πέρασε ένας ολόκληρος χρόνος, ήρθε τό πασοκ, ήρθε καί τό υπουργείο προστασίας τού πολίτη, τί κρίμα νά μήν τό προλάβεις, όπου νάναι έρχεται καί ή αστυνομία τής σκέψης καί τόσα όμορφα πράγματα.... Ήρθε καί ό περίφημος, δεκέμβρης....έφυγε καί μαζί του πήρε καί τήν περιβόητη οργή τής νέας, ελπιδοφόρας γενιάς, τής δικής σου....
Αυτής πού θά αλλάξει τόν κόσμο, αυτής πού έχει κάτι νά πεί, αυτής πού ζεί, ερωτεύεται, επικοινωνεί, διαβουλεύεται καί επαναστατεί μέσω sms, facebook, αυτής πού συνομιλεί μέ εκατό λέξεις καί αυτές κομμένες γιά νά μήν κουράζεται, αυτής πού ζεί μέσα στό δικό της matrix.....
Αυτής πού γιά νά επιδείξει κάποιο αντανακλαστικό χρειάζεται ένα περίεργο, αλλόκοτο αλλά καί ταπεινό ελατήριο πού ακούει στό όνομα "βία".
Χρειάστηκε τήν βία τής καμμένης πάρνηθας γιά νά βγεί στόν δρόμο, χωρίς όμως νά κάνει κάτι πέρα από αυτό....
Χρειάστηκε τήν βία τής αναίτιας δολοφονίας σου γιά νά ξαναβγεί στόν δρόμο χωρίς όμως πάλι νά κάνει τό κάτι παραπάνω....
Αυτό πού μπόρεσε νά εγγράψει ώς υποθήκη έιναι τό γεγονός ότι αντιδρά, έστω καί παθητικά απλά επανέρχεται, στίς κλωτσιές.....
Όμως δυστυχώς στά τόσα τραγικά καί καθόλου βίαια πού τής ετοιμάζουν οί κάθε λογής ταγοί καί προστάτες της όπως τό γεγονός ότι θά δουλεύει ώς τά γεράματα της χωρίς τήν ελπίδα τής σύνταξης, όπως τό γεγονός ότι θά είναι ή πρώτη γενιά από καταβολής κόσμου πού θά περάσει χειρότερα από τίς προηγούμενες, ή όπως τό γεγονός ότι καλείται νά ζήσει επάνω σέ ένα διαλυμένο πλανήτη πού μέρα μέ τήν μέρα καταρέει, δέν αντιδρά καθόλου....
Τό μόνο συμπέρασμα πού μπορεί νά εξαχθεί από αυτήν τήν στάση είναι ότι, ευτυχώς ακόμα, βρίσκεται σέ άγρυπνο κώμα...
Καλό ταξίδι αγόρι μου καί νά ξέρεις ότι εδώ εμείς όλοι θά συνεχίζουμε νά είμαστε μίζεροι μέσα στήν καθημερινότητα μας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου