...Μία πολύ σοβαρή πολιτική άνάλυση

  Κάποτε σέ μία μακρυνή χῶρα στίς ἀρχές τοῦ αίῶνα φτάνουν δύο μετανάστες, άγράμματοι, φτωχοί καί ἀδαεῖς περί τοῦ νέου κόσμου, ένῶ περιμένουν τόν ἔλεγχο ὅ ἕνας άνακαλύπτει ἕναν αύτόματο πωλητή άναψυκτικῶν. Πλησιάζει καί τό περιεργάζεται γιά ὤρα. Κάποια στιγμή βλέπει ἕναν κάτοικο τῆς χῶρας  ὅ όποῖος ἔρχεται ρίχνει ἕνα κέρμα στήν σχισμή καί ὧ τοῦ θαύματος τό μηχάνημα  βγάζει μιά λεμονάδα. Ὅ άδαῇς μετανάστης έκστασιάζεται. "...Τί μηχανήματα εἴναι αύτά άδελφέ μου, γιά κοίτα πόσο μπροστά εἴναι οἵ ἄνθρωποι..." σκέφτεται. 

  Ψάχνει τίς τσέπες του καί βγάζει ἕνα κέρμα, χωρίς νά τό πολυσκεφτῇ, τό ρίχνει στήν σχισμή καί πατάει ἕνα κουμπί, ἕνα μέ ὄμορφα χρώματα ποῦ τοῦ ἄρεσε άπό τήν άρχή. Τό μηχάνημα βγάζει μιά κόκα κόλα καί άρχίζει καί βγάζει καί τά ρέστα. Στόν ἤχο τῶν κερμάτων ὅ φτωχούλης τοῦ θεοῦ καταλαμβάνεται άπό μιά χαρά, μιάν άνείπωτη χαρά, ἄγρια, πρωτόγονη. Μή μπορῶντας νά συγκρατηθῇ άρχίζει νά ζητωκραυγάζῃ καί νά χοροπηδάῃ ἕνα γύρω. Ὅ ἔταιρος μετανάστης άκούει τίς ζητωκραυγές καί πάει κοντά " Τί ἔγινε βρέ φίλε? Γιατί κάνεις ἔτσι? ".  "Δέν βλέπεις? Κοίτα έδῶ..." λέει καί βγάζει νέο κέρμα καί τό ρίχνει στήν σχισμή τό μηχάνημα άμέσως βγάζει τό άναψυκτικό καί τά ρέστα. "Εἴδες? " ρωτάει θριαμβευτικά τόν φίλο του. Ξανάρίχνει νέο κέρμα καί άκολουθείται ἤ ἴδια διαδικασία "Εἴδες?" συνεχίζει μονότονα. Ὅ ἄλλος, παρά τό γεγονός ὄτι ξαφνιάστηκε, μένει ψύχραιμος καί τοῦ λέει "Έντάξει βρέ φίλε πᾶμε τώρα νά φύγουμε..." Καί ἥ άπάντηση τοῦ ἄλλου ἔρχεται άποστομωτική " Τί λές ρέ φίλε, μαλάκας εἴμαι, νά φύγω τώρα ποῦ κερδίζω???"...

  

............Κάποτε σέ μία μακρυνή ἤπειρο στίς άρχές τῆς δεκαετίας τοῦ όγδόντα φτάνει ἕνας λαός, άγράμματος, φτωχός καί άδαῆς περί τοῦ νέου κόσμου, ένῶ περιμένει τόν ἔλεγχο ὅ  ήγέτης του άνακαλύπτει ἕναν αύτόματο πωλητή. Πλησιάζει κάι τόν περιεργάζεται γιά ὤρα.

  Κάποια στιγμή βλέπει ἕναν κάτοικο ὅ όποῖος ἔρχεται καί χωρίς νά βάλει κέρμα λέει στό μηχάνημα   "Θέλω πέντε έκατομύρια χάντρες"  καί ὧ τοῦ θαύματος τό μηχάνημα βγάζει τίς χάντρες ποῦ ζήτησε ὅ κάτοικος. Ὅ άδαῆς ἡγέτης έκστασιάζεται. "...Τί μηχανήματα εἴναι αύτά άδελφέ μου, γιά κοίτα πόσο μπροστά εἴναι οἵ ἄνθρωποι..." Χωρίς νά τό σκεφτῇ καθόλου λέει στό μηχάνημα " Θέλω πενήντα έκατομύρια χάντρες". Τό μηχάνημα  έκτελεῖ τήν έντολή καί ὅ φτωχούλης ἡγέτης στήν θέα τῶν γυαλιστερῶν χαντρῶν καταλαμβάνεται άπό μιά χαρά, μιάν άνείπωτη χαρά, ἄγρια, πρωτόγονη. Μή μπορῶντας νά συγκρατηθῇ άρχίζει νά ζητωκραυγάζῃ καί νά χοροπηδάῃ ἕνα γύρω. Ὅ λαός άκούει τίς ζητωκραυγές καί πάει κοντά " Τί ἔγινε βρέ άρχηγέ? Γιατί κάνεις ἔτσι? ".  "Δέν βλέπετε? Κοίταξτε έδῶ..." λέει καί λέει στό μηχάνημα "Θέλω έκατό έκατομύρια χάντρες..." άμέσως τό μηχάνημα βγάζει τίς χάντρες. "Εἴδατε? " ρωτάει θριαμβευτικά τόν λαό του. Ξανάλέει "Θέλω διακόσια έκατομύρια" καί άκολουθείται ἤ ἴδια διαδικασία "Εἴδατε?" συνεχίζει μονότονα. Ὅ λαός ξαφνιάστηκε καί θαμπώθηκε. Καί ὅλοι μαζί ἄρχισαν νά δίνουν παραγγελίες στό μηχάνημα.       

  Κάποιοι οἵ οποῖοι, είρήσθω ἔν παρόδῳ άρκέστηκαν στήν άξιοπρέπεια τους, ψύχραιμα εἴπαν "Έντάξει βρέ παιδιά πᾶμε τώρα νά φύγουμε..." Καί ἥ άπάντηση τοῦ Ήγέτη καί τοῦ λαοῦ  ἔρχεται άποστομωτική " Τί λέτε ρέ Μαλάκες, τώρα θά φύγουμε?  τώρα ποῦ κερδίζουμε???"

  Όιαδήποτε όμοιότης μέ λαούς, πρόσωπα καί καταστάσεις όφείλεται μόνο καί μόνο στήν διεστραμμένη άντιληψη σου άναγνώστη μου...

...Ὄταν πέρδονται αἵ ἴκτιδαι

     Ἄς ρίψωμεν ὀλίγον τό ἐπίπεδον, ἀναγνώστη μου, διότι ὄλο αυτό τό παπαδήμειον ἄγος πού βιώνουμε, πόρω, ὐπολλείπεται τού βασικού μεγέθους τής αξιοπρεπούς βιωτῆς ἐνός ἀνθρώπου.

  Πορδή, λοιπόν, καλεῖται τὀ:

Δύσοσμον καί συνήθως ἠχηρόν ἐμφύσημα, ἔκ τῶν εντέρων, διά τού ἀπευθυσμένου...

  Τό ἐρμηνευτικόν λεξικόν, τής πλουσιωτάτης γλώσσας μας, μάς ὀρίζει μέ απόλυτον σαφήνεια τήν πηγήν τή πορδής. Φεῦ ὄμως ὄ παπποῦς Ἀριστοφάνης στίς Νεφέλες του καί ἠ πραγματικότης πού βιώνουμε ἐπανατοποθέτησαν αὐτήν τήν πηγήν, μέ κωμικόν ό μέν πρῶτος δραματικόν δέ ἤ δευτέρα τρόπον, εἴς τό στόμα! Ναί εἴς τό στόμα! Καλά διάβασες! 

  Διότι πῶς ἀλλοιῶς δύναται, σκεπτόμενος ἄνθρωπος, νά ἐκλάβῃ τόν λόγον τῶν πολιτικῶν μας ώς πλήρην νοήματων καί ούχί ώς πορδήν πλήρην, ἀναισθητικών, ἀερίων καί δυσώδη; 

  Πῶς νά ἐξηγήσῃ, επί παραδείγματι, τόν ἐμμετικό καί ἀσθμαίνοντα λόγο αὐτού τού σεσηπότως ἀσκού, τού πλήρους κοπράνων, τού παγκάλου τού μικροῦ; 

  Ὄ θρασύτατος καί ἀνεπάγγελτος, ἔκ φύσεως καί ἀπόψεως, αὐτός ἀσκός σέ τηλεοπτική του συνέντευξιν ἀπεκάλεσε τούς ἀνθρώπους οἴ ὀποίοι ἀγωνίσθησαν, διά τήν ἀξιοπρέπειαν τήν δικήν των καί τών παιδιών των ἐπί τρίμηνον, αὐνάνες!  

  Πῶς δύναται νά μεταφράσῃ κανείς τόν παραληρηματικόν λόγον τού ὀλιγίστου ἀνθρωποειδοῦς λοβέρδου τοῦ μικροῦ ὅ όποῖος, καταστρέφων ὀλοκληρωτικά τό ὄποιον σύστημα ὐγείας ἔχει απομείνει, ἐπιχειρηματολογεῖ ὐπέρ τού ἀντιθέτου, ώς νέος μένγκελε, διά νά πείσῃ τόν ἤδη αἰμοραγούντα λαόν ὄτι ἐνεργεί διά τό καλόν του καί οὐχί διά τήν εὐημερίαν καί τόν ἄδικον πλουτισμόν τών ἠμετέρων επιχειρηματιῶν ; 

  Πῶς ἀλλοιῶς μεταφράζεται ἠ λεκτική ὐπεράσπισις αύτῆς τῆς ἐκουσίας καί ἔκ βάθρων διάλυσις τῆς ὄποιας παιδείας ἔχει ἀπομείνει συνεπικουρουμένη ἀπό τήν, ὀξεῖαν, κρίσιν ἀρχομανίας αὐτῆς τῆς ἴκτιδος πού ἀκούει εἴς τό όνομα διαμαντοπούλου; Ἤ οποία εἰρήσθω ἔν παρόδῳ ἀδυνατεῖ, οὐχί λόγω ἀνικανότητος ἀλλά μέ προφανήν στόχον τήν εὐημερίαν καί τόν ἄδικον πλουτισμόν τών ἠμετέρων ἐπιχειρηματιῶν, νά παραδώσῃ βιβλία μεσοῦντος τοῦ μηνός δεκεμβρίου. 

  Πῶς ἀλλοιῶς μεταφράζεται ἥ ἄνευ προηγουμένου ανικανότης τού ευρύεδρου καί δυσειδοῦς άρχομανοῦς ἠλιθίου, τοῦ βενιζέλου τοῦ μικροῦ, ὄ ὀποῖος ἔχων ἀναλάβει ἐρήμην τοῦ άσθμαίνοντος λαοῦ τήν οἰκονομικήν διακυβέρνησιν τῆς χώρας ἀερολογεῖ εἴς κάθε εὐκαιρίαν, μέ προφανήν στόχον τήν εὐημερίαν καί τόν ἄδικον πλουτισμόν τών ἠμετέρων ἐπιχειρηματιῶν, ἀερολογῶν δέ σωρεύει νέα δεινά ἐπί τῶν κεφαλῶν μας;  

  Εἴναι τόσον ἰταμόν τό ὐλικόν τῶν, ἐπ' αμοιβή, πολιτικῶν παγκοσμίως πού θά ἐδυνάμην ἐπί ήμέρας νά εὐρίσκω πρόσωπα καί ἀστόχους, ὄσον καί λαθροθηρικούς, χειρισμούς.

  Ὄμως περιορίζομαι εἴς αὐτά τά, ἐλάχιστα ἐσωτερικά, παραδείγματα τά ὀποία τεκμαίρουν ἀβιάστως τό πρῶτο συμπέρασμα μου ὄτι ὄταν αυτή ή περιττή μορφή ζωής, οἴ πολιτικοί, νοιώθει ὄτι ἀπειλοῦνται τά κεκτημένα τῆς τάξεως της, ὤς γνήσια ἴκτις, πέρδεται, διά νά διώξῃ τόν ἐχθρόν. Τό δυστύχημα εἴναι ὄτι ή δυσοσμία, ὀμού μετά τών δακρυγόνων πού ρίπτουν ἐπικουρικῶς οἵ φύλακες κῦνες αύτῆς τῆς κάστας, τοῦ άχθους τῆς γῆς εἴναι εἰδεχθώς ἀποπνικτική μέ ἀποτέλεσμα τήν ὀπισθοδρόμησιν τών αὐνάνων εἴς πολλά ἔτη καθώς καί δία μεγάλον χρονικόν διάστημα...Κάθε φορά.

  Ἥ ἴκτις εἴναι γεγονός ότι δέν ἔχει φυσικούς εχθρούς καί λόγω τοῦ μηχανισμοῦ αμύνης της. Ὄπως ἐπίσης γεγονός εἴναι ὄτι ἄπαντα τά ζώα ἔχουν μηχανισμούς ἀμύνης ἐνάντια στήν ὄποια  ἐπιβουλή κατά τῆς ζωῆς των. 

  Τό δεύτερον καί θλιβερώτερον συμπέρασμα πού συνάγεται, ἀπό τήν βίωσιν αύτοῦ τοῦ παπαδήμειου ἄγους, εἴναι ὄτι ὤς, ἤ πλέον, ἐξελιγμένη μορφή ζωῆς οἴ αὐνάνες δέν διαθέτουν κανέναν μηχανισμόν πέραν τοῦ δικαιώματος εἴς τήν κατάθλιψιν...

  Ὄσοι από τούς ἀναγιγνώσκοντες θεωρεῖτε ὄτι υβρίζεσθε αποκαλούμενοι αύνάνες δέν ἔχετε παρά νά ἀποδείξετε τό ἀνόητον τοῦ συλλογισμοῦ μου ἀγωνιζόμενοι ὄπως μπορεῖτε διά τήν ἀνατροπήν αὐτοῦ τοῦ ἄγους. Καταστήστε ἐντός σας εναγεῖς τούς ὐπαιτίους καί πολεμῆστε τους διότι αὔτη ή πλάσις, δέν θά εἴναι διά πάντα εἴς τάς χείρας σας, ἀνήκει εἴς τάς  ἐπομένους γενεάς. Μήν ἀγκιστρώνεσθε ἀπό τήν δικήν σας ζωή, ἀπό τό τώρα, ἀπό τό ἀσἠμαντον έγώ σας. 

  Ἤ εὐημερία τοῦ συνόλου καί ή πρόοδος ἀπαιτοῦν θυσίας ἀπό όλους καί ὄχι ἀπό κάποιον. Ἀπεξαρτηθεῖτε ἀπό τήν διαστροφήν τῆς κοπρολαγνείας, διά μιάν θέσιν εἴς τόν μυστικόν δεῖπνον τῶν ἰκτίδων, δῶστε ἔνα καθαρό παράδειγμα εἴς τήν νέα γενεά. 

  Ἤ ὀποία ἄν μή τί ἄλλο εἴναι τό αἴμα σας, εἴναι σάρξ ἔκ τῆς σαρκός σας, θυμηθεῖτε ὄτι μπορεῖτε νά κάνετε τά πάντα! Ἀκόμα καί νά σκοτώσετε γιά τά παιδιά σας!  

  Σημείωσις: "Ὄ γράφων ἔχει ἀποποιηθεῖ τῆς ἰκανότητος τεκνοποιήσεως διά τοῦτον καί αναφέρεται εἴς τά ἰδικά σας, τά ὀποία ἀγαπᾶ καί λογίζει ὤς ανθρώπους καί οὐχί ὤς μέλλοντες σκλάβους..." 

  Ὄσον παραμένωμε διχασμένοι καί ὐπό τήν ἐπήρειαν τῶν πορδῶν αὐτῶν τῶν ίκτίδων τόσον θά μεταφέρωμεν εἴς τήν νέαν γενεάν τήν πεποίθησιν ὄτι αἵ ἴκτιδαι εἴναι ἀήτητοι. Καί τόσον καί ἐκείνη μέ τήν σειράν της θά γεννᾶ κοπρολάγνους σκλάβους...

  Ἤ ἐπιλογή ἤτο πάντα ἕνας μηχανισμός ἄμυνας τῶν ἀνωτέρων θηλαστικῶν.      

  Ἐκμεταλευτεῖτε την ὄσο ὐπάρχει καιρός.

ΥΓ: Ἐπειδή όσο καί νά ρίψωμεν τό ἐπίπεδο ἀδυνατούμε νά ὐπερβοῦμε κάποιες σταθερές:))           

Παραθέτω ἕνα μικρό λεξικό γιά τήν καλύτερην κατανόησιν κάποιων λέξεων. Προσέξτε πόσο μαγική εἴναι αύτή ή γλώσσα πόσο τέλεια περιγράφει τά πάντα!

Ἄγος:                 Ὄ ζόφος, ἤ κατάρα ἀπό άδικη πράξη

Ἀπευθυσμένον :  Ὄ πρωκτός, ἥ ἔδρα  

Αὐνάν:               Ό μαλάκας

Ἄχθος :              Τό ἄχρηστον βάρος, Ὀμηρική λέξις

Δυσειδής :          Ό κακομούτσουνος

Ἐναγής:              Ό έχων εἴς τάς χείρας του τό αἴμα τού ἀδίκου φόνου, ὄ καταραμένος

Εὐρύεδρος:        Ό ἔχων φαρδύ τόν κώλον

Ἴκτις :                Ή νυφίτσα

Ἰταμός :             Ὄ θρασύς, ὄ αὐθάδης, ὄ προκλητικός

Πέρδομαι:           Κλάνω

Τεκμαίρω :          Ὀδηγούμαι εἴς ασφαλές καί λογικόν ἀποτέλεσμα

Σεσηπώς :          Ό σάπισμένος