....ΑΠΟΣΤΡΑΚΙΣΜΕΝΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ (ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ)

..."Σέ ακούω λοιπόν Αλέξη" είπε ό κύριος κοιτώντας τόν μικρό μας φίλο στά μάτια."Τελικά υπάρχετε στά αλήθεια??? είστε όοο...θεός?" ήταν τό πρώτο πράγμα πού σκέφτηκε νά ρωτήσει ό Αλέξης.

"...Θά μπορούσες νά τό πείς καί έτσι..απέχω πολύ από αυτό πού σού έμαθαν ή από ότι μπορείς νά φανταστείς απλά πές πώς υπάρχω ώς τοποτηρητής σέ κάτι πού προϋπήρχε τού είδους σου καί θά συνεχίσει καί μετά από αυτό...ναί έχω συμμετάσχει σέ ότι είδες καί πρόλαβες νά ζήσεις αλλά θεώρησε με ώς μέρος τού Όλου καί όχι αρχηγό ναί???".

Ο μικρός μας φίλος έμεινε άναυδος "Τί μού είπε τώρα..." σκέφτηκε "Μάα...πώς είναι δυνατόν νά μήν είστε αρχηγός αφού εσείς τό έχετε κάνει??..αφού είναι δικό σας δημιούργημα?". Τό μικρό μυαλό, εκπαιδευμένο καλά μέ τό ανθρώπινο μέτρο, δέν χωρούσε τό πώς κάποιος απαρνείται τήν ιδιοκτησία του καί απλά παραμένει παρατηρητής. "Καί γιατί δέν κάνετε τίποτα γιά νά τό προστατεύσετε?".

"Η αλήθεια είναι μικρέ μου ότι τελευταία μπαίνω όλο καί πιό πολύ στόν πειρασμό νά συμμετάσχω , αλλά βλέπεις ή νομοτέλεια τών πραγμάτων ξεπερνάει καί τά θέλω μου καί εμένα καί οτιδήποτε προσπαθεί νά μπεί ώς ρυθμιστής στό 'Ολον!!"...Τά λόγια τού κυρίου αντί νά ικανοποιήσουν τήν περιέργεια τού μικρού τήν αναζωπύρωσαν. "Δηλαδή άμα θέλετε μπορείτε νά επέμβετε στά πράγματα? ή όχι?".

Ο κύριος τό σκέφτηκε γιά λιγο καί είπε "Κατανοώ πώς έχεις, μόνον, έναν ή δύο τρόπους νά αντιλαμβάνεσαι τά πράγματα...αλλά εδώ βλέπεις υπάρχει ένα θεματάκι μέ τό είδος σου,η σχεδίαση ήταν νά είστε σέ θέση νά αντιλαμβάνεστε τό "Όλον", σέ αντίθεση μέ όλα τά άλλα έμβια όντα πού ζούν μαζί σας.

Ξέρεις Αλέξη μου είναι μεγάλη πίκρα νά βλέπεις κάτι πού έφτιαξες νά μήν είναι σέ θέση νά εκπληρώσει τόν σκοπό του....." Είπε ό κύριος καί ξεφύσηξε μελαγχολικά. "Συγνώμη κύριε, αλλά από όσο, πρόλαβα νά δώ, πρίν ή σφαίρα τού δημιουργήματος σας μέ στείλει εδώ, είναι ότι κατι άλλο είχατε στό μυαλό σας σχεδιάζοντας τό είδος μου." σχολίασε ό μικρός καί πρίν προλάβει νά απαντήσει ό κύριος συνέχισε μέ έξαψη "...Αυτό πού πρόλαβα νά δώ είναι μία εξολόθρευση τών άλλων ειδών, γιά λόγους διασκέδασης έως συντήρησης, είναι ένα αλληλοφάγωμα καί ένα αιματοκύλισμα χωρίς τέλος, τό δέ χειρότερο είναι ότι δέν υπάρχει καμία δεύτερη σκέψη γιά τό μέλλον καί τό χείριστο είναι ότι ό γνώμωνας λειτουργίας τού οργάνου πού κατευθύνει τίς πράξεις τού είδους μου είναι απλά...ή επιβίωση του...νομίζω ότι είναι τραγικό από μόνο του δέν συμφωνείτε??"

Η ερώτηση τού Αλέξη προβλημάτισε τόν κύριο ό οποίος αφού σκέφτηκε γιά λίγο είπε "...Όντως φίλε μου δείχνει τήν αδυναμία σύλληψης τού Όλου, στήν αρχή πίστεψα ότι ό χρόνος θά λειτουργήσει πρός τήν σωστή κατεύθυνση καί θά διορθώσει τό πρόβλημα, αλλά όπως τό έζησες καί εσύ καλύτερα, ή χαλαρότητα αποσυντονίζει τό είδος σου, εδώ μπαίνει καί τό θέμα τού πειρασμού μου νά ασχοληθώ μαζί σας πιό σοβαρά...." Ό μικρός ένοιωσε τήν περιέργεια νά φουντώνει μέσα του

"Δηλαδή εάν θέλετε μπορείτε, νά ασχοληθείτε, ναί?"

"....Βλέπω ότι έχεις μείνει στήν μία πλευρά τού θέματος, ναί λοιπόν μπορώ νά διαλύσω τό σύστημα ότι ώρα θελήσω, είσαι σέ θέση νά μού πείς τήν πρακτική σημασία αυτής μου τής δυνατότητας τώρα πιά??" ή ερώτηση τού κυρίου, είναι αλήθεια, μπλοκάρισε τήν σκέψη τού μικρού, ήταν κάτι αρκετά περίπλοκο, ώστε νά τόν κάνει νά κοιτάξει τόν κύριο μέ περιέργεια

"Δηλαδή τί εννοείτε μέ τό τώρα πιά??" περιορίστηκε νά ρωτήσει

"Απλά φίλε μου θέλω νά σού πώ ότι εάν έχεις προσπαθήσει νά διορθώσεις ένα πρόβλημα πολλές φορές, χωρίς νά μπορείς όμως, εγκαταλείπεις καί ασχολείσαι μέ κάτι καινούργιο.".....

"Δηλαδή έχετε παρέμβει τόσες φορές ώστε νά μπορείτε νά πείτε μέ βεβαιότητα ότι εγκαταλείπετε?"...

"Νά καί μία σωστή ερώτηση, ομολογώ ότι δέν τήν περίμενα από τό είδος σου, φίλε μου μετά από τήν φωτιά, τήν ιατρική, τήν φιλοσοφία, τήν φυσική, τήν θεωρία τής σχετικότητας, τά ταξίδια στόν γαλαξία σας ΝΑΙ φίλε μου θεωρώ ότι έχω παραασχοληθεί μέ τό είδος σου, γιατί πολύ απλά περίμενα ότι όλα αυτά τά όπλα θά σάς διέκριναν καί θά σάς προήγαγαν σέ κάτι καλύτερο από μιά αγέλη λύκων,η οποία ζεί καί κινείται μέ απόλυτη ισσοροπία σεβόμενη τό Όλον έστω καί χωρίς, τίποτα, από όλα αυτά πού έχετε, δέν μπορώ νά καταλάβω πώς δέν γίνεται τίποτα μάθημα στό είδος σου? πού είναι ή δυσλειτουργία σας? τί πρέπει νά γίνει γιά νά συλλάβετε τήν έννοια τού Όλου μέσα στό οποίο καλείστε νά ζείτε ?"

Ό Αλέξης ένοιωσε πώς δέν είχε τίποτα νά απαντήσει "Μά κύριε...εδώ δέν απαντήθηκε αυτό τό ερώτημα από τεράστια μυαλά, από επαναστάσεις, από αγώνες....ειλικρινά περιμένετε από εμένα νά δώσω τήν απάντηση??"

Ό κύριος χαμογέλασε συγκαταβατικά καί είπε"Αλοίμονο μικρέ μου δέν θά ήμουν εδώ άν περίμενα κάτι τέτοιο, απλά προσπαθώ καί εγώ νά καταλάβω, μαζί σου, τήν λειτουργία αυτού τού μυαλού πού σού έκοψε τό νήμα τής ζωής, πώς διάολο λειτουργεί τό μυαλό σας? τί οπλίζει τό χέρι σας? πώς επιλέγετε τήν υπερβολή από τήν ισσοροπία?.." ό μικρός συμεριζόμενος τόν προβληματισμό τού κυρίου περιορίστηκε σέ μιά φωναχτή σκέψη "Τελικά όλα τά βιβλία πού γράφουν γιά εσάς δείχνουν κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό πού βλέπω..."

"Δηλαδή γιά πές μου τί βλέπεις πού δέν συμφωνεί μέ τά βιβλία?"...

"Απλά βλέπω ένα πρόσωπο ήπιο στά μέτρα μου καί καλόβουλο, δηλαδή τελείως αντίθετο από τόν αισχρό κύριο πού ζήτησε τήν θυσία ενός παιδιού, πού ό ίδιος μετά από χίλια παρακάλια έδωσε, γιά νά εξευμενιστεί, ή τού κυρίου τής απαράδεκτης ρήσης "αυξάνεσθε καί πληθύνεσθε καί κατακυριεύσατε τήν γήν" ή τού θεού κριτή καί εκδικητή.."

Ό κύριος χαμογέλασε καί χαιδεψε τόν μικρό Αλέξη λέγοντας του "Βλέπεις, τελικά, πού τά πάντα έχουν περισσότερες από μία οπτικές γιά νά τά προσεγγίζει κανείς? αυτό τό τόσο λίγο ήταν, είναι καί θά είναι τό ζητούμενο από τό είδος σου μικρέ μου..μιά καί θά κάνουμε αρκετή παρέα από εδώ καί πέρα τί θά έλεγες νά τήν πέφταμε γιά κανένα υπνάκο? θά έχουμε πολύ καιρό γιά ανάλυση ε? "

Ό μικρός κουρασμένος αρκετά από τήν περιπέτεια καί τήν ενδιαφέρουσα συζήτηση δέν μπορούσε παρά νά συμφωνήσει, φεύγοντας, γιά τά δωμάτια, κοντοστάθηκε καί έριξε μιά ματιά κάτω ή τελευταία εικόνα πού είδε ήταν ένα cd επάνω στό μνήμα του,"Τί νά έχει άραγε? αναρωτήθηκε, κανά παιγνίδι,κανά τραγουδάκι από τούς φίλους ή καμμιά ταινία από αυτές πού τού άρεσαν?" μέ αυτήν τήν απορία τήν έπεσε γιά τόν υπνάκο του,"όταν ξυπνήσω θά ρωτήσω τόν κύριο νά μού πεί σκέφτηκε"..........
(συνεχίζεται....)