...ΠΡΟΣ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΡΙΤΗ

   Επειδή τόν τελευταίο καιρό υπάρχει μιά παραφιλολογία σχετικά μέ κάποιες επιστολές πού ζητούν οί ύαινες τών τοκογλύφων από τούς δημοκράτες ηγέτες μας, ή παραμυθούπολη έρχεται νά βάλη ένα τέλος σέ όλην αυτήν τήν προσπάθεια κατασυκοφάντησης τού πολιτικού μας συστήματος.        
Εξασφάλισε λοιπόν καί σάς παρουσιάζει σέ αποκλειστικότητα τό κείμενο όπως ακριβώς τό συνέταξε ό....


Αγαπητοί φιλέλληνες 


  Διά τής παρούσης ιδιοχείρου επιστολής μου έρχομαι νά σάς καθυσηχάσω καί νά σάς δηλώσω ότι κατανοώ τήν αμέριστη συμπαράσταση σας. Δράττομαι, επίσης, τής ευκαιρίας νά εκφράσω καί τήν απεριόριστον εμπιστοσύνη μου, πρός υμάς, καθώς καί τήν ευγνωμοσύνην μου διά τάς αόκνους προσπαθείας πού καταβάλλετε. 
  Θέλω νά σάς διαβεβαιώσω, ακόμη μιά φορά, ότι όποτε υπάρξει ανάγκη υπερασπίσεως τών ζωτικών σας δικαιωμάτων θά είμαι εδώ, άγρυπνος, υπηρέτης τών συμφερόντων σας καθώς καί τών αφεντικών σας. Νά σάς διαβεβαιώσω ότι έχω αφιερώσει τήν ζωή μου καί τήν καριέρα μου, όπως ακριβώς καί οί πρόγονοι μου οί προύχοντες, είς αυτόν τόν σκοπόν.
  Θά ήθελα, όμως,  νά κάνω μιάν επίκλησιν είς τό φιλελεύθερον πνεύμα σας καί νά αιτηθώ τήν κατανόησιν σας. Βλέπετε ηγούμαι ενός περίεργου λαού ό οποίος, παρ' ότι εγώ καί οί συνάδελφοι μου, από καταβολής ελληνικού κράτους,  γιά όσα χρόνια τόν κυβερνάμε φροντίσαμε νά είναι σέ καταστολή, πνευματική,ηθική καί σωματική, όταν αυτό χρειάζεται, είναι έκ φύσεως αντιδραστικός. 
  Νά σάς δώσω δύο τρία παραδείγματα διά νά κατανοήσετε τήν φύσιν του:  
  Τό 490 π.χ ήλθαν έως εδώ οί πέρσαι μέ σκοπόν, νά κάνουν ότι καί εσείς σήμερα, νά δώσουν σιγουριά καί σταθερότητα σέ αυτό τό θλιβερό σκορποχώρι τών ελληνικών πόλεων, είτε τό πιστεύετε είτε όχι αυτός ό ηλίθιος λαός, αντί νά εκτιμήση τήν τόση μεγαλοψυχία τών ανθρώπων αυτών, ενώθηκε είς τόν Μαραθώνα καί τούς πολέμησε μέχρι θανάτου...
  Τό 480 πχ αυτοί οί καλοί άνθρωποι επέστρεψαν διά νά εκδηλώσουν τό ενδιαφέρον τους αλλά καί πάλι ό ηλίθιος αυτός λαός αρνήθηκε καί στίς Θερμοπύλες αντιστάθηκε μέχρι θανάτου...
  Τό 1821, ενώ οί υπέροχοι τούρκοι γείτονες είχαν επιβάλλει επιτέλους τήν σταθερότητα σέ αυτόν τόν τόπο, αυτό πού θέλετε καί εσείς σήμερα μέ τήν τεχνογνωσία σας νά δώσετε τόσο απλόχερα, οί πρόγονοι μας ζούσαν μιά ισορροπημένη ζωή ευημερίας διά τούς προύχοντες. Ε! Λοιπόν ναί!! Αυτός ό ηλίθιος λαός καί πάλι εξεγέρθηκε καί πολέμησε μέχρι θανάτου...
  Τό 1940 οί φιλικώτατοι γείτονες ιταλοί παρεκάλεσαν, ώς σύμμαχοι τού υπερόχου αγώνα τού κυρίου αδόλφου διά νά ενωθή ή ευρώπη είς ένα κράτος μέ ένα νόμισμα, όπως ακριβώς καί σήμερα τό προσπαθείτε μέ τόσο καλό τρόπο, νά τούς δωθή ολίγη γή διά νά διέλθουν. Ε!! Λοιπόν καί πάλι αυτός ό ηλίθιος λαός ενώθηκε καί τούς πολέμησε μέχρι θανάτου... 
  Όπως γίνεται σαφές, από τά ανωτέρω παραδείγματα, αυτός ό λαός ποτέ δέν κατενόησε τήν καλήν πρόθεσιν είς όσους, φιλανθρώπους γείτονας, ήλθαν μέ σκοπόν καί όραμα  διά νά προάγουν τήν ευζωϊαν τής ανωτέρας τάξεως. 
  Ποτέ δέν εδυνήθει νά κατανοήση ότι οί άνθρωποι πρέπει νά είναι χωρισμένοι σέ τάξεις καί νά διαβιούν αναλόγως αυτών. 
  Ποτέ δέν κατέστει δυνατόν νά αντιληφθή ότι ή ανωτέρα τάξις είναι σταλμένη από τήν υπερτάτην δύναμιν τού σύμπαντος καί δικαιούται νά εξουσιάζη τήν άσημη ύπαρξιν του. Άν έχετε τόν θεόν σας θεωρεί αναφαίρετον τό δικαίωμα είς τήν μόρφωσιν! Είς τήν περίθαλψιν!! 
  Δηλαδή παρά τό κύρηγμα τόσων αιώνων δέν εννοεί νά αντιληφθή ότι μορφωμένη πρέπει νά είναι, μόνον, ή άρχουσα τάξις όπως τής αρμόζει. Δέν εννοεί νά αντιληφθή ότι ό κύριος έδωσε τήν ζωήν καί εκείνος τήν παίρνει όποτε τό κρίνει. Θεωρούν αναφαίρετο δικαίωμα τους τήν αξιοπρέπειαν άν είναι ποτέ δυνατόν!! Επιθυμούν νά σφετεριστούν τό κυρίαρχο δικαίωμα τής τάξεως σας.
  Βλέπετε αγαπητοί φιλλέληνες τό πρόβλημα πού αντιμετωπίζω τώρα είναι ότι καί πάλι δέν δύνανται νά συλλάβουν τό μέγεθος τής ευσπλαχνίας καί τής μεγαλοψυχίας σας. Διά αυτόν τόν λόγον είμαι υποχρεωμένος, αφού ζητήσω τήν κατανόησιν σας, έκ τών πραγμάτων νά υποκρίνομαι, μέ κάθε πρόσφορον τρόπον, είτε λέγεται εξαγγελία δημοψηφισμάτων, είτε παραίτησις, είτε άρνησις υπογραφής, είτε σχηματισμός κυβέρνησης, εδώ μέ τήν ευκαιρία νά σάς ευχαριστήσω θερμά διά τήν βοήθεια μέ τό παράδειγμα τής ιταλίας καί τήν εκεί, όπως καί εδώ, εγκατάστασιν τής ημετέρας δημοκρατικότητος, διότι δέν τό έχουν σέ τίποτα νά εξεγερθούν πάλι καί νά πολεμήσουν μέχρι θανάτου.
  Τέλος, αφού, διά μιάν ακόμη φορά σάς ευχαριστήσω διά τόν αγώνα σας διά τήν ευημερία, τής τάξεως μου, νά σάς διαβεβαιώσω ότι όταν αποφασίσετε ότι ήλθε ή ώρα θά υπογράψω τά πάντα! Έως εκείνη τήν στιγμήν λοιπόν, ασπάζομαι τήν δεξιάν σας.


Δουλικώτατα δικός σας. 




ΥΓ. Τό κλειδί κάτω από τό χαλάκι:)


Τήν υπογραφή, τήν διαλέγεις εσύ αναγνώστη μου, από μιά τεράστια διαχρονική  λίστα προθύμων, εφιάλτης, γούσης, μπακόλας, τσολάκογλου, ζέρβας, μητσοτάκης, γιωργάκης, αντωνάκης, λουκάς...
Βλέπεις, αναγνώστη μου, όσο εμείς φοβόμαστε αυτή ή λίστα μέ τά ονόματα θά μεγαλώνη, θά καταλαμβάνη όλον τόν χώρο, τόσο πού στό τέλος δέν θά υπάρχει θέση πουθενά γιά τήν δική μας παρουσία...

...ΕΛΕΕΙΝΟΣ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

21 Απριλίου 1967  
"...Από μακρού χρόνου η χώρα διήρχετο μιάν κρίσιν αναζητούσα διέξοδον έξ ενός 
αδιεξόδου είς τό οποίον είχεν εισέλθει..." 
Αυτή έιναι ή αρχή τού παραληρηματικού λόγου ενός, διαταραγμένου, ατόμου τό οποίο

μαζί μέ άλλους δύο, παράφρονες, στρατιωτικούς, επέβαλλαν μιάν επταετήν νύκτα, 

κάνοντας χρήσιν βίας, στρατού καί αρμάτων μάχης...

6 Νοεμβρίου 2011 
"Υπό την προεδρία του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Κάρολου Παπούλια συναντήθηκαν 

σήμερα ο Πρωθυπουργός κ. Γιώργος Α. Παπανδρέου και ο Αρχηγός της Αξιωματικής 

Αντιπολίτευσης κ. Αντώνης Σαμαράς. Στη συνάντηση συμφωνήθηκε να συγκροτηθεί μια 

νέα κυβέρνηση με στόχο να οδηγήσει τη χώρα άμεσα σε εκλογές μετά την υλοποίηση 

των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 26ης Οκτωβρίου..."

Αυτή είναι μιά δήλωση ενός, αναλγήτου πολιτειακού άρχοντος, ό οποίος μαζί μέ δύο άλλους, επαγγελματίες καί υστεροβούλους, πολιτικούς επιχειρούν, ανενόχλητοι, νά επιβάλλουν μιά νέαν νύκτα, αγνώστου διαρκείας, μέ μόνον όπλο τήν χρήσιν απλής νοητικής βίας καί τρομοκρατίας, πρός όφελος τών διεθνών, οικονομικών, κέντρων  
Καί στίς δύο περιπτώσεις, οί ενεργούσες συμμορίες, έδρασαν καταλύοντας τόν θεμέλιο 

νόμο τής κοινωνικής συνοχής τό σύνταγμα. Βέβαια, μέ μιάν απλήν ανάγνωσιν, καθίσταται 

φανερόν ότι ή δευτέρα περίπτωσις ομοιάζει δημοκρατικωτέρα.

Όμως βρίθει νεωτερισμών καί νεολογισμών οί οποίοι, ποιητική αδεία, αποκαλούνται 

"δημοκρατικές διαδικασίες" ή "εθνική ανάγκη" ή "εθνική σωτηρία"...

Εδώ, είς αυτούς τούς νεολογισμούς, μπορεί κανείς νά εντοπίση ένα τεράστιο θέμα τών καιρών μας τό οποίο δέν είναι άλλο από μιάν, εντατικά καί μετ' επιτάσεως, επαναλαμβανόμενη απίσχναση τών λέξεων από τό νόημα των καί επανανοηματοδότησεως των. Αυτή ή επανανοηματοδότησις αποτελλεί τόν ακρογωνιαίο λίθο, τής κυριαρχίας, τών πολιτικών δυναστειών, διά μέσου, τού σύγχρονου πολιτικού λόγου. Αφού φρόντισαν γιά χρόνια, εργαζόμενοι εντατικά, νά αδυνατίσουν τό μέσον κατανόησης, τήν γλώσσα, μέσω τής αθλίας παιδείας πού παρείχαν. Αφού διέλυσαν τήν όποια αίσθηση τού λόγου είχε απομείνει στούς φτωχούς ιθαγενείς, έν προκειμένω γιά τήν Ελλάδα, καταργώντας τήν μητρική γλώσσα τά αρχαία ελληνικά, κατόπιν κατήργησαν τούς τόνους, αργότερα ισοπέδωσαν τήν ορθογραφία καί τέλος διέλυσαν τό συντακτικό. Δημιούργησαν κατ'αυτόν τόν τρόπο, διά μέσου μιάς ισοπεδωτικής ομοιομορφίας, τήν έννοια τού κενού είς τό νόημα. Δημιούργησαν μυαλά πού αδυνατούν νά επεξεργαστούν λέξεις φορτισμένες μέ νόημα, μυαλά πού αδυνατούν νά παρακολουθήσουν, νά παραμείνουν συγκεντρωμένα, πέραν τού ενός δύο λεπτών. Μυαλά πού τό μόνο πού δύνανται είναι νά κατατάσσουν πληροφορίες σέ τόμους, τούς οποίους ποτέ δέν συμβουλέυονται, είς τούς οποίους ποτέ δέν εντρυφούν, απλά, κοιτούν τόν τίτλο . Έτσι κατάφεραν, μέ τήν πάροδον τών ετών παγκοσμίως, νά δημιουργήσουν τό ιδανικό ακροατήριο τους. Είς τό οποίον, πλέον, δέν είναι απαραίτητη ή επαρκής εξήγηση τών τεκταινομένων αρκεί μία επίφασις λογικής, μιά κενή λογικού περιεχομένου πρότασις καί τό ακροατήριο καλύπτεται πλήρως, διότι δέν έχει τήν απαραίτητη συγκέντρωσιν νά κατανοήση τό κενό λογικής πού αφήνουν τά ανούσια λόγια τους. 
Φτάσαμε, λοιπόν, σέ ένα σήμερα τό οποίο ήταν απολύτως προδιαγεγραμμένο έκ τών προτέρων. Προδιαγεγραμμένο, διότι, αφού αποστέωσαν τό εργαλείο διαχειρήσεως τών νοημάτων, αφού μείωσαν δραστικά τόν ποιοτικό ελέυθερο χρόνο τών ατόμων, πλημμύρισαν μέ, δισεκατομμύρια,πληροφορίες, παντός είδους, τόν νού τών ακροατών καί οπαδών τους, καταστρέφοντας μέ αυτόν τόν τρόπο καί τήν λειτουργία τής μνήμης. Σέ αυτήν τήν προσπάθεια τους, αρωγούς, είχαν τά μέσα μαζικής ενημέρωσης τά οποία, αναλόγως τό ιδιοκτησιακό τους καθεστώς καί τήν τρέχουσα πολιτική συγκυρία, κατηύθυναν τό ακροατήριο. Τό αποτέλεσμα τό ζούμε, πλέον, είς τήν πλήρην έκτασιν του. Κάθε στοιχείο πού εισάγεται ώς ζητούμενο, από τό ακροατήριο, αρκεί νά εννοιοδοτηθή, από έναν, κατάλληλο, επιθετικό προσδιορισμό καί ή μίττωσις τού κοινωνικού ιστού αρχίζει... Τά ανίκανα, πλέον, μυαλά προσλαμβάνουν τήν, όποια, έννοια αναλόγως τήν κατεύθυνσιν, πού τά στρέφει ό προσδιορισμός καί πού έχουν εμπεδώσει ώς τρόπο ζωής, χωρίζονται είς ομάδας καί αντιμάχονται ή μία τήν άλλη. Χωρίς ούτε μία στιγμή νά αντιμετωπίσουν τό ζητούμενον ώς φορέα λογικού περιεχομένου, τό οποίο, αιτείται αξιολογήσεως καί κατ' επέκτασιν αναλόγου αντιδράσεως. Ή αντίδρασις ποτέ δέν είναι προϊόν αξιολογήσεως αλλά, δυστυχώς, σχεδόν πάντα προϊόν προσδιορισμού. 

Επί παραδείγματι, τό σύνταγμα, άρθρα 37 καί 38, προβλέπει ότι σέ περίπτωσιν παραιτήσεως τού πρωθυπουργού, ό πρόεδρος τής δημοκρατίας δίδει εντολήν σχηματισμού κυβερνήσεως είς τό δεύτερον κόμα, κατόπιν είς τό τρίτον. Εάν δέν ευρεθεί λύσις από τήν διαδικασία συγκαλεί συμβούλιον  τών αρχηγών όλων τών κομάτων καί αφού δέν καταστεί δυνατή ή εξεύρεσις λύσεως, δίδει εντολήν σχηματισμού υπηρεσιακής κυβερνήσεως είς τόν πρόεδρον τού συμβουλίου τής επικρατείας, τό έργον τής οποίας θά είναι, αποκλειστικά καί μόνον, ή διενέργεια εκλογών διά νά αποφανθή ό λαός.

 Είς τήν περίπτωσιν μας ό πρόεδρος εκάλεσε μόνον δύο αρχηγούς, έκ τών πέντε, καί απεφάσισαν από κοινού τήν, πλέον, συμφέρουσα διά αυτούς λύσιν. Διά νά υπάρξη ή επίφασις τής δημοκρατικότητος,καθώς καί τής δραματικότητος τών στιγμών, εκλήθη καί ό τρίτος μέ αντάλλαγμα τήν συμμετοχή τών δικών του είς τό σχήμα καί τό όλο θέαμα διήρκεσεν ημέρας πέντε. Τό αποτέλεσμα λαμπρόν τέσσερεις, αδίστακτοι, τύποι επέβαλλαν τήν θέλησιν των είς τό σύνολον τών 10 εκατομμυρίων ιθαγενών μέ συνοπτικές διαδικασίες. Ή απλή κοινή λογική λέγει πώς εδώ έχουμε νά κάνουμε μέ μιά κατάφωρη παραβίαση τού θεμελίου νόμου καί νόθευσιν τής λαϊκής εντολής. Ή νεωτέρα όμως λογική, τού συστήματος, κυρήτει ότι, εφ' όσον, ή συγκεκριμένη διαδικασία δέν αναγράφεται ώς απαγορευμένη επιτρέπεται. Δηλαδή κάνει μιάν προσπάθεια επανεννοιοδοτήσεως τών λέξεων "απαγόρευση"  καί  "έκνομον". Αφαιρεί από τήν λέξιν τό νόημα καί τήν επανεισάγει υπό μικρωτέραν οπτικήν γωνίαν. Εξηγούμαι ή λέξις "απαγόρευση" δηλώνει κάτι τό οποίον δέν είναι αποδεκτόν στά πλαίσια μιάς ομαλής συμβίωσης. Ή λέξις "έκνομον" δηλώνει 
κάτι πού είναι εκτός νόμου καί παραπέμπει τόν νού στήν, γενική, έννοια νόμος. Ό συνδυασμός αυτών τών δύο νοημάτων οδηγεί έναν υγιή νού είς τό νά αντιληφθή ότι, έφ' όσον καλούμεθα νά ζήσωμεν ομαλά, δέν θά ήτο πρέπον νά παραβιάζεται ή ομαλότητα μέ πράξεις έκνομες οί οποίες προβλέπονται έκ τού νόμου. Αυτό τό συμπέρασμα ενσωματώνεται είς τήν λειτουργία τού, υγιούς, νοός καί γίνεται τρόπος ζωής. Δυστυχώς όμως, ή άλλη, ή περιγραφική απόδοση πού επιχειρείται,υπό τό πρίσμα τής εξουσίας, κατευθύνει τό ακροατήριο νά προσλάβη  τήν διαδικασία ώς "δημοκρατική", "υστάτη", "αναγκαία", "σωτήρια", "ελπιδοφόρα" καί  "ανακουφιστική", ή ότι άλλο τού τοποθετήσουν, οί κρατούντες, ώς προσδιορισμόν στρέφοντας τήν προσοχή τού, αποκλειστικά, είς τό παρόν όπου διάγει. Τό απόλυτο αίσχος. Ό απόλυτος φασισμός! Αναγκάζοντας, το έτσι, νά χάση μετά τήν σημασίαν τής λέξεως καί τήν σημασία τής πράξεως, αυτής καθ' αυτής, διά νά μήν αναφερθώ είς τίς όποιες, μελλοντικές, επιπτώσεις της επί τού τρόπου ζωής του καθώς καί τών απογόνων του οί οποίοι, τήν συγκεκριμένη στιγμή, είναι εντελώς έξω από τό πλαίσιο τής αντιλήψεως του, διότι πολύ απλά πιέζεται ιδιαιτέρως νά παραμείνη, προσηλωμένος είς τό τώρα...
Αυτό τό τώρα, αναγνώστη μου, έχει γίνει ή μόνη κατακτηθείσα πρόοδος από μία γενεά, ή οποία  εξαργύρωσε τόν λαχνόν τής ζωής πού τής έτυχε, γιά μιά θέσιν είς ένα τραπέζι,κατάφορτο εδεσμάτων, όπου συντρώγουν, φληναφώντας, εύποροι κύριοι καί κυρίες. Τό γεγονός ότι διά νά κερδίση αυτήν τήν θέσιν έπρεπε εκτός από τόν λαχνόν νά εξαγάγη καί όλα της τά δόντια, νά απεκδυθή τών ιματίων της καί νά κάθεται είς τήν πιό απομακρυσμένην γωνία τού τραπεζιού τήν άφησε παντελώς αδιάφορη. Αυτήν τήν θέσιν, τήν οποίαν, επαναδιαπραγματεύονται μαζί της οί κυρίες καί οί κύριοι ομοτράπεζοι της καλείται τώρα νά δεχθή ώς "δημοκρατική", "υστάτη", "αναγκαία", "σωτήρια", "ελπιδοφόρα" καί  "ανακουφιστική"...
Αφυπνισθείτε καί γρηγορείτε μήν επιτρέψετε νά σάς πάρουν αυτήν τήν μοναδικότητα πού έχει ό καθείς από εσάς. Αυτό τό θείο δώρο πού κάνει τόν καθένα σας ξεχωριστό καί ανεπανάληπτο. Απαιτείστε το μέ κάθε θυσία, διότι, μόνον δι' αυτού τού τρόπου θά αξιωθείτε νά καλείσθε, έλογοι, άνθρωποι καί όχι, ανόητα, ζώα. 
Αυτόν τόν...ΕΛΕΕΙΝΟ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΚΟΣΜΟ, μήν τόν αποδεχθείτε, ώς μόνη κληρονομιά... 

...ΕΜΠΡΟΣ ΤΗΣ ΓΗΣ ΟΙ ΚΕΚΑΡΜΕΝΟΙ

Κάποια στιγμή στήν αρχή τού προηγούμενου αιώνα, σέ ένα σκοτεινό υπόγειο τού λονδίνου, κάποιος κύριος ονόματι Κάρολος Μάρξ κατάφερε νά συλλάβη τήν έννοια "εκμετάλευση" είς τήν ολότητα της καί τίς επιπτώσεις τής εφαρμογής της επί ανθρώπων. 

'Ο κύριος Κάρολος όμως δέν περιορίσθηκε, μόνον, είς τήν κατανόησιν τού προβλήματος, προχώρησε καί είς τήν διατύπωσιν ενός τρόπου αντιδράσεως.

Από τήν στιγμή, λοιπόν, πού κατέθεσε είς τήν ανθρωπότητα, καθώς καί είς τήν αιωνιότητα, γραπτώς τήν άποψιν του άρχισε ένας αγώνας, από επιδόξους μεταφραστές καθώς καί κάθε τύπου ηγέτες, διά νά μετουσιωθή είς πράξιν ή θεωρία του.

Κάπου εκεί, βέβαια, άρχισε καί τό πρόβλημα, βλέπεις αναγνώστη μου ή θεωρία σχεδόν ποτέ δέν λαμβάνει υπ' όψιν τήν φύσιν τού ανθρώπινου όντος εί μή μόνον τίς εργαστηριακές ή τίς διανοητικές συνθήκες εντός τών οποίων συντελλείται ή σύλληψις. Καί είναι μαθηματικώς βέβαιον ότι πάντα ό καλούμενος ή οί καλούμενοι νά μετουσιώσουν είς πράξιν τήν, όποια, θεωρία κάπου θά λοξοδρομήσουν είτε λόγω κεκτημένης, είτε λόγω ανικανότητος, είτε έξ' αιτίας μιάς ατερμόνου σειράς λόγων, οί οποίοι έχουν νά κάνουν μέ τήν αδύναμην φύση τών ανθρώπων. Αδύναμη νά παραμείνη πιστή σέ κάτι, έως τό τέλος, αγνοώντας τούς όποιους πειρασμούς.

Από τότε έως τίς ημέρες πού διάγουμε έχει κυλήσει πολύ νερό είς τόν μύλον τής ιστορίας. Οί άνθρωποι έχουν διεξαγάγει δύο παγκόσμιες σφαγές όπως επίσης καί άπειρες τοπικές, οί οποίες καί συνεχίζονται, διά ηλιθίους λόγους, κάθε μά κάθε φορά. Έχουν πατήσει τήν σελήνη καί κοντεύουν καί σέ άλλους πλανήτες. Έχουν τελειώσει μέ τήν προσέγγιση τού πειράματος τού κυρίου Καρόλου. Έχουν καταστήσει δυνατόν σχεδόν οτιδήποτε φάνταζε αδύνατον είς τήν εποχή τού. Όμως υπάρχει μιά μικρή, ασήμαντη εμπρός σέ τέτοια πρόοδο, λεπτομέρεια. Αυτή δέν είναι άλλη από τό ότι ή έννοια "εκμετάλευση" εδιευρύνθη ακόμα περισότερον καί επέπεσε ώς πανώλη επί τού παγκόσμιου πληθυσμού. Βλέπεις αναγνώστη μου ό κύριος Κάρολος είναι πλέον απών καί τό κενόν πού άφησε δυσαναπλήρωτο... Οπότε δέν υπάρχει κανείς νά μετριάση, έστω καί γραπτώς, τήν φρίκη πού ενέσκυψε επί τών κεφαλών μας. Ή διεύρυνση, λοιπόν, τής εννοίας έχει πλέον νά κάνη μέ μία άνευ προηγουμένου επίθεση ανθρώπου είς άνθρωπον, μόνον πού αυτήν τήν φορά ή μάχη προδιαγράφεται έως τελικής πτώσεως. Οί έχοντες τήν δύναμην νά επιβάλλουν αυτήν τήν εκμετάλευσιν στηρίζονται από δημοκρατικώτατα εκλεγμένους αντιπροσώπους τών λαών ή παιδεία τών οποίων περιορίζεται είς τήν, απλήν, γνώσιν τού ότι όσο εκτελώ πειθηνίως παραμένω ομοτράπεζος.

Αυτήν τήν φορά ή "εκμετάλευση" εφαρμόζεται πολύ πιό έντεχνα καί εντατικώτερα από άλλες εποχές, τόσο πού έχει λάβει τήν διάστασιν τής ληστείας μετά φόνου, διότι δέν εφαρμόζεται πλέον, μόνον, επί τής χαμηλωτέρας τών κοινωνικών τάξεων, μέ τήν μορφήν τής υπεραξίας, αλλά επί πάσης εννοίας, έχουσας ή δυναμένης νά δημιουργήση αξίαν. Είς αυτές τίς  έννοιες μπορείς, αναγνώστη μου, νά συμπεριλάβης ανθρώπους, οικίες, αυτοκίνητα, προϊόντα, υπηρεσίες καί φυσικά τήν εφεύρεση τού αιώνος τό χρέος! Ναί καλά διάβασες τό χρέος! Μία ιδιότυπη, άϋλη καί αόρατη, μαφία πού ακούει είς τό όνομα διεθνείς αγορές, όπως οί τριάδες τού Χόνγκ Κόνγκ, έχει καταφέρει μέ αυτό τό δυσώνυμο εφεύρημα νά υποδουλώση 6,5 δις κατοίκους τού πλανήτη. Όταν διαπιστώνει προβλήματα είς τήν έισπραξιν δέν μετέρχεται τούς τρόπους τής κλασσικής μαφίας, αλλά εξαναγκάζει τόν υπόδουλον είς μίαν κατάστασιν σόκ μέ απίστευτα μέτρα. Αυτά τά μέτρα έχουν ονόματα κροτώδη καί συβιλικά, όπως διαρθρωτικά, αναπτυξιακά, μεταρυθμιστικά καί άλλα τέτοια έως καί κομμωτικά. Επί παραδείγματι είς τήν χώρα μας δείχνοντας τήν μεγαλοψυχία των απεφασίσθη νά μάς χαρισθή μέρος τού χρέους, φυσικά από αυτό πού χρωστάμε εμείς είς εμάς, διά δυνηθώμεν νά επανέλθωμεν, μετά τήν πάροδον μόλις δέκα φρικαλέων ετών, είς τήν κατάστασιν πού ευρισκόμεθα δύο έτη πρίν καί χωρίς καμμίαν περιουσία ή κυριαρχία επί τού ζωτικού μας χώρου, μεγαλοψυχία άνευ μέτρου...Έτσι από αυτήν τήν στιγμήν δυνάμεθα νά αποκαλούμεθα "κεκαρμένοι", ασχέτως ότι μόνο είς τήν κώμην δέν θά εχη αποτελέσματα αυτή ή κουρά. Πάρ' ότι μάς περιφέρουν ήδη μέ τήν ταμπέλλα "αφερέγγυος" είς τίς κατά τόπους συνεδριάσεις των. Ακόμη εχθές είς τήν ανερχόμενη παγκόσμια δύναμη τήν Κίνα συνεφωνήθη μεταξύ μαφίας καί κυβερνήσεως ότι όταν ό ιδιώτης εργοδότης έχει θέμα ρευστότητος πολύ απλά δέν θά πληρώνη τούς εργάτες!!! Θά τούς κουρεύει τόν μισθό...Τά αποτελέσματα αυτών τών μέτρων, όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, είναι θηριώδη γιά αυτούς πού τά υφίστανται. Καταλήγουν, μαθηματικώς, από κατάργηση δικαιωμάτων, κατακτημένων μέ αίμα καί αγώνες, έως αποστέρηση τών βασικών δομών μιάς υγιούς κοινωνίας, όπως υποβάθμιση τής παιδείας, υποβάθμιση τής περιθάλψεως καί γενικώς υποβάθμιση τής όποιας ποιότητος ζωής. Τό πλέον φρικτώτερο αποτέλεσμα των είναι ότι υπάρχει ήδη μία γενεά καί θά ακολουθήσουν καί άλλες οί οποίες θά ριφθούν, ζωντανές, είς μίαν υψικάμινον ή οποία έχει ώς, ανεξάντλητον, καύσιμον τήν πλεονεξία καί τήν αμετροεπεία. Είναι πλέον επιτακτική ή ανάγκη όλοι εμείς οί άνθρωποι πού υφιστάμεθα αυτήν τήν, τόσο εξευτελιστικήν διά τό είδος μας, μεταχείρισιν νά εξεγερθούμε, ανεξαρτήτως χρώματος, φύλλου, εθνικότητος, θρησκείας καί νά διεκδικήσουμε τίς ζωές μας πίσω, όχι τόσο διά εμάς τούς ιδίους αλλά γιά τίς μελλοντικές γενεές πού έτσι καί αλλοιώς, ήδη, καλούνται νά παραλάβουν ένα πλανήτη κατεστραμμένο κατά τά τρία τέταρτα. 

Θεωρώ, λοιπόν, ότι ή ανάγκη παραφράζοντας τόν κύριο Κάρολο φωνάζοντας μέ όση δύναμη έχουμε "...ΕΜΠΡΟΣ ΤΗΣ ΓΗΣ ΟΙ ΚΕΚΑΡΜΕΝΟΙ"  νά ξεκινήσουμε ένα παγκόσμιο, αυτήν τήν φορά, πείραμα διά νά αποδείξουμε ότι αξίζουμε νά περπατάμε όρθιοι καί μέ τό κεφάλι ψηλά, έχει αναχθεί είς τό μοναδικό ζητούμενο τού αιώνος μας.

Οτιδήποτε άλλο θά είναι θανατηφόρο πλήγμα διά τό ίδιο τό είδος μας...