...Στόν επόμενο τόνο ή ώρα θά έχει φτάσει...

Μιά φορά καί ένα καιρό σέ ένα μακρυνό, πολύ μακρυνό παρελθόν, γεννήθηκε ένα κοριτσάκι,
ήταν πολύ γλυκό, χαριτωμένο καί είχε ένα, μαγικό, τρόπο νά γίνεται αγαπητό σέ όλους τούς τύπους τών ανθρώπων...
Όλοι οί γείτονες έλεγαν στούς γονείς του ότι ήταν τυχεροί καί ότι θά ήταν καλότυχο όσο
κανένα άλλο παιδί στόν καιρό του. Πράγματι μεγαλώνοντας τρέλαινε κόσμο καί κοσμάκη,
όλοι ήθελαν νά τής μιλήσουν, νά αποσπάσουν ένα χαμόγελο της, νά κερδίσουν μιά στιγμή μαζί της καί ό καιρός περνούσε όμορφα τό κοριτσάκι μεγάλωνε καί γινόταν κάθε μέρα καί πιό όμορφο.
'Ομως υπήρχε κάτι παράξενο στήν ανάπτυξη του, μόλις οί γύρω της μεγάλωναν εκείνο μίκραινε καί τό ανάποδο, μόλις εκείνη μεγάλωνε οί γύρω της γίνονταν όλο καί πιό μικροί....
Τό αποτέλεσμα υπήρξε τραγικό όσο ήταν νέα οί γαμπροί ήταν ατελείωτοι μά μόλις άρχιζε νά γερνάει δέν τήν ήθελε κανείς, τήν ξέχναγαν όλοι....
Βλέπεις αναγνώστη μου, όπως σέ όλα τά ωραία σέ αυτή τήν ζωή υπάρχει πάντα κάποιο ψεγάδι, έτσι καί στό κοριτσάκι μας καί στήν καλή του τύχη υπήρχε καί ένα σκοτεινό σημείο, μιά κατάρα...
Ή κατάρα πού τήν ακολουθούσε ήταν ότι δέν θά πεθάνει ποτέ, θά γενιέται καί θά ξαναγενιέται γιά πάντα ασταμάτητα ώσπου νά τελειώσει ό κόσμος....
Μεγαλώνοντας λοιπόν μαζί μέ τούς ανθρώπους καί μαθαίνοντας νά ζεί μέ αυτό άρχισε νά αναπτύσει, διάφορες, άμυνες γιά νά μπορεί νά τά βγάζει πέρα, όσο ήταν ώριμη έκλεινε τό ματάκι στούς τολμηρούς καί νέους, τούς ξελόγιαζε, αλλά δέν πλάγιαζε μαζί τους, μόλις όμως μίκραινε καί άρχιζε η αβεβαιότητα τής νιότης, μήν μπορώντας άλλο τήν μοναξιά τής αθανασίας, πλάγιαζε μέ τούς ισχυρότερους καί μοιραία γεροντότερους, τών ανθρώπων ψάχνοντας μιά ασφάλεια γιά τό μέλλον της.
Όμως όπως, όλοι, ξέρουμε κανένα κορίτσι δέν πάει μέ γεράκους γιά τά ωραία τους τά μάτια, ναί...δυστυχώς πουλιέται φίλε μου, δίνεται σέ όποιον μπορεί νά τήν συντηρήσει,νά τής καλύψει τά κενά, να τήν ξαναπλάσει, νά τήν κάνει δική του μέ τήν δύναμη του....
Καί έτσι μέσα από τούς αιώνες τό κοριτσάκι έφτασε καί στήν εποχή μας, ξελόγιασε πάρα πολλούς στά νιάτα της, αλλά, τώρα βρίσκεται στά χέρια τών ισχυρών φίλων της ...ξαναπλάθεται καί περιμένει τήν καινούργια νεότητα της.
Δέν λέω ακούγεται αρκετά ανατριχιαστικό ότι, αυτή, ή κοπέλλα είναι κάπου γύρω μας, αλλά μήν ανησυχείς φίλε μου ή φύση έχει προβλέψει γιά τήν ισσοροπία τών πάντων,
αυτό πού σού έκρυψα είναι ότι έχει καί περίπου εξίμισυ δις δίδυμες αδελφές, οί οποίες όμως, παρ'ότι έχουν τήν κατάρα, δέν τής μοιάζουν καθόλου αυτές γεννιούνται,μεγαλώνουν καί πεθαίνουν ακολουθώντας μόνο ένα άτομο τήν κάθε φορά.
Γιά τήν πληρότητα τής πληροφόρησης σου αναγνώστη μου τά ονόματα τών κοριτσιών είναι "Ιστορία" καί "Μνήμη".
Κάπου εδώ αρχίζει καί τό θέμα μου μέ τίς δύο κοπέλες, βλέπεις οί, κατά καιρούς, ιδιοκτήτες τής Ιστορίας, έχοντας πληρώσει αδρά τίς υπηρεσίες της έμαθαν καί γιά τό ότι ή Μνήμη είναι θνητή καί κατέληξαν στό μεγαλοφυές σχέδιο τού νά εκδίδουν τήν Ιστορία όσο γίνεται ή πρέπει, κατά περίπτωση, πιό μακρυά από τά γεγονότα ούτως ώστε η Μνήμη νά μήν αποτελεί εμπόδιο στά σχέδια τους.
Έχουν βλέπεις καί τό τεράστιο πλεονέκτημα ότι ή Μνήμη είναι καί ατομική, όλος ό σχεδιασμός τους, λοιπόν, σκοπεύει στό νά διατηρήσει αυτήν τήν ατομικότητα όσο γίνεται πιό μακρυά από τίς συλογικές εκδηλώσεις.
Όμως όπως όλοι μάθαμε στό σχολείο χάρις στήν Μνήμη βελτιωνόμαστε, εξελισόμαστε, δημιουργούμε κοινούς τόπους συνεύρευσης καί κυρίως δέν ξανακάνουμε τά ίδια λάθη....
Τώρα αυτό ακούγεται, υπό τήν παρούσα συγκυρία, σάν σύντομο ανέκδοτο τού τύπου "οκτώ άνθρωποι δολοφονούνται σέ ένα κάτεργο καί η Ιστορία γράφει ότι ό ένατος δεσμώτης είναι ό εκτελεστής τών υπολοίπων..."
ή τού τύπου " ανεγκέφαλος αυστραλοπίθηκος σημαδεύει καί εκτελεί δεκαεξάχρονο καί η Ιστορία γράφει ότι τόν Δεκέμβρη κάηκε η Αθήνα από αλήτες παρακμιακούς..."
είναι άπειρες οί παραλαγές τού ανεκδότου, αλλά, άλλο τόσο άπειρη είναι καί η εγκατάλειψη, από μέρους μας, ενός πιστού συντρόφου καί δασκάλου μας, τής Μνήμης μας.
Δέν ωφελεί, πλέον, νά κλαψουρίζουμε κατά μόνας ή κατά ομάδες τών πέντε-δέκα φίλων σέ ταβερνεία καί ιστοσελίδες, ούτε ή υπεράσπιση τής zaion τού matrix πού ζούμε, ούτε η τυφλή καί απαξιωτική βία, ούτε τώρα πιά, καί ό ένοπλος αγώνας ενάντια σέ εξουσίες πού εμείς οί ίδιοι επιτρέψαμε νά αντρωθούν, νά θεριέψουν καί τρέφονται από τίς σάρκες μας, στοιχηματίζοντας στά εξαρτημένα αντανακλαστικά μας.
Αδέλφια ξυπνήστε γιατί αυτήν τήν επανάσταση πού πρέπει καί θά έρθει ΔΕΝ ΘΑ ΤΗΝ ΔΕΙΞΕΙ ΤΟ ΜEGA ΣΕ ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ ΣΥΝΔΕΣΗ θά πρέπει νά συμμετέχετε.....
Ρίχνω λοιπόν, αφού βλέπω μιά γενικότερη απουσία πρωτοβουλιών, μιά ιδέα γιά τό πως θά μπορούσε νά ξεκινήσει κάτι τέτοιο ειρηνικά, ακαπέλωτα, αβίαστα, χωρίς κουκούλες, χωρίς κόμματα, χωρίς ενδυματολογικό κώδικα, χωρίς παρωπίδες καί χαλινάρια καί κυρίως χωρίς σωτήρες καί ηγέτες.
Τήν Δευτέρα 6 Απριλίου 2009 στίς 19:30 μμ, όποιος νοιώθει ότι ήρθε ή ώρα νά αντιδράσει τόν περιμένω στήν πλατεία συντάγματος έναντι τού ευαγούς ιδρύματος
τής βουλής, ούτε γιά νά φωνάξουμε, ούτε για νά τά σπάσουμε, απλά γιά νά κάνουμε ένα τσιγάρο κοιτάζοντας πρός τά εκεί καί μετά νά διαλυθούμε ησύχως καί τό επαναλαμβάνουμε όσο πιό πολλοί μπορούμε κάθε Δευτέρα τήν ίδια ώρα, γιά αρχή καί βλέπουμε.....ΑΚΟΥΩ..........