....Ήταν ένας λαός πρίγκηπας πού είχε όλα τά καλά τού κόσμου, περνούσε μιά ζωή ονειρεμένη, είχε όλη τήν γνώση τού κόσμου, είχε δικούς του θεούς, είχε δική του άποψη γιά ότι συνέβαινε γύρω του καί όλο τόν καιρό νά σκέφτεται τό πώς καί τό γιατί τής ύπαρξης του.
Αλλά, όπως είναι γνωστό σέ όλους, ή πολλή περισυλλογή αποσπά τόν άνθρωπο καί τόν καθιστά ευάλωτο έτσι όσο περνούσαν τά χρόνια αυτός ό λαός ησύχαζε καί ενδοσκοπούσε. Πέρασε, βέβαια καί πολλές κακουχίες, πολλούς πολέμους αλλά παντα έβγαινε νικητής μέ κάποιον μαγικό τρόπο. Όμως κάποια στιγμή πού χάζευε καί ξεκουραζόταν επάνω στά τρόπαια του, νομίζω ήταν κάπου στά 1825, μιά γυναικάρα, θαρρώ τήν λέγαν εξουσία, τόν τυλίγει μέ ωραία λόγια τού πουλάει έρωτα καί εκείνος σάν τεράστιο εγωπαθές καί αυτάρεσκο παγώνι πέφτει στόν έρωτα της καί τότε αυτή τόν μεταμορφώνει σέ ένα μπλέ βατραχάκι..." Από εδώ καί πέρα αυτή θά είναι η μοίρα σου κακομοίρη πότε θά είσαι μπλέ καί πότε πράσινος ανάλογα τό πού φυσάει καί θά πηδάς γιά νά ψυχαγωγείς εμένα τήν κυρία σου!!" τού λέει...
Ό καϋμένος ό πρίγκηπας τότε ρωτάει "Δηλαδή δέν θά ξαναγίνω ποτέ όπως ήμουν πρώτα?" "ΧάΧάΧά βεβαίως μόνο εάν σέ βρεί μιά κοπελιά καί σέ φιλήσει στό στόμα ... αλλά ποιά θά σέ θέλει στά χάλια πού είσαι μαύρε?? ΧάΧάΧά....."
Τό φθονερό γέλιο τής μάγισας αντήχησε στό μικρό κεφαλάκι τού βατραχοπρίγκηπα μας σάν τίς καμπάνες τού αγίου πέτρου....
Από τότε πέρασαν χρόνοι πολλοί καί ό βατραχάκος μας μιά γινόταν μπλέ καί μία πράσινος καί πάντα εκτελούσε, πειθήνια, τά πηδηματάκια πού τόν έβαζε νά κάνει ή κυρία εξουσία γιά τήν, δική της, διασκέδαση καί τών εκλεκτών φίλων της...Ό καϋμενάκος όταν είχε λίγο ελεύθερο χρόνο συλογιόταν τόν παλιό καλό καιρό καί τόν έπαιρνε τό παράπονο καί έκλαιγε γοερά "...Γιά κοίτα ρέ φίλε πού κατήντησα εγώ ό πρίγκηπας νά εξυπηρετώ τά βίτσια τής αθλιότητας, νά κάνω σάλτα πρός τέρψη τών αγραμμάτων καί νά μήν βρίσκεται καί καμιά γυναίκα νά μέ φιλήσει νά ξαναγίνω όπως ήμουν άρχοντας!!..." Τότε μιά καλή νεράϊδα τών βατράχων τόν λυπήθηκε καί πήγε κοντά του " Γιατί κλαίς καλό μου βατραχάκι?" τόν ρώτησε "Θέλει καί ρώτημα καλή μου νεράϊδα? δέν βλέπεις πώς έχω καταντήσει?" απαντά ό φίλος μας "Άν εξαιρέσουμε αυτήν τήν προσαρμοστικότητα στό μπλέ καί πράσινο χρώμα δέν βλέπω κάτι λάθος πάνω σου, έχεις δύο γερά χέρια πού παράγουν καί σού εξασφαλίζουν στέγη καί τροφή καί δέν έχεις τήν ανάγκη κανενός νά σέ καθοδηγεί, έχεις καί δύο μεγάλα πίσω πόδια πού , είναι ή αξιοπρέπεια σου, σού επιτρέπουν νά πηδάς ψηλά, ψηλώτερα από αυτούς πού σέ κοροϊδεύουν...Κράτα ψηλά τό κεφάλι λοιπόν καί αγωνίσου γιά τήν αξιοπρέπεια σου" Αυτά τού είπε ή νεράϊδα καί χάθηκε.
Ό φίλος μας σκέφτηκε τήν ανάλυση τής, αναθάρησε καί άρχισε νά αντιμετωπίζει τήν κατάσταση του πιό αισιόδοξα καί μέ τόλμη. Βγήκε στούς δρόμους έκανε απεργίες , στάσεις εργασίας προσπάθησε νά πάη κόντρα στήν, κακιά νεράϊδα, εξουσία. Όμως η εξουσία καί οί εντιμότατοι φίλοι της πρόσεξαν τήν διαφορά στήν συμπεριφορά τού βατράχου καί αμέσως έλαβαν μέτρα, διότι βλέπεις αναγνώστη μου, τέτοιες συμπεριφορές θεμελιώνουν δικαίωμα στό καλύτερο πού έρχεται καί κάτι τέτοιο είναι φυσικά απαράδεκτο για αυτήν καί τούς φίλους της. Έβαλε τά καλά της λοιπόν η εξουσία καί τόν διπλαρώσε τάχα ότι θά τού δώσει τό φιλί εάν δεχτεί νά λάβει μέρος σέ ένα επιστημονικό πείραμα. Ό βατραχάκος δέχτηκε χωρίς δεύτερη σκέψη...
Τόν έβαλε λοιπόν σέ ένα τραπέζι καί από κάτω ήταν θεατές οί εντιμότατοι συναίτεροι καί φίλοι της...
Ή εξουσία τότε βγάζει ένα μπαλτά καί τού κόβει τό ένα μπροστινό ποδάρι...Τήν έκπληξη του ακολούθησε ένα λάγνο βλέμμα της καί ή φωνή της σάν λεπίδα "Πήδα!!" καλά, καλά δέν έχει καταλάβει τί έγινε αλλά τό λάγνο βλέμμα καί ή προοπτική τού φιλιού τόν σπρώχνουν καί κάνει ένα σάλτο...Πρίν καταλάβει τί έγινε ό μπαλτάς τού κόβει καί τό άλλο μπροστινό πόδι...Αίμα ποτάμι, πόνος αβάσταχτος αλλά τό λάγνο βλέμμα της στηρίζεται καί από ένα χάδι καί ή εικόνα τού φιλιού έρχεται όλο καί πιό κοντά "Πήδα!!!" ό τόνος της δέν σηκώνει αντίρρηση καί ό φιλαράκος χωρίς τήν δύναμη του υποτάσσεται καί κάνει ένα σάλτο ακόμα....
Τό χαμόγελο στά χείλη της καί τό σώμα της πού γέρνει πρός αυτόν τόν κάνει νά πάρει λίγο κουράγιο αλλά, δυστυχώς, αντί γιά φιλί ό μπαλτάς τού κόβει τό ένα πίσω πόδι..."Πήδα!!!" ό πριγκηπας βάτραχος μας ενώ κλαίει από τόν φριχτό πόνο θυμάται τά λόγια τής καλής νεράϊδας "..Έχεις δύο τεράστια πίσω πόδια, πού είναι η αξιοπρέπεια σου, καί σού επιτρέπουν νά πηδάς ψηλά, ψηλώτερα, από αυτούς πού σέ κοροϊδεύουν..."όμως ή φωνή της πλέον έχει αγριέψει γιά τά καλά αλλά, έλα πού, τά μάτια της τού υπόσχονται τό όνειρο, τό χάδι της τού δίνει φτερά, θολώνει τήν εικόνα τής νεράϊδας καί τό σάλτο...έρχεται ζορισμένο καί μέ πόνο....ΝΤΑΠ....ό μπαλτάς πέφτει καί αποτελειώνει τό έργο του..ό φιλαράκος μας κοίτεται χωρίς άκρα ημιαναίσθητος έρμαιο τών διαθέσεων τής εξουσίας καί τών εντιμότατων φίλων της..."Πήδα!!!" ή εντολή μοιάζει πιά μέ κακόγουστο αστείο, ό βατραχάκος μας τό μόνο πού μπορεί νά κάνει πιά είναι νά συρθεί σάν ερπετό, έρμαιο, χωρίς καμμιά αξιοπρέπεια, σάν σκουλήκι πού επαιτεί γιά τήν ύπαρξη του πλέον...Αφού λοιπόν ή εξουσία βλέπει τήν αδυναμία αντίδρασης του κοιτάει τό κοινό της, τό οποίο επικροτεί σιωπηλά καί απευθύνεται θριαμβευτικά στόν βατραχάκο :
"Όπως κατάλαβες μικρέ καί ηλίθιε βάτραχε τό σωτήριο αυτό πείραμα έγινε γιά νά αποδείξη, στό είδος σου, ότι είσαι αναλώσιμος καί υπάρχεις μόνον γιά νά εξυπηρετής τούς σκοπούς μας!!" "Όπως όλοι είδατε φίλες καί φίλοι", λέει απευθυνόμενη πλέον στό κοινό της, "...μετά τό πέρας τού πειράματος οδηγούμεθα στό αναπόδραστον επιστημονικόν συμπέρασμα ότι, μετά τήν αποκοπή καί τού τετάρτου ποδός, τό σόκ είναι τόσο μεγάλο, ώστε ό βάτραχος κωφαίνεται!!"...." Καί πλέον καθίσταται πλήρως συνεργάσιμος καί διαχειρήσιμος."
ΕΠΙΜΥΘΙΟΝ
Τυχαία αναγνώστη μου καί γιά τήν πρόοδον τής κατανόησης από μέρους σου θά χρονολογήσω τίς εντολές τής εξουσίας τό πρώτο "Πήδα!!" ακούστηκε τό 2001. Τό δεύτερο "Πήδα!!" ακούστηκε τό 2004. Τό τρίτο "Πήδα!!"ακούστηκε τό 2010 καί βρισκόμαστε, πλέον, ημέρες ή ακόμα χειρότερα ώρες μακρυά από τό τέταρτο...
Σκέψου τήν ιστοριούλα μου πρίν πέσει ό μπαλτάς γιά τέταρτη φορά καί θά δείς ότι είναι στό χέρι σου εάν θά επιλέξεις νά είσαι "κωφός" καί "έρμαιο" , από τό σόκ τού πόνου ή θά ακούσεις τήν καλή νεράϊδα καί θά εμπιστευτείς τήν δύναμη σου παλεύοντας νά κρατήσης τήν αξιοπρέπεια σου ακέραια...Διότι καλέ μου φίλε σκέψου ότι πίσω σου είναι καί άλλοι πρίγκηπες μικροί καί θά είναι κρίμα νά τούς αφήσης στό σκοτάδι καί τήν επιβουλή τής κακιάς νεράϊδας. Μάθε τους ότι σέ όλα τά αξιοπρεπή παραμύθια πάντα "ζούν αυτοί καλά...αλλά ΕΜΕΙΣ καλύτερα..."
Αλλά, όπως είναι γνωστό σέ όλους, ή πολλή περισυλλογή αποσπά τόν άνθρωπο καί τόν καθιστά ευάλωτο έτσι όσο περνούσαν τά χρόνια αυτός ό λαός ησύχαζε καί ενδοσκοπούσε. Πέρασε, βέβαια καί πολλές κακουχίες, πολλούς πολέμους αλλά παντα έβγαινε νικητής μέ κάποιον μαγικό τρόπο. Όμως κάποια στιγμή πού χάζευε καί ξεκουραζόταν επάνω στά τρόπαια του, νομίζω ήταν κάπου στά 1825, μιά γυναικάρα, θαρρώ τήν λέγαν εξουσία, τόν τυλίγει μέ ωραία λόγια τού πουλάει έρωτα καί εκείνος σάν τεράστιο εγωπαθές καί αυτάρεσκο παγώνι πέφτει στόν έρωτα της καί τότε αυτή τόν μεταμορφώνει σέ ένα μπλέ βατραχάκι..." Από εδώ καί πέρα αυτή θά είναι η μοίρα σου κακομοίρη πότε θά είσαι μπλέ καί πότε πράσινος ανάλογα τό πού φυσάει καί θά πηδάς γιά νά ψυχαγωγείς εμένα τήν κυρία σου!!" τού λέει...
Ό καϋμένος ό πρίγκηπας τότε ρωτάει "Δηλαδή δέν θά ξαναγίνω ποτέ όπως ήμουν πρώτα?" "ΧάΧάΧά βεβαίως μόνο εάν σέ βρεί μιά κοπελιά καί σέ φιλήσει στό στόμα ... αλλά ποιά θά σέ θέλει στά χάλια πού είσαι μαύρε?? ΧάΧάΧά....."
Τό φθονερό γέλιο τής μάγισας αντήχησε στό μικρό κεφαλάκι τού βατραχοπρίγκηπα μας σάν τίς καμπάνες τού αγίου πέτρου....
Από τότε πέρασαν χρόνοι πολλοί καί ό βατραχάκος μας μιά γινόταν μπλέ καί μία πράσινος καί πάντα εκτελούσε, πειθήνια, τά πηδηματάκια πού τόν έβαζε νά κάνει ή κυρία εξουσία γιά τήν, δική της, διασκέδαση καί τών εκλεκτών φίλων της...Ό καϋμενάκος όταν είχε λίγο ελεύθερο χρόνο συλογιόταν τόν παλιό καλό καιρό καί τόν έπαιρνε τό παράπονο καί έκλαιγε γοερά "...Γιά κοίτα ρέ φίλε πού κατήντησα εγώ ό πρίγκηπας νά εξυπηρετώ τά βίτσια τής αθλιότητας, νά κάνω σάλτα πρός τέρψη τών αγραμμάτων καί νά μήν βρίσκεται καί καμιά γυναίκα νά μέ φιλήσει νά ξαναγίνω όπως ήμουν άρχοντας!!..." Τότε μιά καλή νεράϊδα τών βατράχων τόν λυπήθηκε καί πήγε κοντά του " Γιατί κλαίς καλό μου βατραχάκι?" τόν ρώτησε "Θέλει καί ρώτημα καλή μου νεράϊδα? δέν βλέπεις πώς έχω καταντήσει?" απαντά ό φίλος μας "Άν εξαιρέσουμε αυτήν τήν προσαρμοστικότητα στό μπλέ καί πράσινο χρώμα δέν βλέπω κάτι λάθος πάνω σου, έχεις δύο γερά χέρια πού παράγουν καί σού εξασφαλίζουν στέγη καί τροφή καί δέν έχεις τήν ανάγκη κανενός νά σέ καθοδηγεί, έχεις καί δύο μεγάλα πίσω πόδια πού , είναι ή αξιοπρέπεια σου, σού επιτρέπουν νά πηδάς ψηλά, ψηλώτερα από αυτούς πού σέ κοροϊδεύουν...Κράτα ψηλά τό κεφάλι λοιπόν καί αγωνίσου γιά τήν αξιοπρέπεια σου" Αυτά τού είπε ή νεράϊδα καί χάθηκε.
Ό φίλος μας σκέφτηκε τήν ανάλυση τής, αναθάρησε καί άρχισε νά αντιμετωπίζει τήν κατάσταση του πιό αισιόδοξα καί μέ τόλμη. Βγήκε στούς δρόμους έκανε απεργίες , στάσεις εργασίας προσπάθησε νά πάη κόντρα στήν, κακιά νεράϊδα, εξουσία. Όμως η εξουσία καί οί εντιμότατοι φίλοι της πρόσεξαν τήν διαφορά στήν συμπεριφορά τού βατράχου καί αμέσως έλαβαν μέτρα, διότι βλέπεις αναγνώστη μου, τέτοιες συμπεριφορές θεμελιώνουν δικαίωμα στό καλύτερο πού έρχεται καί κάτι τέτοιο είναι φυσικά απαράδεκτο για αυτήν καί τούς φίλους της. Έβαλε τά καλά της λοιπόν η εξουσία καί τόν διπλαρώσε τάχα ότι θά τού δώσει τό φιλί εάν δεχτεί νά λάβει μέρος σέ ένα επιστημονικό πείραμα. Ό βατραχάκος δέχτηκε χωρίς δεύτερη σκέψη...
Τόν έβαλε λοιπόν σέ ένα τραπέζι καί από κάτω ήταν θεατές οί εντιμότατοι συναίτεροι καί φίλοι της...
Ή εξουσία τότε βγάζει ένα μπαλτά καί τού κόβει τό ένα μπροστινό ποδάρι...Τήν έκπληξη του ακολούθησε ένα λάγνο βλέμμα της καί ή φωνή της σάν λεπίδα "Πήδα!!" καλά, καλά δέν έχει καταλάβει τί έγινε αλλά τό λάγνο βλέμμα καί ή προοπτική τού φιλιού τόν σπρώχνουν καί κάνει ένα σάλτο...Πρίν καταλάβει τί έγινε ό μπαλτάς τού κόβει καί τό άλλο μπροστινό πόδι...Αίμα ποτάμι, πόνος αβάσταχτος αλλά τό λάγνο βλέμμα της στηρίζεται καί από ένα χάδι καί ή εικόνα τού φιλιού έρχεται όλο καί πιό κοντά "Πήδα!!!" ό τόνος της δέν σηκώνει αντίρρηση καί ό φιλαράκος χωρίς τήν δύναμη του υποτάσσεται καί κάνει ένα σάλτο ακόμα....
Τό χαμόγελο στά χείλη της καί τό σώμα της πού γέρνει πρός αυτόν τόν κάνει νά πάρει λίγο κουράγιο αλλά, δυστυχώς, αντί γιά φιλί ό μπαλτάς τού κόβει τό ένα πίσω πόδι..."Πήδα!!!" ό πριγκηπας βάτραχος μας ενώ κλαίει από τόν φριχτό πόνο θυμάται τά λόγια τής καλής νεράϊδας "..Έχεις δύο τεράστια πίσω πόδια, πού είναι η αξιοπρέπεια σου, καί σού επιτρέπουν νά πηδάς ψηλά, ψηλώτερα, από αυτούς πού σέ κοροϊδεύουν..."όμως ή φωνή της πλέον έχει αγριέψει γιά τά καλά αλλά, έλα πού, τά μάτια της τού υπόσχονται τό όνειρο, τό χάδι της τού δίνει φτερά, θολώνει τήν εικόνα τής νεράϊδας καί τό σάλτο...έρχεται ζορισμένο καί μέ πόνο....ΝΤΑΠ....ό μπαλτάς πέφτει καί αποτελειώνει τό έργο του..ό φιλαράκος μας κοίτεται χωρίς άκρα ημιαναίσθητος έρμαιο τών διαθέσεων τής εξουσίας καί τών εντιμότατων φίλων της..."Πήδα!!!" ή εντολή μοιάζει πιά μέ κακόγουστο αστείο, ό βατραχάκος μας τό μόνο πού μπορεί νά κάνει πιά είναι νά συρθεί σάν ερπετό, έρμαιο, χωρίς καμμιά αξιοπρέπεια, σάν σκουλήκι πού επαιτεί γιά τήν ύπαρξη του πλέον...Αφού λοιπόν ή εξουσία βλέπει τήν αδυναμία αντίδρασης του κοιτάει τό κοινό της, τό οποίο επικροτεί σιωπηλά καί απευθύνεται θριαμβευτικά στόν βατραχάκο :
"Όπως κατάλαβες μικρέ καί ηλίθιε βάτραχε τό σωτήριο αυτό πείραμα έγινε γιά νά αποδείξη, στό είδος σου, ότι είσαι αναλώσιμος καί υπάρχεις μόνον γιά νά εξυπηρετής τούς σκοπούς μας!!" "Όπως όλοι είδατε φίλες καί φίλοι", λέει απευθυνόμενη πλέον στό κοινό της, "...μετά τό πέρας τού πειράματος οδηγούμεθα στό αναπόδραστον επιστημονικόν συμπέρασμα ότι, μετά τήν αποκοπή καί τού τετάρτου ποδός, τό σόκ είναι τόσο μεγάλο, ώστε ό βάτραχος κωφαίνεται!!"...." Καί πλέον καθίσταται πλήρως συνεργάσιμος καί διαχειρήσιμος."
ΕΠΙΜΥΘΙΟΝ
Τυχαία αναγνώστη μου καί γιά τήν πρόοδον τής κατανόησης από μέρους σου θά χρονολογήσω τίς εντολές τής εξουσίας τό πρώτο "Πήδα!!" ακούστηκε τό 2001. Τό δεύτερο "Πήδα!!" ακούστηκε τό 2004. Τό τρίτο "Πήδα!!"ακούστηκε τό 2010 καί βρισκόμαστε, πλέον, ημέρες ή ακόμα χειρότερα ώρες μακρυά από τό τέταρτο...
Σκέψου τήν ιστοριούλα μου πρίν πέσει ό μπαλτάς γιά τέταρτη φορά καί θά δείς ότι είναι στό χέρι σου εάν θά επιλέξεις νά είσαι "κωφός" καί "έρμαιο" , από τό σόκ τού πόνου ή θά ακούσεις τήν καλή νεράϊδα καί θά εμπιστευτείς τήν δύναμη σου παλεύοντας νά κρατήσης τήν αξιοπρέπεια σου ακέραια...Διότι καλέ μου φίλε σκέψου ότι πίσω σου είναι καί άλλοι πρίγκηπες μικροί καί θά είναι κρίμα νά τούς αφήσης στό σκοτάδι καί τήν επιβουλή τής κακιάς νεράϊδας. Μάθε τους ότι σέ όλα τά αξιοπρεπή παραμύθια πάντα "ζούν αυτοί καλά...αλλά ΕΜΕΙΣ καλύτερα..."
