Τό δωμάτιο είναι σκοτεινό,γεμάτο καπνούς από τά απανωτά τσιγάρα πού καπνίζει η μοναχική φιγούρα ενός άνδρα,μπροστά στήν τζαμαρία καί ατενίζει τό άπειρο...Η φωνή τής γυναίκας σπάει τήν σιωπή "Τί κάνεις εκεί αγάπη μου?" η φωνή της σιγανή καί ανήσυχη...
"Θυμάσαι τότε πού γνωριστήκαμε?" ρωτάει ό άνδρας, "Ε βέβαια αγάπη μου πώς νά ξεχάσω",
"Μήπως θυμάσαι καί τί μού είχε πεί ό πατέρας σου όταν μάς είχε πιάσει μαζί?", "Αμέ σού είχε πεί ότι ή τήν παίρνεις ή πάς είκοσι χρόνια φυλακή γιατί είναι ανήλικη" απαντάει γελώντας η γυναίκα. "Ε λοιπόν σάν σήμερα έβγαινα...." έρχεται παγωμένη η απάντηση τού άντρα.
Ήταν αιώνες πρίν όταν πρωτοάκουσες τήν ιστοριούλα, γέρο μου, σάν σήμερα αποφυλακιζόσουνα καί εσύ....μέσα στό σκοτάδι λοιπόν καί τούς πυκνούς καπνούς ψάχνεις νά βρείς τί σέ κράτησε σέ αυτήν τήν "φυλακή", πού δέν έχει κάγκελλα, δέν έχει συμβάσεις, δέν έχει κανένα περιοριστικό μέτρο. Είκοσι χρόνια στό ίδιο "κελί" μαζί μέ ένα συγκάτοικο μοιράστηκες τά πάντα μαζί του, από μιά απλή βόλτα έως τήν πιό μύχια σκέψη σου. Τό μυαλό, προσπαθώντας νά ορίσει τόν τοίχο, γυρνάει όλο στά ίδια λήμματα "αγάπη", "φιλία", "συνήθεια" όμως ό ορισμός του είναι ανέφικτος, γιά σένα, γέρο μου...Ποιά νά είναι τελικά αυτή ή μαγική λέξη πού χτίζει τέιχη? "Θά φτάσει η νύχτα νά βρείς τήν απάντηση?" αναρωτιέσαι ....Τί νά είναι ή αγάπη? Νά είναι αυταπάρνηση? Νά είναι γεναιότητα? Νά είναι επιλογή? Η απλά νά είναι ένας ακόμα συμβιβασμός? Τί νά είναι ή φιλία? Νά είναι διάθεση μοιρασιάς χωρίς ανταπόδοση? Νά είναι σεβασμός? Νά είναι πίστη? Νά είναι στήριξη? Τήν συνήθεια τήν ξέρεις τήν ορίζεις! Τό απόλυτο ίσωμα αλλά καί ή απόλυτη ισοροπία...
Πάντα έλεγες,γέρο μου, πώς ξέρεις ότι κανείς δέν είναι, τό απόλυτο, γιά κανέναν,πώς κανείς δέν καλύπτει κανένα στά πάντα καί γιά πάντα, αυτό είναι αλήθεια, αλλά πώς έμεινες τόσα χρόνια μέσα? Πώς δέν δραπέτευσες? Έχεις αρκετά ελατώμματα γιά νά τό κάνεις, κατά βάθος όμως τήν ξέρεις τήν απάντηση, τήν έμαθες αργά καί μέ ανορθόδοξο τρόπο, αλλά τήν έμαθες..."Ξεβράκωμα καί Πίστη" αυτή είναι ή απάντηση! Τό απόλυτο ξεβράκωμα γέρο μου...Τό να σταθείς απέναντι στόν συγκάτοικο εντελώς γυμνός μέσα καί έξω..Αυτό είναι αγάπη νά μήν κρατήσεις τίποτα γιά σένα, καμία καβάτζα, καμία κρυψώνα, τίποτα απολύτως καί πίστη ότι καί ό συγκάτοικος θά κάνει ακριβώς τό ίδιο, αυτό είναι η φιλία. Όσο γιά τήν συνήθεια, αυτή, μετά από τόσα χρόνια γίνεται γλυκειά.
Τελικά γέρο μου είναι λύτρωση νά ανακαλύπτεις ότι παρά τίς ατέλειες σου, όλα αυτά τά χρόνια, μοιράστηκες τό κελί σου μέ κάποιον συγκάτοικο πού πληρούσε τίς προδιαγραφές τών ρημάτων σου καί πού, τώρα πιά, μαζί του σέ δένουν, πιό χειροπιαστά, πράγματα από λέξεις καί πιό γερά από αλυσίδες καί τοίχους.....
Καληνύχτα γέρο μου καί καλός πολίτης...
Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2008
Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2008
..Ο ΜΠΟΜΠΟΣ Ο ΘΕΙΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΜΜΑ
..."Ξύπνα αγόρι μου θά αργήσεις γιά τό σχολείο!!" ακούστηκε η φωνή τής μαμάς τού μικρού μας ήρωα, του Μπόμπου.Όμως ο Μπόμπος έβλεπε ένα καταπληκτικό όνειρο, είχε τελείωσει τό σχολείο λέει, ήτανε μεγάλος καί είχε σπουδάσει στά καλύτερα πανεπιστήμια τού κόσμου καί δέν είχε δουλέψει ποτέ του καί είχε πάαρα πολλά λεφτά καί ήταν ανηψιός κάποιου μεγάλου κυρίου, ό οποίος είχε καί ένα κόμμα, άλλοι λέγανε ότι κατέστρεψε τήν χώρα του καί άλλοι ότι ήταν τεράστιος καί εθνάρχης καί τού οποίου τό όνομα είχε πάρει καί αυτός γιατί όπως λένε οί παληοί "..όπου δέν δίνει ό θεός παιδιά δίνει ό διάολος ανήψια", είχε καί έναν άλλο θείο πού έκανε τόν επιχειρηματία καί τόν πολιτικό ταυτόχρονα καί δούλευε στό κόμμα τού άλλου του θείου καί γενικά είχε κάπου νά μοιάσει τό παιδί.....Έτσι ό Μπόμπος είχε μιά ζωή στρωμένη,όπως θά λέγαμε καί εμείς, είχε πρότυπα καί συνταγές νά ακολουθήσει γιά τήν επιτυχία..Είχε παντρευτεί λέει καί μιά κοπέλλα, πολύ καπάτσα, πού από νηπιαγωγός κατάφερε νά γίνει χειρούργος καί νά βρίσκει καί κασκαντέρ γιά εγχειρήσεις, κάνανε καί δύο παιδάκια, καί ζούσε σέ μιά παραλία καί έτρωγε ψαράκια καί έκανε περίπατους καί πότε πότε πολεμούσε γιά τό καλό τής χώρας του φυσικά, όπως όλα έδειχναν, μιά μέρα έγινε καί πρωθυπουργός....Κάπου εκεί τό όνειρο άρχισε νά φεύγει από τήν απλή διάσταση τής ονείρωξης καί άρχισε νά γίνεται υπερπαραγωγή καί ό ήρωας μας λέει φώναξε καί τούς φίλους του, γιατί βλέπετε δέν ήταν μοναχοφαγάς, καί στήθηκε ένα γλέντι τρικούβερτο, τί τούς ολυμπιακούς αγώνες παίξανε, τί τό σπασμένο τηλέφωνο, τί τούς αδιάφθορούς μαχητές εναντίον τών νταβατζήδων, τί τό παίχτης ομολόγων, τι τό δώσε μου ενάμισυ εκατομύριο ευρώ γιά νά σέ κάνω εφοπλιστή, τί τό μέ λένε siemens καί τά κάνω όλα, τί τό σκύψε ευλογημένη, δέν είχε τέλος τό παιγχνίδι, όμως όπως όλα τά καλά τελειώνουν κάποτε, έτσι άρχισαν νά τελειώνουν τά κουλουράκια πού τρώγανε όλοι μαζί καί άρχισε η γκρίνια μέ τά φιλαράκια του.. Πρώτος καί καλύτερος ο μικρός Τούλης, χαϊδευτικό τού Ποταπός, άρχισε νά λέει δεξιά καί αριστερά ότι δέν τόν παίζουν τά άλλα παιδιά, ό μικρός Μανωλάκης, αυτό δέν είναι χαϊδευτικό είναι μικρός από μόνος του, άρχισε νά φωνάζει ότι ό Γιώργος, ή προφυλακτικό τού αλόγου, αυτό καί εάν έιναι χαϊδευτικό, τά έχει κάνει σκατά καί τελειώνουν τά κουλουράκια καί τί θά φάνε τώρα?
Άρχισε νά έρχεται καί μιά παρέα από τήν άλλη γειτονιά μέ κάποιον Γιωργάκη γιά αρχηγό καί νά τόν πειράζει συνεχώς, ότι λέει ,δέν κάνεις γιά αρχηγός καί τέτοια,τό κακό ήταν ότι συμφωνούσαν καί τά άλλα παιδάκια πού δέν έπαιζαν μαζί τους γιατί δέν είχαν λεφτά νά πάρουν κουλουράκια,έπαιρναν βλέπεις μόνο εφτακόσια ευρώ, αλλά καί αυτά τούς τά έπαιρνε ό, καπότα τού αλόγου, Γιώργος γιά νά έχουν νά παίζουν τά φιλαράκια του, έτσι ό Μπόμπος μας άρχισε νά ζορίζεται....Πάνω εκεί λοιπόν μπαίνει στό όνειρο καί ό θείος, αυτός πού είχε τό κόμμα, "τί έγινε βρέ παληκάρι μου?" τού λέει "πώς τά έκανες έτσι σκατά? τίποτα πιά δέν πήρες από τόσα χρόνια μαθήματα?" η επιτίμηση περίσευε στόν, εξοργισμένο, θείο...."μά δέν κατάλαβα τί έγινε βρέ θείε εγώ απλώς έπαιζα μέ τά άλλα παιδάκια...." ψέλισε ό ήρωας μας ... "καί γιά νά έχουμε καλό ρώτημα τί σκοπεύεις νά κάνεις τώρα?" ρώτησε ό θείος. Ή ερώτηση γύριζε γύρω γύρω σάν εξοργισμένη μέλισσα καί έκανε τόν Μπούλη νά θέλει νά εξαφανιστεί...μάζεψε τά κουράγια του , τό σκέφτηκε, καί είπε "τώρα θά δείς θείο" καί αφού μάζεψε όλα τά παιδάκια,τούς φίλους του ε?, φώναξε μέ όλη του τήν δύναμη"...Λοιπόν ακούστε με καλά όποιος θέλει νά μέ αμφισβητήσει στά ίσα καί τολμάει άς μέ ρίξει!! νά δώ μετά πού θά βρείτε κουλουράκια νά τρώτε...." όλα τά φιλαράκια βγάλανε τόν σκασμό γιατί κανείς τους δέν ήθελε νά μείνει νηστικός. Ό Μπόμπος γύρισε στόν θείο καί γεμάτος καμάρι τού είπε «είδες θείο? είδες πώς τούς έχω? σήκω-σήκω κάτσε-κάτσε!!» ό θείος καλμάρισε λίγο καί έφυγε από τό όνειρο, ό Μπόμπος πήγε γιά κανά ψαράκι, όμως ένα παιδάκι πού δέν τό παίζανε άλλο, ό Θανασάκης, πού βιαζότανε νά ξαναρχίσουν τό παιγνίδι τού φώναξε «Άντε ρέ φίλε τί θά γίνει, θά παίξουμε καί εμείς?» τά παίρνει λοιπόν ό Μπόμπος καί παίρνει φόρα νά τού ρίξει μιά κλωτσιά, αλλά παραπήρε φόρα κάι πλάτς!! πέφτει από τό κρεββάτι! « φτού σου κερατά αστόχησα!!» ούρλιαξε ό μικρός μας ήρωας."Τί λές βρέ παιδάκι μου ξύπνα γιατί θά αργήσεις στό σχολείο" τόν προσγείωσε η φωνή τής μαμάς του....
«Ούφ γλυτώσα..όνειρο ήταν ευτυχώς » μουρμούρισε ό Μπόμπος καί υπάκουα σηκώθηκε νά πάει στό σχολείο του, είχε ακόμα πολύ καιρό ώσπου νά μεγαλώσει καί νά μπεί στά βάσανα...
Σέ αυτή τήν ιστορία μπορεί νά υπάρχουν ομοιότητες μέ τήν πραγματικότητα καί θά μού πείς αναγνώστη μου, ότι, αυτό είναι ένα τέλος, πολύ τυχερό, πού βολεύει κάποιους, δέν μπορώ παρά νά συμφωνήσω μαζί σου, γιατί τήν δική σου τύχη καί τήν δική μου τήν φτιάχνουν κάτι τέτοιοι Μπόμποι πού παίζουν μέ τά φιλαράκια τους καί μάς έχουν χεσμένους.....
Άρχισε νά έρχεται καί μιά παρέα από τήν άλλη γειτονιά μέ κάποιον Γιωργάκη γιά αρχηγό καί νά τόν πειράζει συνεχώς, ότι λέει ,δέν κάνεις γιά αρχηγός καί τέτοια,τό κακό ήταν ότι συμφωνούσαν καί τά άλλα παιδάκια πού δέν έπαιζαν μαζί τους γιατί δέν είχαν λεφτά νά πάρουν κουλουράκια,έπαιρναν βλέπεις μόνο εφτακόσια ευρώ, αλλά καί αυτά τούς τά έπαιρνε ό, καπότα τού αλόγου, Γιώργος γιά νά έχουν νά παίζουν τά φιλαράκια του, έτσι ό Μπόμπος μας άρχισε νά ζορίζεται....Πάνω εκεί λοιπόν μπαίνει στό όνειρο καί ό θείος, αυτός πού είχε τό κόμμα, "τί έγινε βρέ παληκάρι μου?" τού λέει "πώς τά έκανες έτσι σκατά? τίποτα πιά δέν πήρες από τόσα χρόνια μαθήματα?" η επιτίμηση περίσευε στόν, εξοργισμένο, θείο...."μά δέν κατάλαβα τί έγινε βρέ θείε εγώ απλώς έπαιζα μέ τά άλλα παιδάκια...." ψέλισε ό ήρωας μας ... "καί γιά νά έχουμε καλό ρώτημα τί σκοπεύεις νά κάνεις τώρα?" ρώτησε ό θείος. Ή ερώτηση γύριζε γύρω γύρω σάν εξοργισμένη μέλισσα καί έκανε τόν Μπούλη νά θέλει νά εξαφανιστεί...μάζεψε τά κουράγια του , τό σκέφτηκε, καί είπε "τώρα θά δείς θείο" καί αφού μάζεψε όλα τά παιδάκια,τούς φίλους του ε?, φώναξε μέ όλη του τήν δύναμη"...Λοιπόν ακούστε με καλά όποιος θέλει νά μέ αμφισβητήσει στά ίσα καί τολμάει άς μέ ρίξει!! νά δώ μετά πού θά βρείτε κουλουράκια νά τρώτε...." όλα τά φιλαράκια βγάλανε τόν σκασμό γιατί κανείς τους δέν ήθελε νά μείνει νηστικός. Ό Μπόμπος γύρισε στόν θείο καί γεμάτος καμάρι τού είπε «είδες θείο? είδες πώς τούς έχω? σήκω-σήκω κάτσε-κάτσε!!» ό θείος καλμάρισε λίγο καί έφυγε από τό όνειρο, ό Μπόμπος πήγε γιά κανά ψαράκι, όμως ένα παιδάκι πού δέν τό παίζανε άλλο, ό Θανασάκης, πού βιαζότανε νά ξαναρχίσουν τό παιγνίδι τού φώναξε «Άντε ρέ φίλε τί θά γίνει, θά παίξουμε καί εμείς?» τά παίρνει λοιπόν ό Μπόμπος καί παίρνει φόρα νά τού ρίξει μιά κλωτσιά, αλλά παραπήρε φόρα κάι πλάτς!! πέφτει από τό κρεββάτι! « φτού σου κερατά αστόχησα!!» ούρλιαξε ό μικρός μας ήρωας."Τί λές βρέ παιδάκι μου ξύπνα γιατί θά αργήσεις στό σχολείο" τόν προσγείωσε η φωνή τής μαμάς του....
«Ούφ γλυτώσα..όνειρο ήταν ευτυχώς » μουρμούρισε ό Μπόμπος καί υπάκουα σηκώθηκε νά πάει στό σχολείο του, είχε ακόμα πολύ καιρό ώσπου νά μεγαλώσει καί νά μπεί στά βάσανα...
Σέ αυτή τήν ιστορία μπορεί νά υπάρχουν ομοιότητες μέ τήν πραγματικότητα καί θά μού πείς αναγνώστη μου, ότι, αυτό είναι ένα τέλος, πολύ τυχερό, πού βολεύει κάποιους, δέν μπορώ παρά νά συμφωνήσω μαζί σου, γιατί τήν δική σου τύχη καί τήν δική μου τήν φτιάχνουν κάτι τέτοιοι Μπόμποι πού παίζουν μέ τά φιλαράκια τους καί μάς έχουν χεσμένους.....
Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2008
...ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΛΑΘΟΣ
..."LE ETATE CES’T MOI" φώναζε κάποιος φανταιζί ντυμένος κυριούλης ονόματι λουδοβίκος
“…Τί λέει ό άνθρωπος?..» είπε το ΠΑΝ(ΑΠ’ΟΛΑ) όσο περνάει ό καιρός το χάνουν και χειρότερα!! Το ΠΑΝ(ΑΠ’ΟΛΑ) διαπίστωνε πλέον ότι ό φόβος είχε πλέον εισχωρήσει σε κάθε μόριο του όντος ,αναγκάζοντας το να μαζεύεται σε αγέλες καί νά έχει ανάγκες πολλές και άχρηστες , η ελεεινώτερη όμως όλων αυτή της Αρχής… Αν είναι δυνατόν το δημιούργημα του να έχει ανάγκη Αρχής!!! Καί μάλιστα τέτοιου, αισχίστου, είδους όπως οί πολιτικάντηδες!!!
Ιδιαίτερα θορυβημένο πάει γραμμή στό εργαστήριο του και αρχίζει να ψάχνει την τεράστια βιβλιοθήκη «Πού το έχω?...πού το έχω?» ψιθύριζε ψάχνοντας μανιωδώς ανάμεσα σε εκατομμύρια τόμους σημειώσεων καί βιβλίων «Ααα εδώ είσαι !!» αναφώνησε θριαμβευτικά, καθώς είχε μόλις βρεί αυτό πού έψαχνε, το πέταξε πάνω στο τραπέζι καί πήγε να κάνει καφεδάκι…Ο τίτλος του βιβλίου τά έλεγε όλα….
«ΠΕΙΡΑΜΑ ΑΡ. 2.459.474 ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΧΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΟΝΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ»
Τό ΠΑΝ(ΑΠ’ΟΛΑ) λοιπόν εφοδιασμένο με καφέ, τσιγαράκια, διάθεση καί αυτά τά μικρά καί σκοτεινά πραγματάκια,τίς σκέψεις του ντέ κάθεται στο τραπέζι καί αρχίζει την μελέτη…
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
I. Ανατομία του όντος
II. Διάφορα βοηθήματα και σχέδια
III. Προτεινόμενες χρήσεις του προϊόντος
IV. Οδηγίες χρήσεως
V. Πιθανά προβλήματα καί λύσεις
Και αρχίζει την μελέτη…..Προτεινόμενες χρήσεις :
Ανάπτυξη καί εξέλιξη των δυνατοτήτων του εγκεφάλου καί τού σώματος, απάντηση στην πρόκληση τής συμβίωσης μέ όντα διαφορετικού ύψους, χρώματος,γλώσσας, ομοταξίας, κατασκευής,γονιδιακού τύπου, απόλαυση τής ζωής….. ήταν μερικές από τις χρήσεις πού πρότεινε το εγχειρίδιο και πού καμμία δεν έβλεπε να εφαρμόζεται ,σωστά το ΠΑΝ(ΑΠ’ΟΛΑ) «πού είναι το λάθος???» αυτή ή ερώτηση τό έτρωγε αιώνες τώρα, τί φταίει καί δεν αποκρίνεται το όν στις προδιαγραφές του….
Καί ξανά στο βιβλίο …..Οδηγίες χρήσης:
I. Καρδιά: τρέφεται αποκλειστικά μέ αισθήματα
II. Εγκέφαλος : τρέφεται αποκλειστικά με γνώση καί πληροφορία.
III. Στομάχι: τρέφεται με στερεά, υγρά καί γενικά ότι μπορεί να αφομοιώσει καί να επεξεργαστεί.
IV. Φύλλο: τρέφεται αποκλειστικά μέ έρωτα.
…Μπά.. πάμε κατευθείαν στά Π ιθανά προβλήματα καί λύσεις:
Τι κάνουμε όταν το όν κινείται στον υπερθετικό βαθμό καί χάνει το μέτρο?
Η λύση βρίσκεται στήν απόλυτα ομαλή, ανεπηρέαστη καί ισόροπη συνεργασία του εγκεφάλου με την καρδιά. Η απόλυτη εξισορόπηση των δύο αυτών, κυρίαρχων, οργάνων τού όντος εξασφαλίζει την πλήρη σταθερότητα του συστήματος. ΄Οταν ένα από τά δύο υστερήσει έναντι τού άλλου τότε τό σύστημα καταρρέει καί αναλαμβάνουν δράση όργανα περιφερειακά όπως το στομάχι ή το φύλλο καί τά αποτελέσματα είναι ολέθρια….
«Νά το!!!.. αφού τό λέει καθαρά..» αναρωτήθηκε φωναχτά τό ΠΑΝ(ΑΠ’ΟΛΑ) «πού κολάει ή επικοινωνία?..» Ανοίγει λοιπόν τά σχέδια και αρχίζει νά μελετάει τά εκατομύρια καλώδια πού ενώνουν τον εγκέφαλο μέ τό υπόλοιπο σώμα…
«ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ!!!!» η φωνή του αντήχησε στο σύμπαν σάν πυρηνική έκρηξη… «πώς έγινε αυτό???»
Είχε μόλις ανακαλύψει τό τρίτο λάθος……
Ο εγκέφαλος και η καρδιά δεν ενώνονταν μέ κανένα καλώδιο,επικοινωνίας, παρά μόνο μέ δύο σωληνάκια τροφοδοσίας!!! «ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!!... πώς έκανα τέτοιο λάθος?» Τό ΠΑΝ(ΑΠ’ΟΛΑ) πηγαινοερχόταν στο δωμάτιο βράζοντας από οργή γιά τό πώς ένα, ασήμαντο, λαθάκι συναρμολόγησης μπορεί νά καταστρέψει ένα τέτοιο κολοσιαίο δημιούργημα αρμονίας….πώς είναι δυνατόν νά έχει αφεθεί πεδίο δράσης σέ ευάλλωτα και εξαρτημένα όργανα όπως τό στομάχι καί τό φύλλο? Τά οποία σέ περιπτώσεις κατάρευσης τού συστήματος παίρνουν τόν έλεγχο τού εγκεφάλου καί τής καρδιάς αναγκάζοντας, τά δύο κυρίαρχα όργανα , νά παίρνουν αποφάσεις τραγικές έως καί μοιραίες γιά τό όν….
Βλέπετε τό στομάχι γιά νά τραφεί εντέλει τόν εγκέφαλο,απειλώντας τον μέ διακοπή της τροφοδοσίας τού αίματος, νά κάνει τά ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟ!!! …από απλές σφαγές άλλων όντων, αλόγιστη καταστροφή τού ζωτικού του χώρου καί πάρα πολλά άλλα πού φτάνουν έως καί την αλληλοεξόντωση τού είδους προκειμένου νά βρεθούν οί πόροι πού θα τό χορτάσουν…
Τό φύλλο από την άλλη εάν δεν πάρει τόν έρωτα πού χρειάζεται,μετερχόμενο καί αυτό τά μέσα τού στομάχου, επιβάλλει στόν εγκέφαλο αποφάσεις ασυλήπτου ηλιθιότητας, όπως τό άθλιο συναίσθημα τής ζήλειας, όπως την διάλυση δομών, σχέσεων καί πάρα πολλά άλλα πού φτάνουν από τήν παράνοια έως καί τόν φόνο…..
Αυτά εξηγούσαν σέ πολύ μεγάλο βαθμό την δυσλειτουργία τού όντος καί αποτελούσαν πικρή διαπίστωση ακόμα καί γιά τόν ίδιο τόν εφευρέτη….
Τό ΠΑΝ(ΑΠ’ΟΛΑ) αποσβολωμένο από τό εύρος τής ζημιάς πού είχε γίνει καί μετά από μια σύσκεψη σέ βαρύ,ομολογουμένως, κλίμα μέ τά μικρά σκοτεινά πραγματάκια αποφασίζει νά αφήσει τά πράγματα νά εξελιχθούν ως έχουν, βέβαια καταγράφοντας τά πάντα, ούτως ώστε, μετά τό τέλος, νά είναι σέ θέση νά αναπαράγει τά πάντα από την αρχή. Μια καινούργια αρχή πού θα είναι όπως ακριβώς ακούγεται ,όμορφη όπως η ανατολή τής νέας μέρας, πού θά κρύβει μέσα της τήν ελπίδα,πώς αυτή τη φορά όλα θα πανε καλά χωρίς λάθη, η ακόμα καί μέ τήν ελπίδα πώς τό όν μέ κάποιο μαγικό τρόπο θά βρεί τό λάθος καί θά σταματήσει τήν παράνοια έστω καί στο παρά πέντε….
Μέ αυτήν τήν ελπίδα θά σέ αφήσουμε αναγνώστη μου καί τό ΠΑΝ(ΑΠ’ΟΛΑ) καί η ταπεινότης τού γράφοντος..
Μέχρι τήν επόμενη φορά λοιπόν ψάξτε μέσα σας γιά τό δικό σας λαθάκι καί διορθώστε το όσο είναι καιρός…….
Τετάρτη 20 Αυγούστου 2008
...ΜΙΚΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟ
...Ο ήλιος καυτός σού κόβει τήν ανάσα..λαχανιάζεις γεράκο μου..όλα τά υγρά τού σώματος σου παλεύουν νά βγούν από τό σώμα σου...όλο τό αίμα σου προσπαθεί νά βγεί από τούς κροτάφους σου..όμως βήμα τό βήμα αφήνεσαι στά υπολέιματα μιάς απίστευτης τελειότητας καί αρμονίας..μέσα στά αυτιά σου, πού ηχούν τά τύμπανα τής εξάντλησης, ακούς τό τοπίο νά..απαγγέλει Ρίτσο,ΝΑΙ!!..δέν υπάρχει θεός μονάχα φώς...ένα φώς απέριτο, καθαρό, ένα φώς πού τονίζει,μαγικά, τήν λεπτομέρεια πώς ότι βλέπεις, ότι σέ περιτριγυρίζει,είναι εδώ καί 2.500 χρόνια παρόν...ένα φώς πού δέν σού αφήνει κανένα περιθώριο νά μήν καταλάβεις τήν μικρότητα σου,σέ σχέση μέ ότι σέ περιβάλλει...Δελφοί...ένα ακόμα μέρος,ανάμεσα στά αμέτρητα,αυτής τής γής όπου διαβάζοντας επιγραφές τίς οποίες κατανοείς,αντλώντας λέξεις από τόν πάτο τού μυαλού σου σάν από κάποια μητρική παρακαταθήκη,βλέποντας αυτά τά σπασμένα μάρμαρα,αυτήν τήν μοναδική συμμετρία,νοιώθεις ότι ό χρόνος τελικά σταματάει καί χωρίς φίλμ...νοιώθεις ότι έρχεσαι καί φεύγεις γεμάτος ερωτήσεις πού ποτέ δέν έγιναν, γεμάτος απορίες πού δέν θά λυθούν ποτέ καί εκεί είναι πού συνειδητοποιείς λίγο λίγο,ότι παρά τά βιβλία πού έχεις διαβάσει,παρά τά πανεπιστημία πού έχεις περάσει, φεύγεις αγράμματος,αδαής καί απαίδευτος,πολύ λίγος γιά νά εξηγήσεις πώς τελικά,γίνεται, τό γενετικό υλικό νά ψευτίζει μέ τήν πάροδο τών χρόνων,τί αλλάζει μέσα στά χρόνια καί οί νεότεροι υποβιβάζονται σέ άλλες κατηγορίες,μένοντας μέ εκείνο τό "..διηγώντας τα νά κλαίς.."..
Φεύγεις μέ ένα κενό πού φροντίζεις, η καί φροντίζουν, νά τό σκεπάζεις κάθε μέρα μέ μπάζα όπως, σπίτια, αμάξια, διακοπές, ανέσεις καί όλα εκείνα τά μικρά βουλωματάκια πού τελικά τό μόνο πού δέν κάνουν είναι νά κλείσουν τήν τρύπα, αυτήν στό μυαλό, πού από όσο βλέπεις γύρω σου τά σπασμένα μάρμαρα νοιώθεις ότι, εκείνοι, τό κατάφερναν μιά χαρά...
...Ο ήλιος καυτός σού κόβει τήν ανάσα..λαχανιάζεις γεράκο μου..αφού τό ξέρεις κατά βάθος ότι θά φύγεις καί εσύ τελίκά αγράμματος..άσε τά μάτια σου νά ρουφήξουν όσο πιό πολύ φώς γίνεται, άσε τό μυαλό νά μεταφράζει, άσε τόν χρόνο νά περάσει μαθαίνοντας από όλα αυτά πού στέκουν εκεί 2.500 χρόνια, άσε τα νά σού μάθουν ότι η μικρότητα σου έχει έρθει σχολείο, ότι έχεις πάρα πολλά ακόμα νά μάθεις, πρίν αρχίσεις νά θεωρείς τήν ύπαρξη σου κορυφαία στήν πυραμίδα τής ζωής. Άσε τα νά σού μάθουν ότι ήρθες γιά νά συμβάλλεις στήν εξέλιξη καί όχι νά κομπάζεις μέ τίς τσέπες γεμάτες τάλληρα μικρέ καί γελοίε ανθρωπάκο...Άσε τα νά σού μάθουν ότι τελικά η ποιότητα είναι αυτό πού λείπει από τήν σκυφτή ζωή σου καί όχι η ποσότητα..
...Ξεκουράζεσαι στήν απόλυτη ησυχία τής βεράντας γεράκο μου γαλήνεψες μέ όλα αυτά πού είδες, τώρα πού είσαι μόνος μέ τό σύμπαν, κάνεις ειρήνη μέ ότι βασανίζει τό μυαλό σου καί τό μόνο πού μπορείς είναι νά ελπίζεις, ελπίδα...τί συναίσθημα καί αυτό, ότι κάποιο πρωί μπορεί αυτά τά σπασμένα μάρμαρα νά μιλήσουν έτσι καί σέ κάποιον διπλανό σου καί σέ κάποιον άλλο καί σέ κάποιον άλλο μέχρι πού νά έρθει ένα πρωί πού όλοι νά ξυπνήσουν πιό πλούσιοι σέ μυαλό καί όχι σέ τάλληρα...
Φεύγεις μέ ένα κενό πού φροντίζεις, η καί φροντίζουν, νά τό σκεπάζεις κάθε μέρα μέ μπάζα όπως, σπίτια, αμάξια, διακοπές, ανέσεις καί όλα εκείνα τά μικρά βουλωματάκια πού τελικά τό μόνο πού δέν κάνουν είναι νά κλείσουν τήν τρύπα, αυτήν στό μυαλό, πού από όσο βλέπεις γύρω σου τά σπασμένα μάρμαρα νοιώθεις ότι, εκείνοι, τό κατάφερναν μιά χαρά...
...Ο ήλιος καυτός σού κόβει τήν ανάσα..λαχανιάζεις γεράκο μου..αφού τό ξέρεις κατά βάθος ότι θά φύγεις καί εσύ τελίκά αγράμματος..άσε τά μάτια σου νά ρουφήξουν όσο πιό πολύ φώς γίνεται, άσε τό μυαλό νά μεταφράζει, άσε τόν χρόνο νά περάσει μαθαίνοντας από όλα αυτά πού στέκουν εκεί 2.500 χρόνια, άσε τα νά σού μάθουν ότι η μικρότητα σου έχει έρθει σχολείο, ότι έχεις πάρα πολλά ακόμα νά μάθεις, πρίν αρχίσεις νά θεωρείς τήν ύπαρξη σου κορυφαία στήν πυραμίδα τής ζωής. Άσε τα νά σού μάθουν ότι ήρθες γιά νά συμβάλλεις στήν εξέλιξη καί όχι νά κομπάζεις μέ τίς τσέπες γεμάτες τάλληρα μικρέ καί γελοίε ανθρωπάκο...Άσε τα νά σού μάθουν ότι τελικά η ποιότητα είναι αυτό πού λείπει από τήν σκυφτή ζωή σου καί όχι η ποσότητα..
...Ξεκουράζεσαι στήν απόλυτη ησυχία τής βεράντας γεράκο μου γαλήνεψες μέ όλα αυτά πού είδες, τώρα πού είσαι μόνος μέ τό σύμπαν, κάνεις ειρήνη μέ ότι βασανίζει τό μυαλό σου καί τό μόνο πού μπορείς είναι νά ελπίζεις, ελπίδα...τί συναίσθημα καί αυτό, ότι κάποιο πρωί μπορεί αυτά τά σπασμένα μάρμαρα νά μιλήσουν έτσι καί σέ κάποιον διπλανό σου καί σέ κάποιον άλλο καί σέ κάποιον άλλο μέχρι πού νά έρθει ένα πρωί πού όλοι νά ξυπνήσουν πιό πλούσιοι σέ μυαλό καί όχι σέ τάλληρα...
Τετάρτη 13 Αυγούστου 2008
ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΛΑΘΟΣ
.....Μιά απαίσια μυρουδιά καμμένου καί κάποιοι πολύ ενοχλητικοί θόρυβοι κατάφεραν νά ξυπνήσουν τό ΠΑΝ(ΑΠ'ΟΛΑ) σηκώνεται λοιπόν μέ ένα κεφάλι καζάνι από σχεδόν δέκα εκατομύρια χρόνια ύπνο...
"Ποιός άθλιος μού χάλασε τόν ύπνο?" αναρωτήθηκε..Βγαίνει στό μπαλκόνι καί τί νά δεί? Όλο τό σύμπαν ανάστατο γεμάτο καπνούς από φωτιές πού έρχονταν από τήν γή...παρατηρώντας μέ προσοχή λοιπόν βλέπει τό τελευταίο δημιούργημα του,τόν άνθρωπο, νά αλληλοσκοτώνεται.Βλέπει μαχαίρια,ακόντια,βέλη νά εκτοξεύονται πρός κάθε κατεύθυνση καί αίμα νά ναβλύζει καί τρελαίνεται!! "Τί πήγε στραβά τελικά?" αναρωτιέται μεγαλόφωνα..Τά μικρά σκοτεινά καί μοιραία πραγματάκια στήν άκρη τού μυαλού του έτοιμα από καιρό τού απαντούν έν χορώ ότι ίσως νά υπερέβαλλε λίγο κατά τήν δημιουργία τού όντος."Ώς πρός τί?" έρχεται η επόμενη ερώτηση τού ΠΑΝ(ΑΠ'ΟΛΑ)."Εεε νά αφεντικό μήπως έβαλες ,λίγο, παραπάνω ανάγκη επιβεβαίωσης η μήπως απλά τό παραέκανες έξυπνο?" η ερώτηση ώς απάντηση στό θέμα προβληματίζει τό ΠΑΝ(ΑΠ'ΟΛΑ),κάθεται λοιπόν καί σκέφτεται πού έκανε τήν υπερβολή...Όμως όσο καί νά προβληματίζεται δέν καταλήγει κάπου.Καπνίζει πακέτα επί πακέτων καί πρός τό τέλος τού δευτέρου ημιχρόνου καταλήγει στό συμπέρασμα ότι έχει υπερβάλει όντως στόν εξοπλισμό τού κεφαλιού τού όντος σέ σχέση μέ άλλα ζώα.Πώς όμως θά τού έδινε νά καταλάβει ότι τό υπόλοιπο προιόν είναι δεύτερο καί λίγο σέ σχέση μέ τό μυαλό? Ότι απλά τό έφτιαξε γιά νά είναι μέσα στήν δημιουργία παρέα μέ όλα τά άλλα όντα γιά πάντα καί όχι γιά λίγο? Ότι τελικά η λειτουργία τού μυαλού είναι πιό μαγική από αυτήν τού στομαχιού ή τού κατά φύλλον οργάνου? Ή απόφαση του, ΠΑΝ(ΑΠ'ΟΛΑ), νά επιστρατευτούν τά φυσικά φαινόμενα είναι η πρώτη ειδοποίηση, στό όν, ότι δέν είναι μόνο στό σύμπαν αλλά υπάρχουν καί πιό ανώτερες δυνάμεις.
Ρίχνει λοιπόν κεραυνούς, καταιγίδες, χαλάζια, καί ότι άλλο είχε πρόχειρο στήν αποθήκη μέ τά θαύματα, όμως κανένα αποτέλεσμα τό όν κατάφερνε παρά τίς απώλειες του νά επιβιώνει. Τό ΠΑΝ(ΑΠ'ΟΛΑ) άρχισε νά εκνευρίζεται οπότε κάνει τήν απόφαση νά δουλέψει υπόγεια...κατά τήν ταπεινή άποψη τού γράφοντος κάπου εκεί ξεκινά τό δεύτερο λάθος...Στά πλαίσια τής υπόγειας επιχείρησης λοιπόν τό ΠΑΝ(ΑΠ'ΟΛΑ) μολύνει τό όν μέ τό μικρόβιο τού φόβου σέ όλες τίς μορφές του.Μιά μορφή αυτού τού μικροβίου,ίσως η χειρότερη, είναι αυτή τού "φόβου τού τέλους"...κάνει τό όν ιδιαίτερα ευάλωτο καί απερίσκεπτο μέ αποτέλεσμα νά μήν λειτουργεί τό περίσευμα τού μυαλού πού έχει σέ σχέση μέ τά ζώα καί οι αντιδράσεις του είναι εντελώς ίδιες μέ τίς δικές τους,δηλαδή πανικός, απομόνωση από τό σύνολο ,πρόταξη τού εγώ, χαλάρωση καί αποχαύνωση. Όντως τό μικρόβιο δούλεψε αμέσως καί αποτελεσματικά τό όν άρχισε νά κατατρύχεται από κάθε λογής έξαρση τού μικροβίου καί συμαζεύτηκε στίς, απολύτως απαραίτητες, καταστροφές τής φύσης καί τού είδους του. Τό ΠΑΝ(ΑΠ'ΟΛΑ) ακολουθώντας τήν νομοτέλεια τού λάθους ,ικανοποιημένο από τό αποτέλεσμα, καί κάπως κουρασμένο τήν ξαναπέφτει γιά τόν γνωστό, πλέον, υπνάκο του.Εδώ ακριβώς συνίσταται καί η σύνθεση τού δεύτερου λαθους,τό όν μέσα από τίς φοβίες του καί χωρίς επιτήρηση οδηγείται γιά ακόμα μιά φορά σέ ακραίες καταστάσεις.Χαρακτηριστικά,καί όχι περιοριστικά, νά αναφέρουμε τήν ανάδειξη μιά συγκεκριμένης κάστας, όντων, αυτής τών αποκλειστικών αντιπροσώπων ενός νέου εμπορεύματος πού άκουγε στό όνομα "θρησκεία" τό οποίο,εμπόρευμα,κατά πώς διαφήμιζαν οί έμποροι κάλυπτε απόλυτα τό κενό τού "φόβου τού τέλους" υποσχόμενο, κατά τήν μάρκα του, τά πάντα,γιατί βλέπεις αναγνώστη μου ποτέ τό μονοπώλιο δέν υπήρξε αποτελεσματικό πολλώ δέ μάλλον διαχρονικό, έτσι λοιπόν έριξαν στην αγορά διάφορες μάρκες τού εμπορεύματος χριστιανισμός, βουδισμός,μωαμεθανισμός,ιουδαισμός,ινδουισμός κ.λ.π. σέ διάφορες τιμές καί μέ διαφορετικούς τρόπους πληρωμής άλλες μάρκες τίς πλήρώνεις έν ζωή, άλλες μετά θάνατον καί πάει λέγοντας. Τά όντα λοιπόν, υπό τό κράτος τού τρόμου τής αρρώστειας, καί πιστεύοντας ότι έχουν βρεί τό φάρμακο ενάντια στό μικρόβιο άρχισαν πάλι νά κατρακυλάνε σέ νέα λάθη όλο καί πιό επικίνδυνα χωρίς, πλέον, κανένα φόβο γιατί βλέπεις κάποιες "καλές" μάρκες έδιναν καί τό φοβερό πλεονέκτημα τής "άφεσης" τής "συγχώρεσης"...Σέ ένα από αυτά τά ελεεινά λάθη ξύπνησε καί τό ΠΑΝ(ΑΠ'ΟΛΑ) ακούγοντας κάτι φωνές γιά κάποιον Σαλαδίνο καί κάποιον Ριχάρδο,ακούγοντας πάλι κλαγκή όπλων,κραυγές πόνου καί όλα αυτά πού χαρακτηρίζουν τήν μικρόνοια καί τήν ηλιθιότητα τού όντος.Τό ΠΑΝ(ΑΠ'ΟΛΑ) δέν μπόρεσε νά διακρίνει εάν αυτήν τήν φορά τό όν ενεργούσε υπό τό κράτος τού τού φόβου η τήν καθοδήγηση τών ντήλερς τής άφεσης..."Πώ πώ αδελφέ μου αυτοί δέν παίρουν χαμπάρι μέ τίποτα.." φώναξε "τέτοια αστοχία υλικού πρώτη φορά στά χρονικά.."Συγκαλεί λοιπόν έκτακτο συμβούλιο μέ τά μικρά κάι σκοτεινά πραγματάκια,τίς σκέψεις ντέ..,όπου καί διαπιστώνεται επίσημα τό δεύτερο λάθος,ότι δηλαδή τό μικρόβιο τού φόβου, καί ειδικά τού επιδεχόμενου οδήγησης,δέν είναι τό φάρμακο γιά τήν διόρθωση τής ηλίθιας συμπεριφοράς τού όντος...Ικανοποιημένος μέ τά συμπεράσματα τής ολομέλειας κάνει κάτι ιδιαίτερα πρωτότυπο...τήν πέφτει γιά ένα υπνάκο,ενώ ήδη κάτω άρχιζε νά δείχνει τά πρώτα δείγματα του τό τρίτο λάθος.....
"LE ETATE CE MOI" φώναζε κάποιος φανταιζί ντυμένος κυριούλης ονόματι λουδοβίκος
"Ποιός άθλιος μού χάλασε τόν ύπνο?" αναρωτήθηκε..Βγαίνει στό μπαλκόνι καί τί νά δεί? Όλο τό σύμπαν ανάστατο γεμάτο καπνούς από φωτιές πού έρχονταν από τήν γή...παρατηρώντας μέ προσοχή λοιπόν βλέπει τό τελευταίο δημιούργημα του,τόν άνθρωπο, νά αλληλοσκοτώνεται.Βλέπει μαχαίρια,ακόντια,βέλη νά εκτοξεύονται πρός κάθε κατεύθυνση καί αίμα νά ναβλύζει καί τρελαίνεται!! "Τί πήγε στραβά τελικά?" αναρωτιέται μεγαλόφωνα..Τά μικρά σκοτεινά καί μοιραία πραγματάκια στήν άκρη τού μυαλού του έτοιμα από καιρό τού απαντούν έν χορώ ότι ίσως νά υπερέβαλλε λίγο κατά τήν δημιουργία τού όντος."Ώς πρός τί?" έρχεται η επόμενη ερώτηση τού ΠΑΝ(ΑΠ'ΟΛΑ)."Εεε νά αφεντικό μήπως έβαλες ,λίγο, παραπάνω ανάγκη επιβεβαίωσης η μήπως απλά τό παραέκανες έξυπνο?" η ερώτηση ώς απάντηση στό θέμα προβληματίζει τό ΠΑΝ(ΑΠ'ΟΛΑ),κάθεται λοιπόν καί σκέφτεται πού έκανε τήν υπερβολή...Όμως όσο καί νά προβληματίζεται δέν καταλήγει κάπου.Καπνίζει πακέτα επί πακέτων καί πρός τό τέλος τού δευτέρου ημιχρόνου καταλήγει στό συμπέρασμα ότι έχει υπερβάλει όντως στόν εξοπλισμό τού κεφαλιού τού όντος σέ σχέση μέ άλλα ζώα.Πώς όμως θά τού έδινε νά καταλάβει ότι τό υπόλοιπο προιόν είναι δεύτερο καί λίγο σέ σχέση μέ τό μυαλό? Ότι απλά τό έφτιαξε γιά νά είναι μέσα στήν δημιουργία παρέα μέ όλα τά άλλα όντα γιά πάντα καί όχι γιά λίγο? Ότι τελικά η λειτουργία τού μυαλού είναι πιό μαγική από αυτήν τού στομαχιού ή τού κατά φύλλον οργάνου? Ή απόφαση του, ΠΑΝ(ΑΠ'ΟΛΑ), νά επιστρατευτούν τά φυσικά φαινόμενα είναι η πρώτη ειδοποίηση, στό όν, ότι δέν είναι μόνο στό σύμπαν αλλά υπάρχουν καί πιό ανώτερες δυνάμεις.
Ρίχνει λοιπόν κεραυνούς, καταιγίδες, χαλάζια, καί ότι άλλο είχε πρόχειρο στήν αποθήκη μέ τά θαύματα, όμως κανένα αποτέλεσμα τό όν κατάφερνε παρά τίς απώλειες του νά επιβιώνει. Τό ΠΑΝ(ΑΠ'ΟΛΑ) άρχισε νά εκνευρίζεται οπότε κάνει τήν απόφαση νά δουλέψει υπόγεια...κατά τήν ταπεινή άποψη τού γράφοντος κάπου εκεί ξεκινά τό δεύτερο λάθος...Στά πλαίσια τής υπόγειας επιχείρησης λοιπόν τό ΠΑΝ(ΑΠ'ΟΛΑ) μολύνει τό όν μέ τό μικρόβιο τού φόβου σέ όλες τίς μορφές του.Μιά μορφή αυτού τού μικροβίου,ίσως η χειρότερη, είναι αυτή τού "φόβου τού τέλους"...κάνει τό όν ιδιαίτερα ευάλωτο καί απερίσκεπτο μέ αποτέλεσμα νά μήν λειτουργεί τό περίσευμα τού μυαλού πού έχει σέ σχέση μέ τά ζώα καί οι αντιδράσεις του είναι εντελώς ίδιες μέ τίς δικές τους,δηλαδή πανικός, απομόνωση από τό σύνολο ,πρόταξη τού εγώ, χαλάρωση καί αποχαύνωση. Όντως τό μικρόβιο δούλεψε αμέσως καί αποτελεσματικά τό όν άρχισε νά κατατρύχεται από κάθε λογής έξαρση τού μικροβίου καί συμαζεύτηκε στίς, απολύτως απαραίτητες, καταστροφές τής φύσης καί τού είδους του. Τό ΠΑΝ(ΑΠ'ΟΛΑ) ακολουθώντας τήν νομοτέλεια τού λάθους ,ικανοποιημένο από τό αποτέλεσμα, καί κάπως κουρασμένο τήν ξαναπέφτει γιά τόν γνωστό, πλέον, υπνάκο του.Εδώ ακριβώς συνίσταται καί η σύνθεση τού δεύτερου λαθους,τό όν μέσα από τίς φοβίες του καί χωρίς επιτήρηση οδηγείται γιά ακόμα μιά φορά σέ ακραίες καταστάσεις.Χαρακτηριστικά,καί όχι περιοριστικά, νά αναφέρουμε τήν ανάδειξη μιά συγκεκριμένης κάστας, όντων, αυτής τών αποκλειστικών αντιπροσώπων ενός νέου εμπορεύματος πού άκουγε στό όνομα "θρησκεία" τό οποίο,εμπόρευμα,κατά πώς διαφήμιζαν οί έμποροι κάλυπτε απόλυτα τό κενό τού "φόβου τού τέλους" υποσχόμενο, κατά τήν μάρκα του, τά πάντα,γιατί βλέπεις αναγνώστη μου ποτέ τό μονοπώλιο δέν υπήρξε αποτελεσματικό πολλώ δέ μάλλον διαχρονικό, έτσι λοιπόν έριξαν στην αγορά διάφορες μάρκες τού εμπορεύματος χριστιανισμός, βουδισμός,μωαμεθανισμός,ιουδαισμός,ινδουισμός κ.λ.π. σέ διάφορες τιμές καί μέ διαφορετικούς τρόπους πληρωμής άλλες μάρκες τίς πλήρώνεις έν ζωή, άλλες μετά θάνατον καί πάει λέγοντας. Τά όντα λοιπόν, υπό τό κράτος τού τρόμου τής αρρώστειας, καί πιστεύοντας ότι έχουν βρεί τό φάρμακο ενάντια στό μικρόβιο άρχισαν πάλι νά κατρακυλάνε σέ νέα λάθη όλο καί πιό επικίνδυνα χωρίς, πλέον, κανένα φόβο γιατί βλέπεις κάποιες "καλές" μάρκες έδιναν καί τό φοβερό πλεονέκτημα τής "άφεσης" τής "συγχώρεσης"...Σέ ένα από αυτά τά ελεεινά λάθη ξύπνησε καί τό ΠΑΝ(ΑΠ'ΟΛΑ) ακούγοντας κάτι φωνές γιά κάποιον Σαλαδίνο καί κάποιον Ριχάρδο,ακούγοντας πάλι κλαγκή όπλων,κραυγές πόνου καί όλα αυτά πού χαρακτηρίζουν τήν μικρόνοια καί τήν ηλιθιότητα τού όντος.Τό ΠΑΝ(ΑΠ'ΟΛΑ) δέν μπόρεσε νά διακρίνει εάν αυτήν τήν φορά τό όν ενεργούσε υπό τό κράτος τού τού φόβου η τήν καθοδήγηση τών ντήλερς τής άφεσης..."Πώ πώ αδελφέ μου αυτοί δέν παίρουν χαμπάρι μέ τίποτα.." φώναξε "τέτοια αστοχία υλικού πρώτη φορά στά χρονικά.."Συγκαλεί λοιπόν έκτακτο συμβούλιο μέ τά μικρά κάι σκοτεινά πραγματάκια,τίς σκέψεις ντέ..,όπου καί διαπιστώνεται επίσημα τό δεύτερο λάθος,ότι δηλαδή τό μικρόβιο τού φόβου, καί ειδικά τού επιδεχόμενου οδήγησης,δέν είναι τό φάρμακο γιά τήν διόρθωση τής ηλίθιας συμπεριφοράς τού όντος...Ικανοποιημένος μέ τά συμπεράσματα τής ολομέλειας κάνει κάτι ιδιαίτερα πρωτότυπο...τήν πέφτει γιά ένα υπνάκο,ενώ ήδη κάτω άρχιζε νά δείχνει τά πρώτα δείγματα του τό τρίτο λάθος.....
"LE ETATE CE MOI" φώναζε κάποιος φανταιζί ντυμένος κυριούλης ονόματι λουδοβίκος
Πέμπτη 3 Ιουλίου 2008
...ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΛΑΘΟΣ
..Μιά φορά καί έναν καιρό ήτανε Νύχτα παντού...
Μιά νύχτα,πηχτή,παγωμένη,πού κυλούσε μέσα στά χέρια τού ήρωα τού παραμυθιού μας.
Αυτός ο ήρωας είχε πολλά ονόματα
ΠΑΝ-ΣΟΦΟΣ,ΠΑΝ-ΑΓΑΘΟΣ,ΠΑΝ-ΤΟΓΝΩΣΤΗΣ,ΠΑΝ-ΝΤΟΔΥΝΑΜΟΣ.Καί όλα άρχιζαν από ΠΑΝ...
Εμείς θά τό λέμε απλά "ΠΑΝ(ΑΠ'ΟΛΑ)".
Τό ΠΑΝ(ΑΠ'ΟΛΑ) λοιπόν ένοιωθε τήν νύχτα νά τό περιτριγυρίζει, νά τού χαιδεύεται καί νά τού ψιθυρίζει τά λόγια τών προγόνων του ότι είναι ο άρχοντας όλων τών κόσμων,ότι είναι ότι πιό δυνατό υπήρξε η θά υπάρξει παντού καί άλλα τέτοια μεγαλόσχημα...
Όμως σέ κάποια άκρια τού τεράστιου,ομολογουμένως, μυαλού του τριγύριζαν κάποια σκοτεινά καί μοιραία,όπως θά δούμε παρακάτω, πράγματα πού τά λένε σκέψεις.
Αυτά τά πραγματάκια τού ψιθύριζαν:
Τί αξία έχει νά είσαι ΠΑΝ.... άν είσαι μόνος???
Τί αξία έχει νά είσαι ΠΑΝ.... άν δέν μπορείς να κάνεις πράγματα???
καί άλλα τέτοια,εμπρηστικά λογάκια,πού στά αυτιά τού ήρωα μας ακούγοταν πέρα γιά πέρα αληθινά καί λογικά.Αποφασίζει λοιπόν νά φτιάξει ένα σκηνικό γιά νά μπορεί νά πρωταγωνιστεί στά αλήθεια..
Σηκώνεται τινάζει τήν νύχτα από πάνω του καί φωνάζει επιτακτικά,όπως άρμοζε στίς καταβολές του: "Νά γίνει φώς!!!"....
Μιά εκτυφλωτική δέσμη φωτός λούζει ξαφνικά τόν χώρο αναγκάζοντας τήν νύχτα νά τό βάλει στά πόδια πανικόβλητη!! Ό ήρωας μας νοιώθει μέσα του μιά άφατη ικανοποίηση γιά τό επίτευγμα του καί συγκαλεί έκτακτη σύσκεψη μέ τά πραγματάκια τού μυαλού του,τίς σκέψεις ντε!!
"Λοιπόν τί έχετε νά πείτε τώρα?" ρωτάει,εκείνες χωρίς νά χάσουν λεπτό απαντούν:"όλο έτσι θα είναι? βαρετό.." τό ΠΑΝ-(ΑΠ'ΟΛΑ) νοιώθει ότι αυτά τά πράγματα έχουν καί παλι δίκιο λέει λοιπόν:" Νά είναι μισό διάστημα φώς καί μισό νύχτα" καί έτσι καί έγινε,ήτανε μισό φώς καί μισό νύχτα......ικανοποιημένος μέ τόν εαυτό του πέφτει γιά ύπνο.
Οταν ξυπνάει οί σκέψεις είναι ήδη όρθιες καί έτοιμες γιά καφέ καί δουλειά,"τί έγινε πάλι" ρωτάει τό ΠΑΝ-(ΑΠ'ΟΛΑ) "εε....νά έτσι θά παέι τώρα?" λένε οί σκέψεις "τί θά έλεγες γιά λίγο...νερό ίσως? καί κάτι νά τό ταράζει νά μήν μένει ακίνητο καί βαρετό?"
"Νά γίνει λοιπόν νερό καί μέσα του νά αρχίσει ζωή" λέει τό ΠΑΝ-(ΑΠ'ΟΛΑ) καί προχωρώντας ένα βήμα πιό πέρα βλέπει τό δημιούργημα του "πολύ ωραίο δέν είναι?" ρωτάει,οί σκέψεις βλέποντας τό περιθώριο στήν διάθεση του χωρίς δισταγμό λένε "ναί αλλά καί λίγο πράσινο,όπου δέν έχει νερό, δέν θά έδενε καλύτερα?" χωρίς δεύτερη κουβέντα τό ΠΑΝ-(ΑΠ'ΟΛΑ) φωνάζει μέ τήν στεντόρεια φωνή του "Νά γίνει πράσινο τό ξερό μέρος καί να αρχίσει καί εκεί ζωή".
Μιά αίσθηση τελειότητας κατέκτησε τό ΠΑΝ(ΑΠ'ΟΛΑ) καί τήν έπεσε γιά ύπνο. Όμως ήταν πολύ κουρασμένο καί ό ύπνος του κράτησε αρκετά.Όταν ξύπνησε καί βγήκε στήν άκρη τού μπαλκονιού του τό θέαμα τόν άφησε άφωνο!!! Ποιό? τό ΠΑΝ(ΑΠ'ΟΛΑ) άφωνο...Ηταν τόση η τελειότητα,η αρμονία, η ομορφιά πού σχεδόν γιά μιά στιγμή ξέχασε ότι αυτό τά είχε δημιουργήσει όλα!
Φτιάχνει λοιπόν ένα καφέ ανάβει καί ένα τσιγάρο,γιατί βέβαια καπνιζε τό ΠΑΝ(ΑΠ'ΟΛΑ)!!!, κάθεται εκεί καί θαυμάζει τό δημιούργημα του...
Γαλάζια νερά, ασημένια ψάρια νά τά σκίζουν κολυμπώντας, καταπράσινα δέντρα, πολύχρωμα πουλιά, μαγικοί ήχοι, απόλυτη γαλήνη, μέ λίγα λόγια ένα ποίημα!!!!
Σιγά σιγά ήρθε τό σκοτάδι τής νύχτας καί οί σκέψεις ξαναγύρισαν σπίτι τους, δηλαδή στό μυαλό τού ΠΑΝ(ΑΠ'ΟΛΑ) καί άρχισαν τήν γνωστή κουβεντούλα:
"Τί αξία έχει νά είσαι ΠΑΝ.... άν είσαι μόνος???".....
Τό ΠΑΝ(ΑΠ'ΟΛΑ) αποροφημένο καί χαλαρωμένο από τήν μαγεία πού τόν περιτριγύριζε τούς έδωσε βήμα νά αναπτυχθούν καί παρακάτω,πράγμα πού άν ήταν εκείνη η πρώτη νύχτα ή πηχτή,ή παγωμένη δέν θα τού τό επέτρεπε, "δηλαδή τί προτείνετε?" ρώτησε καί εκεί ακριβώς αρχίσαν όλα.....αυτά τά μοιραία πράγματα,όπως είπαμε καί στήν αρχή, βλέποντας τήν ευκαιρία τήν άρπαξαν.
"Ωραία είναι όλα αλλά χωρίς μυαλό αρχηγέ " τού λένε "πώς περιμένεις από ανόητα όντα νά εκτιμήσουν τόν κόπο σου?" Διάνα!! Τόν πέτυχαν ακριβώς στό μέρος, πού οί πρόγονοι του φύλαγαν μέ τήν πηχτή νύχτα, στό ΕΓΩ, γιατί βέβαια είχε ΕΓΩ τό ΠΑΝ(ΑΠ'ΟΛΑ)!!!
"Καί πώς νά είναι αυτή η ζωή πού λέτε?", ρώτησε, "Μάα φυσικά πιό μικρή από εσένα αρχηγέ, πιό φθηνή, φθαρτή καί με πιό μικρό μυαλό από τό δικό σου" απάντησαν έν χορώ οί σκέψεις. "Δηλαδή κάτι πού νά είναι πιό έξυπνο από τά άλλα αλλά μέ ημερομηνία λήξης έ??". Βάζει λοιπόν τήν, γνωστή, στεντόρεια φωνή του:
"Νά γίνει ό άνθρωπος!!!" καί ιδού τό ζώον!!! τό δίποδον!! όρθιο να ατενίζει γύρω του.....Τό ΠΑΝ(ΑΠ'ΟΛΑ) έχει μείνει νά τό κοιτάζει πού απομακρύνεται γρήγορα, επιτιθέμενο ήδη σέ κάποιο ζωάκι,αλλά,ήδη,νοιώθει πολύ κουρασμένος γιά νά συνομιλήσει μέ τό δημιούργημα του,να τού πεί πόσο δεύτερο υλικό είναι,νά τού πεί πόσο μικρό είναι σέ σχέση μέ τό όλον τής δημιουργίας, νά τού πεί ότι έχει ημερομηνία λήξης,νά τού πεί ότι τού εμπιστεύεται όλη αυτήν τήν δημιουργία γιά νά ζήσει μέσα της.......
Όμως δέν κάνει τίποτα από όλα αυτά..Καί...ΝΑΙ ΤΟ ΠΑΝ(ΑΠ'ΟΛΑ) τήν πέφτει γιά ύπνο!!!!
Αυτό φίλες καί φίλοι μου ήταν τό πρώτο καί καθοριστικό λάθος στήν ιστορία τής δημιουργίας, γιατί η λεπτομέρεια,πού κανει τήν διαφορά,είναι πολύ απλά ότι
τό ΠΑΝ(ΑΠ'ΟΛΑ) από τότε δέν έχει ξυπνήσει.....Καί τό δίποδο ζώον πού δημιούργησε επικρατεί πάνω στήν δημιουργία.....
Γιά τήν ιστορία δώστε ότι όνομα θέλετε στό ΠΑΝ(ΑΠ'ΟΛΑ)
Βig bang,Θεός,Βούδας,Βραχμαπούτρα,Αλλάχ,Δίας,Γιαχβέ ότι θέλετε...Δυστυχώς δέν θά αλλάξετε τίποτα από τήν καταστροφή πού προκάλεσε καί προκαλεί εκείνο τό πρώτο λάθος.....
Μιά νύχτα,πηχτή,παγωμένη,πού κυλούσε μέσα στά χέρια τού ήρωα τού παραμυθιού μας.
Αυτός ο ήρωας είχε πολλά ονόματα
ΠΑΝ-ΣΟΦΟΣ,ΠΑΝ-ΑΓΑΘΟΣ,ΠΑΝ-ΤΟΓΝΩΣΤΗΣ,ΠΑΝ-ΝΤΟΔΥΝΑΜΟΣ.Καί όλα άρχιζαν από ΠΑΝ...
Εμείς θά τό λέμε απλά "ΠΑΝ(ΑΠ'ΟΛΑ)".
Τό ΠΑΝ(ΑΠ'ΟΛΑ) λοιπόν ένοιωθε τήν νύχτα νά τό περιτριγυρίζει, νά τού χαιδεύεται καί νά τού ψιθυρίζει τά λόγια τών προγόνων του ότι είναι ο άρχοντας όλων τών κόσμων,ότι είναι ότι πιό δυνατό υπήρξε η θά υπάρξει παντού καί άλλα τέτοια μεγαλόσχημα...
Όμως σέ κάποια άκρια τού τεράστιου,ομολογουμένως, μυαλού του τριγύριζαν κάποια σκοτεινά καί μοιραία,όπως θά δούμε παρακάτω, πράγματα πού τά λένε σκέψεις.
Αυτά τά πραγματάκια τού ψιθύριζαν:
Τί αξία έχει νά είσαι ΠΑΝ.... άν είσαι μόνος???
Τί αξία έχει νά είσαι ΠΑΝ.... άν δέν μπορείς να κάνεις πράγματα???
καί άλλα τέτοια,εμπρηστικά λογάκια,πού στά αυτιά τού ήρωα μας ακούγοταν πέρα γιά πέρα αληθινά καί λογικά.Αποφασίζει λοιπόν νά φτιάξει ένα σκηνικό γιά νά μπορεί νά πρωταγωνιστεί στά αλήθεια..
Σηκώνεται τινάζει τήν νύχτα από πάνω του καί φωνάζει επιτακτικά,όπως άρμοζε στίς καταβολές του: "Νά γίνει φώς!!!"....
Μιά εκτυφλωτική δέσμη φωτός λούζει ξαφνικά τόν χώρο αναγκάζοντας τήν νύχτα νά τό βάλει στά πόδια πανικόβλητη!! Ό ήρωας μας νοιώθει μέσα του μιά άφατη ικανοποίηση γιά τό επίτευγμα του καί συγκαλεί έκτακτη σύσκεψη μέ τά πραγματάκια τού μυαλού του,τίς σκέψεις ντε!!
"Λοιπόν τί έχετε νά πείτε τώρα?" ρωτάει,εκείνες χωρίς νά χάσουν λεπτό απαντούν:"όλο έτσι θα είναι? βαρετό.." τό ΠΑΝ-(ΑΠ'ΟΛΑ) νοιώθει ότι αυτά τά πράγματα έχουν καί παλι δίκιο λέει λοιπόν:" Νά είναι μισό διάστημα φώς καί μισό νύχτα" καί έτσι καί έγινε,ήτανε μισό φώς καί μισό νύχτα......ικανοποιημένος μέ τόν εαυτό του πέφτει γιά ύπνο.
Οταν ξυπνάει οί σκέψεις είναι ήδη όρθιες καί έτοιμες γιά καφέ καί δουλειά,"τί έγινε πάλι" ρωτάει τό ΠΑΝ-(ΑΠ'ΟΛΑ) "εε....νά έτσι θά παέι τώρα?" λένε οί σκέψεις "τί θά έλεγες γιά λίγο...νερό ίσως? καί κάτι νά τό ταράζει νά μήν μένει ακίνητο καί βαρετό?"
"Νά γίνει λοιπόν νερό καί μέσα του νά αρχίσει ζωή" λέει τό ΠΑΝ-(ΑΠ'ΟΛΑ) καί προχωρώντας ένα βήμα πιό πέρα βλέπει τό δημιούργημα του "πολύ ωραίο δέν είναι?" ρωτάει,οί σκέψεις βλέποντας τό περιθώριο στήν διάθεση του χωρίς δισταγμό λένε "ναί αλλά καί λίγο πράσινο,όπου δέν έχει νερό, δέν θά έδενε καλύτερα?" χωρίς δεύτερη κουβέντα τό ΠΑΝ-(ΑΠ'ΟΛΑ) φωνάζει μέ τήν στεντόρεια φωνή του "Νά γίνει πράσινο τό ξερό μέρος καί να αρχίσει καί εκεί ζωή".
Μιά αίσθηση τελειότητας κατέκτησε τό ΠΑΝ(ΑΠ'ΟΛΑ) καί τήν έπεσε γιά ύπνο. Όμως ήταν πολύ κουρασμένο καί ό ύπνος του κράτησε αρκετά.Όταν ξύπνησε καί βγήκε στήν άκρη τού μπαλκονιού του τό θέαμα τόν άφησε άφωνο!!! Ποιό? τό ΠΑΝ(ΑΠ'ΟΛΑ) άφωνο...Ηταν τόση η τελειότητα,η αρμονία, η ομορφιά πού σχεδόν γιά μιά στιγμή ξέχασε ότι αυτό τά είχε δημιουργήσει όλα!
Φτιάχνει λοιπόν ένα καφέ ανάβει καί ένα τσιγάρο,γιατί βέβαια καπνιζε τό ΠΑΝ(ΑΠ'ΟΛΑ)!!!, κάθεται εκεί καί θαυμάζει τό δημιούργημα του...
Γαλάζια νερά, ασημένια ψάρια νά τά σκίζουν κολυμπώντας, καταπράσινα δέντρα, πολύχρωμα πουλιά, μαγικοί ήχοι, απόλυτη γαλήνη, μέ λίγα λόγια ένα ποίημα!!!!
Σιγά σιγά ήρθε τό σκοτάδι τής νύχτας καί οί σκέψεις ξαναγύρισαν σπίτι τους, δηλαδή στό μυαλό τού ΠΑΝ(ΑΠ'ΟΛΑ) καί άρχισαν τήν γνωστή κουβεντούλα:
"Τί αξία έχει νά είσαι ΠΑΝ.... άν είσαι μόνος???".....
Τό ΠΑΝ(ΑΠ'ΟΛΑ) αποροφημένο καί χαλαρωμένο από τήν μαγεία πού τόν περιτριγύριζε τούς έδωσε βήμα νά αναπτυχθούν καί παρακάτω,πράγμα πού άν ήταν εκείνη η πρώτη νύχτα ή πηχτή,ή παγωμένη δέν θα τού τό επέτρεπε, "δηλαδή τί προτείνετε?" ρώτησε καί εκεί ακριβώς αρχίσαν όλα.....αυτά τά μοιραία πράγματα,όπως είπαμε καί στήν αρχή, βλέποντας τήν ευκαιρία τήν άρπαξαν.
"Ωραία είναι όλα αλλά χωρίς μυαλό αρχηγέ " τού λένε "πώς περιμένεις από ανόητα όντα νά εκτιμήσουν τόν κόπο σου?" Διάνα!! Τόν πέτυχαν ακριβώς στό μέρος, πού οί πρόγονοι του φύλαγαν μέ τήν πηχτή νύχτα, στό ΕΓΩ, γιατί βέβαια είχε ΕΓΩ τό ΠΑΝ(ΑΠ'ΟΛΑ)!!!
"Καί πώς νά είναι αυτή η ζωή πού λέτε?", ρώτησε, "Μάα φυσικά πιό μικρή από εσένα αρχηγέ, πιό φθηνή, φθαρτή καί με πιό μικρό μυαλό από τό δικό σου" απάντησαν έν χορώ οί σκέψεις. "Δηλαδή κάτι πού νά είναι πιό έξυπνο από τά άλλα αλλά μέ ημερομηνία λήξης έ??". Βάζει λοιπόν τήν, γνωστή, στεντόρεια φωνή του:
"Νά γίνει ό άνθρωπος!!!" καί ιδού τό ζώον!!! τό δίποδον!! όρθιο να ατενίζει γύρω του.....Τό ΠΑΝ(ΑΠ'ΟΛΑ) έχει μείνει νά τό κοιτάζει πού απομακρύνεται γρήγορα, επιτιθέμενο ήδη σέ κάποιο ζωάκι,αλλά,ήδη,νοιώθει πολύ κουρασμένος γιά νά συνομιλήσει μέ τό δημιούργημα του,να τού πεί πόσο δεύτερο υλικό είναι,νά τού πεί πόσο μικρό είναι σέ σχέση μέ τό όλον τής δημιουργίας, νά τού πεί ότι έχει ημερομηνία λήξης,νά τού πεί ότι τού εμπιστεύεται όλη αυτήν τήν δημιουργία γιά νά ζήσει μέσα της.......
Όμως δέν κάνει τίποτα από όλα αυτά..Καί...ΝΑΙ ΤΟ ΠΑΝ(ΑΠ'ΟΛΑ) τήν πέφτει γιά ύπνο!!!!
Αυτό φίλες καί φίλοι μου ήταν τό πρώτο καί καθοριστικό λάθος στήν ιστορία τής δημιουργίας, γιατί η λεπτομέρεια,πού κανει τήν διαφορά,είναι πολύ απλά ότι
τό ΠΑΝ(ΑΠ'ΟΛΑ) από τότε δέν έχει ξυπνήσει.....Καί τό δίποδο ζώον πού δημιούργησε επικρατεί πάνω στήν δημιουργία.....
Γιά τήν ιστορία δώστε ότι όνομα θέλετε στό ΠΑΝ(ΑΠ'ΟΛΑ)
Βig bang,Θεός,Βούδας,Βραχμαπούτρα,Αλλάχ,Δίας,Γιαχβέ ότι θέλετε...Δυστυχώς δέν θά αλλάξετε τίποτα από τήν καταστροφή πού προκάλεσε καί προκαλεί εκείνο τό πρώτο λάθος.....
Σάββατο 21 Ιουνίου 2008
Η ΘΕΙΑ ΛΕΝΑ
..Ας πάμε λίγο πίσω πρίν τήν τηλεόραση, τόν παγκόσμιο ιστό καί όλα τά μέσα πού σκαρφίστηκε τό είδος μας γιά νά μεταφέρει τήν πληροφορία άμεσα.Τότε λοιπόν η πληροφορία ταξίδευε μέ τήν εφεύρεση τού κυρίου Nicolai Tesla, ένα μαγικό μαύρο κουτάκι,πού μίλαγε γιά τά πάντα καί έπαιζε καί μουσικούλα καί σού μάθαινε τόν κόσμο σάν αλφαβητάρι,τό έλεγαν ραδιόφωνο καί κάθονταν όλοι γύρω γύρω καί άκουγαν ειδήσεις, σχόλια, τραγουδάκια καί ταξίδευαν μέ, τό πιό όμορφο καί μαγικό όργανο πού διαθέτει ό άνθρωπος, τό νού. Έφτιαχναν εικόνες, γνώριζαν χώρες, μάθαιναν τά κατωρθώματα άλλων ανθρώπων καί η ζωή περνούσε...
Μέσα από αυτό τό μαύρο κουτάκι μάθαινες νά ακούς τόν άλλον, μάθαινες νά συζητάς μέ τόν εαυτό σου καί νά κάνεις χρήση τού μυαλού σου, μάθαινες νά εξασκείς τήν αμφισβήτηση σου καί όλα αυτά πολύ απλά διότι δέν είχες εικόνα, η οποία, ειρήσθω έν παρόδω, διεγείρει τόν νού βίαια, προκαλεί πολύ άμμεσες αντιδράσεις καί καταστρέφει τήν μαγεία τής συνομιλίας μέ τόν εαυτό σου.
Μέσα από αυτό τό μαύρο κουτάκι έμπαιναν στήν ζωή σου φωνές, άλλες σοβαρές, άλλες αστείες, άλλες απλά μαγικές πού σέ ταξίδευαν μία από τίς πιό μαγικές ήταν αυτή τής Θείας Λένας κάθε πρωί περιμέναμε νά τήν ακούσουμε γιά νά μάθουμε κάτι καινούργιο, κάτι μοναδικά ειπωμένο γιά τά παιδικά καί περίεργα μυαλά μας.
Καί πάντα η αγαπημένη Θεία εκπλήρωνε αυτήν τήν προσμονή μέ τόν τρόπο, πού μόνο εκείνη ήξερε, νά σέ παίρνει μαζί της.
Όμως τά χρόνια πέρασαν καί η μαγική φωνή χάθηκε, μαζί της χάθηκαν πολλά πράγματα δικά μας, γλυκά καί αγαπημένα.Ό κόσμος άλλαξε δραματικά καί πάντα, έν τή απουσία μας, μέ λάθος τρόπο...
Σέ αυτήν τήν σελίδα λοιπόν θά προσπαθήσουμε νά ξανακαταλάβουμε τόν κόσμο όπως μάς τόν έμαθε εκείνη, μέ παραμυθάκια, άλλοτε γλυκά, άλλοτε πικρά καί άλλοτε νευριασμένα....μέ παραμυθάκια γιά όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας καί αλλάζουν τήν ζωή μας.
Μιά φορά καί ένα καιρό λοιπόν.....
Μέσα από αυτό τό μαύρο κουτάκι μάθαινες νά ακούς τόν άλλον, μάθαινες νά συζητάς μέ τόν εαυτό σου καί νά κάνεις χρήση τού μυαλού σου, μάθαινες νά εξασκείς τήν αμφισβήτηση σου καί όλα αυτά πολύ απλά διότι δέν είχες εικόνα, η οποία, ειρήσθω έν παρόδω, διεγείρει τόν νού βίαια, προκαλεί πολύ άμμεσες αντιδράσεις καί καταστρέφει τήν μαγεία τής συνομιλίας μέ τόν εαυτό σου.
Μέσα από αυτό τό μαύρο κουτάκι έμπαιναν στήν ζωή σου φωνές, άλλες σοβαρές, άλλες αστείες, άλλες απλά μαγικές πού σέ ταξίδευαν μία από τίς πιό μαγικές ήταν αυτή τής Θείας Λένας κάθε πρωί περιμέναμε νά τήν ακούσουμε γιά νά μάθουμε κάτι καινούργιο, κάτι μοναδικά ειπωμένο γιά τά παιδικά καί περίεργα μυαλά μας.
Καί πάντα η αγαπημένη Θεία εκπλήρωνε αυτήν τήν προσμονή μέ τόν τρόπο, πού μόνο εκείνη ήξερε, νά σέ παίρνει μαζί της.
Όμως τά χρόνια πέρασαν καί η μαγική φωνή χάθηκε, μαζί της χάθηκαν πολλά πράγματα δικά μας, γλυκά καί αγαπημένα.Ό κόσμος άλλαξε δραματικά καί πάντα, έν τή απουσία μας, μέ λάθος τρόπο...
Σέ αυτήν τήν σελίδα λοιπόν θά προσπαθήσουμε νά ξανακαταλάβουμε τόν κόσμο όπως μάς τόν έμαθε εκείνη, μέ παραμυθάκια, άλλοτε γλυκά, άλλοτε πικρά καί άλλοτε νευριασμένα....μέ παραμυθάκια γιά όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας καί αλλάζουν τήν ζωή μας.
Μιά φορά καί ένα καιρό λοιπόν.....
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)