...ΕΛΕΕΙΝΟΣ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

21 Απριλίου 1967  
"...Από μακρού χρόνου η χώρα διήρχετο μιάν κρίσιν αναζητούσα διέξοδον έξ ενός 
αδιεξόδου είς τό οποίον είχεν εισέλθει..." 
Αυτή έιναι ή αρχή τού παραληρηματικού λόγου ενός, διαταραγμένου, ατόμου τό οποίο

μαζί μέ άλλους δύο, παράφρονες, στρατιωτικούς, επέβαλλαν μιάν επταετήν νύκτα, 

κάνοντας χρήσιν βίας, στρατού καί αρμάτων μάχης...

6 Νοεμβρίου 2011 
"Υπό την προεδρία του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Κάρολου Παπούλια συναντήθηκαν 

σήμερα ο Πρωθυπουργός κ. Γιώργος Α. Παπανδρέου και ο Αρχηγός της Αξιωματικής 

Αντιπολίτευσης κ. Αντώνης Σαμαράς. Στη συνάντηση συμφωνήθηκε να συγκροτηθεί μια 

νέα κυβέρνηση με στόχο να οδηγήσει τη χώρα άμεσα σε εκλογές μετά την υλοποίηση 

των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 26ης Οκτωβρίου..."

Αυτή είναι μιά δήλωση ενός, αναλγήτου πολιτειακού άρχοντος, ό οποίος μαζί μέ δύο άλλους, επαγγελματίες καί υστεροβούλους, πολιτικούς επιχειρούν, ανενόχλητοι, νά επιβάλλουν μιά νέαν νύκτα, αγνώστου διαρκείας, μέ μόνον όπλο τήν χρήσιν απλής νοητικής βίας καί τρομοκρατίας, πρός όφελος τών διεθνών, οικονομικών, κέντρων  
Καί στίς δύο περιπτώσεις, οί ενεργούσες συμμορίες, έδρασαν καταλύοντας τόν θεμέλιο 

νόμο τής κοινωνικής συνοχής τό σύνταγμα. Βέβαια, μέ μιάν απλήν ανάγνωσιν, καθίσταται 

φανερόν ότι ή δευτέρα περίπτωσις ομοιάζει δημοκρατικωτέρα.

Όμως βρίθει νεωτερισμών καί νεολογισμών οί οποίοι, ποιητική αδεία, αποκαλούνται 

"δημοκρατικές διαδικασίες" ή "εθνική ανάγκη" ή "εθνική σωτηρία"...

Εδώ, είς αυτούς τούς νεολογισμούς, μπορεί κανείς νά εντοπίση ένα τεράστιο θέμα τών καιρών μας τό οποίο δέν είναι άλλο από μιάν, εντατικά καί μετ' επιτάσεως, επαναλαμβανόμενη απίσχναση τών λέξεων από τό νόημα των καί επανανοηματοδότησεως των. Αυτή ή επανανοηματοδότησις αποτελλεί τόν ακρογωνιαίο λίθο, τής κυριαρχίας, τών πολιτικών δυναστειών, διά μέσου, τού σύγχρονου πολιτικού λόγου. Αφού φρόντισαν γιά χρόνια, εργαζόμενοι εντατικά, νά αδυνατίσουν τό μέσον κατανόησης, τήν γλώσσα, μέσω τής αθλίας παιδείας πού παρείχαν. Αφού διέλυσαν τήν όποια αίσθηση τού λόγου είχε απομείνει στούς φτωχούς ιθαγενείς, έν προκειμένω γιά τήν Ελλάδα, καταργώντας τήν μητρική γλώσσα τά αρχαία ελληνικά, κατόπιν κατήργησαν τούς τόνους, αργότερα ισοπέδωσαν τήν ορθογραφία καί τέλος διέλυσαν τό συντακτικό. Δημιούργησαν κατ'αυτόν τόν τρόπο, διά μέσου μιάς ισοπεδωτικής ομοιομορφίας, τήν έννοια τού κενού είς τό νόημα. Δημιούργησαν μυαλά πού αδυνατούν νά επεξεργαστούν λέξεις φορτισμένες μέ νόημα, μυαλά πού αδυνατούν νά παρακολουθήσουν, νά παραμείνουν συγκεντρωμένα, πέραν τού ενός δύο λεπτών. Μυαλά πού τό μόνο πού δύνανται είναι νά κατατάσσουν πληροφορίες σέ τόμους, τούς οποίους ποτέ δέν συμβουλέυονται, είς τούς οποίους ποτέ δέν εντρυφούν, απλά, κοιτούν τόν τίτλο . Έτσι κατάφεραν, μέ τήν πάροδον τών ετών παγκοσμίως, νά δημιουργήσουν τό ιδανικό ακροατήριο τους. Είς τό οποίον, πλέον, δέν είναι απαραίτητη ή επαρκής εξήγηση τών τεκταινομένων αρκεί μία επίφασις λογικής, μιά κενή λογικού περιεχομένου πρότασις καί τό ακροατήριο καλύπτεται πλήρως, διότι δέν έχει τήν απαραίτητη συγκέντρωσιν νά κατανοήση τό κενό λογικής πού αφήνουν τά ανούσια λόγια τους. 
Φτάσαμε, λοιπόν, σέ ένα σήμερα τό οποίο ήταν απολύτως προδιαγεγραμμένο έκ τών προτέρων. Προδιαγεγραμμένο, διότι, αφού αποστέωσαν τό εργαλείο διαχειρήσεως τών νοημάτων, αφού μείωσαν δραστικά τόν ποιοτικό ελέυθερο χρόνο τών ατόμων, πλημμύρισαν μέ, δισεκατομμύρια,πληροφορίες, παντός είδους, τόν νού τών ακροατών καί οπαδών τους, καταστρέφοντας μέ αυτόν τόν τρόπο καί τήν λειτουργία τής μνήμης. Σέ αυτήν τήν προσπάθεια τους, αρωγούς, είχαν τά μέσα μαζικής ενημέρωσης τά οποία, αναλόγως τό ιδιοκτησιακό τους καθεστώς καί τήν τρέχουσα πολιτική συγκυρία, κατηύθυναν τό ακροατήριο. Τό αποτέλεσμα τό ζούμε, πλέον, είς τήν πλήρην έκτασιν του. Κάθε στοιχείο πού εισάγεται ώς ζητούμενο, από τό ακροατήριο, αρκεί νά εννοιοδοτηθή, από έναν, κατάλληλο, επιθετικό προσδιορισμό καί ή μίττωσις τού κοινωνικού ιστού αρχίζει... Τά ανίκανα, πλέον, μυαλά προσλαμβάνουν τήν, όποια, έννοια αναλόγως τήν κατεύθυνσιν, πού τά στρέφει ό προσδιορισμός καί πού έχουν εμπεδώσει ώς τρόπο ζωής, χωρίζονται είς ομάδας καί αντιμάχονται ή μία τήν άλλη. Χωρίς ούτε μία στιγμή νά αντιμετωπίσουν τό ζητούμενον ώς φορέα λογικού περιεχομένου, τό οποίο, αιτείται αξιολογήσεως καί κατ' επέκτασιν αναλόγου αντιδράσεως. Ή αντίδρασις ποτέ δέν είναι προϊόν αξιολογήσεως αλλά, δυστυχώς, σχεδόν πάντα προϊόν προσδιορισμού. 

Επί παραδείγματι, τό σύνταγμα, άρθρα 37 καί 38, προβλέπει ότι σέ περίπτωσιν παραιτήσεως τού πρωθυπουργού, ό πρόεδρος τής δημοκρατίας δίδει εντολήν σχηματισμού κυβερνήσεως είς τό δεύτερον κόμα, κατόπιν είς τό τρίτον. Εάν δέν ευρεθεί λύσις από τήν διαδικασία συγκαλεί συμβούλιον  τών αρχηγών όλων τών κομάτων καί αφού δέν καταστεί δυνατή ή εξεύρεσις λύσεως, δίδει εντολήν σχηματισμού υπηρεσιακής κυβερνήσεως είς τόν πρόεδρον τού συμβουλίου τής επικρατείας, τό έργον τής οποίας θά είναι, αποκλειστικά καί μόνον, ή διενέργεια εκλογών διά νά αποφανθή ό λαός.

 Είς τήν περίπτωσιν μας ό πρόεδρος εκάλεσε μόνον δύο αρχηγούς, έκ τών πέντε, καί απεφάσισαν από κοινού τήν, πλέον, συμφέρουσα διά αυτούς λύσιν. Διά νά υπάρξη ή επίφασις τής δημοκρατικότητος,καθώς καί τής δραματικότητος τών στιγμών, εκλήθη καί ό τρίτος μέ αντάλλαγμα τήν συμμετοχή τών δικών του είς τό σχήμα καί τό όλο θέαμα διήρκεσεν ημέρας πέντε. Τό αποτέλεσμα λαμπρόν τέσσερεις, αδίστακτοι, τύποι επέβαλλαν τήν θέλησιν των είς τό σύνολον τών 10 εκατομμυρίων ιθαγενών μέ συνοπτικές διαδικασίες. Ή απλή κοινή λογική λέγει πώς εδώ έχουμε νά κάνουμε μέ μιά κατάφωρη παραβίαση τού θεμελίου νόμου καί νόθευσιν τής λαϊκής εντολής. Ή νεωτέρα όμως λογική, τού συστήματος, κυρήτει ότι, εφ' όσον, ή συγκεκριμένη διαδικασία δέν αναγράφεται ώς απαγορευμένη επιτρέπεται. Δηλαδή κάνει μιάν προσπάθεια επανεννοιοδοτήσεως τών λέξεων "απαγόρευση"  καί  "έκνομον". Αφαιρεί από τήν λέξιν τό νόημα καί τήν επανεισάγει υπό μικρωτέραν οπτικήν γωνίαν. Εξηγούμαι ή λέξις "απαγόρευση" δηλώνει κάτι τό οποίον δέν είναι αποδεκτόν στά πλαίσια μιάς ομαλής συμβίωσης. Ή λέξις "έκνομον" δηλώνει 
κάτι πού είναι εκτός νόμου καί παραπέμπει τόν νού στήν, γενική, έννοια νόμος. Ό συνδυασμός αυτών τών δύο νοημάτων οδηγεί έναν υγιή νού είς τό νά αντιληφθή ότι, έφ' όσον καλούμεθα νά ζήσωμεν ομαλά, δέν θά ήτο πρέπον νά παραβιάζεται ή ομαλότητα μέ πράξεις έκνομες οί οποίες προβλέπονται έκ τού νόμου. Αυτό τό συμπέρασμα ενσωματώνεται είς τήν λειτουργία τού, υγιούς, νοός καί γίνεται τρόπος ζωής. Δυστυχώς όμως, ή άλλη, ή περιγραφική απόδοση πού επιχειρείται,υπό τό πρίσμα τής εξουσίας, κατευθύνει τό ακροατήριο νά προσλάβη  τήν διαδικασία ώς "δημοκρατική", "υστάτη", "αναγκαία", "σωτήρια", "ελπιδοφόρα" καί  "ανακουφιστική", ή ότι άλλο τού τοποθετήσουν, οί κρατούντες, ώς προσδιορισμόν στρέφοντας τήν προσοχή τού, αποκλειστικά, είς τό παρόν όπου διάγει. Τό απόλυτο αίσχος. Ό απόλυτος φασισμός! Αναγκάζοντας, το έτσι, νά χάση μετά τήν σημασίαν τής λέξεως καί τήν σημασία τής πράξεως, αυτής καθ' αυτής, διά νά μήν αναφερθώ είς τίς όποιες, μελλοντικές, επιπτώσεις της επί τού τρόπου ζωής του καθώς καί τών απογόνων του οί οποίοι, τήν συγκεκριμένη στιγμή, είναι εντελώς έξω από τό πλαίσιο τής αντιλήψεως του, διότι πολύ απλά πιέζεται ιδιαιτέρως νά παραμείνη, προσηλωμένος είς τό τώρα...
Αυτό τό τώρα, αναγνώστη μου, έχει γίνει ή μόνη κατακτηθείσα πρόοδος από μία γενεά, ή οποία  εξαργύρωσε τόν λαχνόν τής ζωής πού τής έτυχε, γιά μιά θέσιν είς ένα τραπέζι,κατάφορτο εδεσμάτων, όπου συντρώγουν, φληναφώντας, εύποροι κύριοι καί κυρίες. Τό γεγονός ότι διά νά κερδίση αυτήν τήν θέσιν έπρεπε εκτός από τόν λαχνόν νά εξαγάγη καί όλα της τά δόντια, νά απεκδυθή τών ιματίων της καί νά κάθεται είς τήν πιό απομακρυσμένην γωνία τού τραπεζιού τήν άφησε παντελώς αδιάφορη. Αυτήν τήν θέσιν, τήν οποίαν, επαναδιαπραγματεύονται μαζί της οί κυρίες καί οί κύριοι ομοτράπεζοι της καλείται τώρα νά δεχθή ώς "δημοκρατική", "υστάτη", "αναγκαία", "σωτήρια", "ελπιδοφόρα" καί  "ανακουφιστική"...
Αφυπνισθείτε καί γρηγορείτε μήν επιτρέψετε νά σάς πάρουν αυτήν τήν μοναδικότητα πού έχει ό καθείς από εσάς. Αυτό τό θείο δώρο πού κάνει τόν καθένα σας ξεχωριστό καί ανεπανάληπτο. Απαιτείστε το μέ κάθε θυσία, διότι, μόνον δι' αυτού τού τρόπου θά αξιωθείτε νά καλείσθε, έλογοι, άνθρωποι καί όχι, ανόητα, ζώα. 
Αυτόν τόν...ΕΛΕΕΙΝΟ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΚΟΣΜΟ, μήν τόν αποδεχθείτε, ώς μόνη κληρονομιά...