή πλέον τρομοκρατία επί τών "λιγότερο ίσων" υπολοίπων. Ή μόνη πρόοδος έκτοτε, αφού έχουμε διανύσει διακόσια χρόνια, είναι ότι τό προϊόν τού κυρίου kolt, εξελίχθη είς τόν υπερθετικόν βαθμόν, Χιροσίμα, Ναγκασάκι, διευρύνοντας τήν έννοιαν τού φόβου καθώς καί τό γεγονός ότι ό έμπορος έμαθε νά χειρίζεται καί αξιοποίησε τό συναίσθημα, τού φόβου, είς τό έπακρον διά νά διασφαλίση, περαιτέρω, τήν εξουσίαν του επί τών υπολοίπων.Διά νά υπάρξη μιά επίφασις δημοκρατικότητος καί νά διασκεδασθή ό φόβος τών υπολοίπων, επινόησε καί επέβαλλε, μέ τήν ανοχήν καί τήν, δολίως αποκτηθείσα, στήριξιν τών πολλών ένα δαιδαλώδες σύστημα προστηθέντων αχυρανθρώπων καί συστημάτων διακυβέρνησης, ούτως ώστε ό οιοσδήποτε αντιδρών, εάν δέν παραιτείτο τών δικαιωμάτων του διά τής γραφειοκρατίας, νά αποθαρύνεται διά τής νόμιμης βίας.
Έτσι σήμερα έχουμε νομοθετικήν εξουσίαν, δικαστικήν εξουσίαν, πρεσβείες τού κάθε είδους θεού, αστυνομίαν καί μέσα μαζικής ενημερώσεως. Οί, μέν πρώτες, νομιμοποιούνται νά θεσμοθετούν, νά εμπεδώνουν στίς συνειδήσεις τόν φόβο καί νά επιβάλλουν τούς κανόνες συμβίωσης, πάντοτε κατά τά συμφέροντα τους. Τά δέ δεύτερα διά νά διαδίδουν τόν λόγον τής εκάστοτε εξουσίας. Οί οικογένειες, τά σχολεία, οί στρατοί καί οί πάσης φύσεως αντιπρόσωποι θεού έχοντας πλέον ενσωματωθεί είς τό οπλοστάσιον τής εξουσίας, μαθαίνουν τούς ανθρώπους, μεγαλώνοντας, νά φοβούνται τά πάντα.
Ό άνθρωπος, μέσω αυτής τής διαπαιδαγώγησης, γίνεται έρμαιο τού, αναιτίου, συναισθήματος τού φόβου καί άρα υποχείριον εύκολα διαχειριζόμενον από τήν εξουσία. Εξηγούμαι από τήν στιγμήν πού γεννάται, ό άνθρωπος, ή μόνη σταθερά πού τού δίδεται είναι ότι θά πεθάνη, πράγμα πού είναι καί ή υπέρτατη μορφή τού φόβου, είναι αυτό τό κενό λογικής, ή κερκόπορτα τού νού από όπου εισβάλλουν όλοι οί στρατοί τής, κάθε μορφής, εξουσίας, αναίτιον, λοιπόν, συναίσθημα ό φόβος διότι έχοντας μίαν τόσο απόλυτη καί καταλυτική διαβεβαίωση διά τό μέλλον του, έχει όλον τόν καιρό, ζώντας νά εκμεταλευθή τόν χρόνον του, νά κατανοήση τήν εφημερότητα καί τήν ασημαντότητα του, σέ σχέση, μέ τό όλον τού σύμπαντος πού τόν περιβάλλει καί νά μπορέση, έτσι, νά ζήση ψύχραιμα, νά δημιουργήση χωρίς τήν ανάγκη τού, ελεεινού αυτού, συναισθήματος καί τών συνεπακολούθων καταστάσεων του.
Βλέπουμε, λοιπόν, αναγνώστη μου δύο διαφορετικές θεωρήσεις τού ιδίου θέματος, αυτού τής συμβίωσης τών ανθρώπων. Από τήν μία έχουμε τόν Δύο Αρκούδες ό οποίος έχει κάνει ειρήνη μέ τόν φόβο του καί ζεί σέ πλήρη αρμονία μέ τούς συνανθρώπους του. Από τήν άλλη έχουμε τόν Τζάκ Σμίθ, ό οποίος είναι ένα πλάσμα άβουλο, έρμαιο τού φόβου του καί πλήρως υποταγμένου στίς ορέξεις τής εξουσίας, πού ό ίδιος νομιμοποίησε νά τόν δυναστεύη. Ή κοινή "άφοβη" λογική υπαγορεύει ότι ό τρόπος ζωής τού Δύο Αρκούδες είναι σαφέστατα καλύτερος. Δυστυχώς, όμως, ή εφεύρεσις τού κυρίου kolt καί τό υπεράριθμον τής φυλής τού Τζάκ Σμίθ κατίσχυσαν τής φυλής καί τής φιλοσοφίας τού.
Έτσι μετά από τόσα χρόνια ή φυλή μας έχοντας, πλέον, κατακτήσει τόν υπερεαλιστικόν τίτλον τής "προοδευτικότητος" συνεχίζει τό καταστροφικό της έργο επί τού πλανήτη πού τήν φιλοξενεί καί λεονταρίζει διά νά αποκρύψει, τό γεγονός, ότι κατατρύχεται από τόν φόβο καί είναι παραδομένη άνευ όρων είς τήν βασιλεία τών ουρανών καί τών εμπόρων...
