Σάββατο 21 Ιουνίου 2008

Η ΘΕΙΑ ΛΕΝΑ

..Ας πάμε λίγο πίσω πρίν τήν τηλεόραση, τόν παγκόσμιο ιστό καί όλα τά μέσα πού σκαρφίστηκε τό είδος μας γιά νά μεταφέρει τήν πληροφορία άμεσα.Τότε λοιπόν η πληροφορία ταξίδευε μέ τήν εφεύρεση τού κυρίου Nicolai Tesla, ένα μαγικό μαύρο κουτάκι,πού μίλαγε γιά τά πάντα καί έπαιζε καί μουσικούλα καί σού μάθαινε τόν κόσμο σάν αλφαβητάρι,τό έλεγαν ραδιόφωνο καί κάθονταν όλοι γύρω γύρω καί άκουγαν ειδήσεις, σχόλια, τραγουδάκια καί ταξίδευαν μέ, τό πιό όμορφο καί μαγικό όργανο πού διαθέτει ό άνθρωπος, τό νού. Έφτιαχναν εικόνες, γνώριζαν χώρες, μάθαιναν τά κατωρθώματα άλλων ανθρώπων καί η ζωή περνούσε...
Μέσα από αυτό τό μαύρο κουτάκι μάθαινες νά ακούς τόν άλλον, μάθαινες νά συζητάς μέ τόν εαυτό σου καί νά κάνεις χρήση τού μυαλού σου, μάθαινες νά εξασκείς τήν αμφισβήτηση σου καί όλα αυτά πολύ απλά διότι δέν είχες εικόνα, η οποία, ειρήσθω έν παρόδω, διεγείρει τόν νού βίαια, προκαλεί πολύ άμμεσες αντιδράσεις καί καταστρέφει τήν μαγεία τής συνομιλίας μέ τόν εαυτό σου.
Μέσα από αυτό τό μαύρο κουτάκι έμπαιναν στήν ζωή σου φωνές, άλλες σοβαρές, άλλες αστείες, άλλες απλά μαγικές πού σέ ταξίδευαν μία από τίς πιό μαγικές ήταν αυτή τής Θείας Λένας κάθε πρωί περιμέναμε νά τήν ακούσουμε γιά νά μάθουμε κάτι καινούργιο, κάτι μοναδικά ειπωμένο γιά τά παιδικά καί περίεργα μυαλά μας.
Καί πάντα η αγαπημένη Θεία εκπλήρωνε αυτήν τήν προσμονή μέ τόν τρόπο, πού μόνο εκείνη ήξερε, νά σέ παίρνει μαζί της.
Όμως τά χρόνια πέρασαν καί η μαγική φωνή χάθηκε, μαζί της χάθηκαν πολλά πράγματα δικά μας, γλυκά καί αγαπημένα.Ό κόσμος άλλαξε δραματικά καί πάντα, έν τή απουσία μας, μέ λάθος τρόπο...
Σέ αυτήν τήν σελίδα λοιπόν θά προσπαθήσουμε νά ξανακαταλάβουμε τόν κόσμο όπως μάς τόν έμαθε εκείνη, μέ παραμυθάκια, άλλοτε γλυκά, άλλοτε πικρά καί άλλοτε νευριασμένα....μέ παραμυθάκια γιά όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας καί αλλάζουν τήν ζωή μας.
Μιά φορά καί ένα καιρό λοιπόν.....

9 σχόλια:

  1. Ανώνυμος23/6/08, 12:52 μ.μ.

    Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος23/6/08, 12:55 μ.μ.

    Αγαπητέ Γιάννη,
    πολύ γλυκά και ρομαντικά μας τα λες, αλλά δυστυχώς, δεν μπορούμε να γυρίσουμε ούτε τον χρόνο ούτε τις συνθήκες πίσω.
    Γι'αυτόν τον λόγο λοιπόν θα σου έλεγα να ψάξεις μέσα και γύρω σου να βρείς και να ανασύρεις καί να ξανάανακαλύψεις αυτά τα όμορφα και αληθινά πράγματα που ψάχνεις.
    Αλλωστε μην ξεχνάς πως αύριο ξημερώνει μια καινούρια μέρα.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος23/6/08, 4:06 μ.μ.

    Φίλε μην τρελένεσαι,δεν είναι όλα άσπρο-μαύρο έχει και το φτερούγισμα τά άσχημα του,όπως και ο βάλτος και οι κροκόδειλοι τα καλά τους.Εχει και το παρελθόν,λόγω απόστασης,τις όμορφες μνήμες,γιατί μόνο αυτές θέλουμε και κρατάμε,αλλά και το παρόν έχει και τα καλά του.Παράδειγμα: αν σαν παιδιά δεν είμασταν τα παιδιά της αλάνας,γιατί για τέτοιο σε φαντάζομαι,αλλά είμασταν παιδιά Β.Π.(βορείων προαστείων)νομίζεις ότι θα αναπολούσες την θεία Λένα; Συνέχισε λοιπόν να ονειρεύεσαι και να γράφεις χαρούμενα παραμύθια γιατί όλοι τα χρειαζόμαστε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Βρε καλά είπα εγώ ότι σε άφησα Γιάννη και σε βρήκα Γιόχαν Κριστιαν Άντερσεν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @ Ανώνυμος
    τό πρώτο σχόλιο διεγράφη όχι από λογοκριτική διάθεση αλλά γιατί ήταν ολοίδιο μέ τό δεύτερο:))
    Καί νά είσαι βέβαιος-α Ανώνυμε ότι θά συνεχίσουμε μέ κέφι.
    @ RUN
    Γιόχαν = Γιάννης:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ορεεε.Μαύρα μεσάνυχτα...
    Καλή αρχή Γιάννη...
    μόλις θυμήθηκα το ραδιοφωνάκι στα βραχέα,τοποθετημένο σε μια πρόχειρη βάση στον κορμό του 100χρονου πεύκου μας, να γεμίζει με όμορφα παραμύθια τα καλοκαιρινά πρωϊνά μας σε μια κοινότητα(τότε των 3000 κατοίκων) της ανατολικής Αττικής...
    Την ίδια φωνή που αγάπησα,ξάφνου μίσησα ενα πρωϊνό τον Ιουλη του 74-αν θυμάμαι καλά-όταν μια άλλη φωνή διέκοψε τη θεία Λένα και μίλησε για...επιστράτευση,πόλεμο...
    Ο πατέρας,που να είναι τώρα;Mήπως τον πήρανε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @ ΜΖ
    Ο πατέρας άν καί απών είναι πάντα εντός...
    Οσο γιά τίς αναμνήσεις αυτές οδηγάνε τό τραίνο τής μεγάλης φυγής φίλε μου:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ...εχω μια απορία.Γιατί η μουσική σταμάτησε το 82;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Απαπαπα!

    Θεία Λένα, ε;
    (εγώ ίσα που τη θυμάμαι, αλλά έχω δισκάκια, βιβλία, άκουγα κι έβλεπα τις εκπομπές της)

    Καλά
    Παραμύθια και "παραμύθια"
    καλό κουράγιο
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή